YUSUF'UN MELEĞİ

20.BÖLÜM

Yusuf

  Bir ay sonra....

 
  " Zeynep."

  " Efendim abi. "

  " Melek ile konuştun mu? "

  " Evet abi konuştum. "

  " Sonuç."

  " Akşama geliyorlar merak etme. "

  " Süper. Teşekkür ederim canım benim. "

  " Ne demek abiciğim. " Akşam Melek bizim eve gelecekti. Ömer amca da Adana'dan dönmüştü. Melek'i görmek bana çok iyi gelecekti. Aramız çok şükür ki iyiye gidiyordu. Melek artık bana karşı daha samimiydi. Bu demek oluyor ki Melek'in beni kabul etme oranı artmıştı. İnşallah bugün istediğim gibi giderdi.

  " Abiciğim ben Hatice anneye haber edeyim. Ona göre birşeyler hazırlayalım. "

  " Tamam canım. " Zeynep yanımdan uzaklaşıp arka bahçeye doğru gitti. Hatice teyze bahçede Hasan amcaya yardım ediyordu. Benim de şirkete gitmem gerekiyordu. Kapıya yöneldim. Evden çıkıp arabaya bindim ve evden uzaklaştım.

  Şirkette işler baya yoğundu.  Aldığımız ihaleden sonra sürekli toplantı yapıyorduk. Bugün yine akşam üzeri toplantımız vardı. Melek gelmeden evde olmak istiyordum. Toplantının erken bitmesi için elimden geleni yapacaktım.

  Toplantı saati gelmişti. Toplantı beklediğimden de uzun sürmüştü. Saatime baktığımda altıya geliyordu. Melekler gelmiş olmalıydı. Melek'i kapıda karşılamak isterdim. Ama yapacak birşey yoktu. Toplantının bitmesini bekleyecektim.

  Sonunda toplantı bitmişti. Masadan kalkıp kapıya yöneldim. Emir bana seslendi.

  " Yusuf." Herkesin gitmesini bekledikten sonra Emir yanıma geldi.

  " Kardeşim, toplantı boyunca sıkıntılıydın. Sürekli saatine baktın. Hayırdır. Randevun felan mı var?"

  " Ne randevusu Emir,Melekler bugün bize yemeğe geliyor ya. Hatta gelmiş olmalılar. Lafa tutma beni bir an önce eve gitmek istiyorum kardeşim. Bugün Melek'le konuşacağım. "

  "Tabi ya. Tamamen aklımdan çıkmış, inşallah herşey istediğin gibi gider kardeşim. İnşallah Melek'i, yengemiz olarak görmeyi nasip eder Rabbim. "

  " inşallah kardeşim. Neyse hadi gidelim artık. Yeterince geç kaldık zaten. "

  " Tamam hadi. " Emir'le birlikte çıktık şirketten.

   Eve gelmiştik. Bahçe kapısın içeri girdik. Ömer amcanın arabası park yerindeydi. Biz de arabayı park edip eve geçtik. Eve girdiğimizde herkes salondaydı. Zeynep bizi görünce ayağa kalktı.

  " Sonunda gelebildiniz. Yemek için sizi bekliyoruz. "

  " Geldik işte canım. " Zeynep'e cevabını verdikten sonra Ömer amcanın yanına varıp tokalaştık.

  " Kusura bakmayın Ömer amca. Toplantı uzadı biraz. "

  " Önemli değil Yusuf oğlum. Olur böyle şeyler. " Eliyle hafiften omzuma vurdu. Nergis teyzeyede hoş geldin dedikten sonra Melek'e döndüm. O da bana bakıyormuş. Ne güzel de bakıyor öyle.

  " Hoş geldin Melek. "

  " Hoş buldum Yusuf. Nasılsın?" O sıcacık gülümsemesiyle bana bakmaya devam ediyordu.

  " Çok şükür iyiyim sen nasılsın?"

  " Çok şükür ben de iyiyim. " Ne güzel konuşuyorduk, sağolsun Zeynep buna izin vermedi.