YUSUF'UN MELEĞİ

27.BÖLÜM

  Zeynep

   "Abii?"

  "...."

  " Abiiii. Ne oldu? Emir'e birşey mi olmuş? Konuşsana abi. "

  " Canım... Emir..."

  " Evet..."

  " Emir'e...araba çarpmış. "

  " Neeee!?"  Duyduklarım karşında gözlerimin önünü göremez oldum ve sendeledim. Abim hızlıca yanıma koştu.

  " Zeyneppp!... Canım iyi misin?"

  " Abiii... Emir...İyi mi?" Boğazım düğümlendi. Ağlamamak için kendimi zor tuttum.

  " Bilmiyorum canım hastaneye kaldırmışlar. Biraz sakin ol canım Hatice teyze geliyor. Korkutma onu. Fenalaşabilir kadın. Ciddi bir şey olsa söylerdi polis. Hadi toparlan. "

  Allah'ım ne olur ona birşey olmasın. Sevdiğim adamı benden alma. Daha ona kavuşmadan, beni onsuz bırakma. Ne olur Allah'ım.

  " Zeynep canım sana diyorum. Kendine gel lütfen. "

  " Tamam abi. " Derin bir nefes alıp doğruldum. Güçlü olmam gerekiyor. Hatice annem öğrendiğinde kahrolur kadın.

  " Yusuf oğlum. Neler oluyor?" Hasan amcanın konuşmasıyla abimle birbirimize baktık. Abim kendini toplayıp konuşmaya başladı.

  " Hasan amca... Bir şey söyleyeceğim ama sakin olun tamam mı?"

  " Korkutma bizi oğlum. Neler oluyor?"

  " Emir... kaza geçirmiş. "

  " Neee!?" Hatice annem olanları duyunca fenalaştı.

  " Hatice anne.... Anne ne olur sakin ol. Ciddi birşeyi yoktur. Ne olur sakin ol. "

  " Hatice teyze sakin ol. Kendini topla iyi olduğunu kendin gör. Hadi hastaneye gidelim. Emir'e birşey olmamıştır merak etme. Hadi gel. " Abim Hatice annemi sakinleştirmeye çalıştı. Koluna girip arabaya götürdü. Hasan amcada peşlerinden gitti. Bense bir adım bile atamadım. Adım atamıyordum. Korkuyordum, sevdiğim adamı kaybederim korkusu bütün vücudumu sarmıştı. O benim tek aşkımdı. Çocukluğumda beri ondan başkasını sevmedim ben. Sevebileceğimide sanmıyorum. Anne ve babamdan sonra onu kaybedersem yaşayamam. Ölürüm.

  " Zeyneppp!" Yere kenetlenmiş gözlerimi zorda olsa kaldırıp abime baktım.

  " Hadi Zeynep. "

  " Tamam. " Zorlukla adım attım. Normalde koşarak binmem gerekiyordu arabaya. Ama neden adımlarım geri geri gidiyor. Emir nasıl çok merak ediyorum. Meraktan ölüyorum. O zaman neden gidemiyorum. Adımlarımı atmak o kadar güç ki. Sanki tonlarca ağırlıkta zincirlerle bağlı ayaklarım. Sonunda arabaya ulaştım.

  Hastaneye gelmiştik. Emir'i odaya almışlar. Bizde onun kaldığı odaya gittik. Odaya girdiğimizde hemşire vardı. Emir uyanıktı. Onun gördüğüm zaman tuttuğum nefesimi verdim. Hatice annem bir hızla yanına gitti. Abim hemşireye durumunu sordu.

  " Ciddi birşeyi yok değil mi?"

  " Hayır. Endişe etmeyin. Kolundaki çatlak dışında ciddi birşey yok. "

  " Peki teşekkürler. "

  " Geçmiş olsun. "

  Hemşire dışarı çıkerken bende Emir'in yanına vardım. Sağ kolu sargıdaydı. Yüzünün sağ tarafında çizikler de vardı.