YUSUF'UN MELEĞİ

23.BÖLÜM

Yusuf

Hasan amca ne yaptı çok merak ediyordum. Aramak istiyorum ama zamanlamam kötü olur diye de korkuyordum. Ömer amca nasıl bir tepki vermemişti acaba. Karşı gelse bile asla vazgeçmem Melek'den. Bir şekilde ikna ederim. Artık dayanamayacaktım ayağa kalktım. Ben hızlıca ayağa kalkınca Zeynep de telaşlandı.

  " Abi ne oldu?"

  " Ben artık bekleyemeyeceğim Zeynep. Hasan amcayı arıyorum. "

  " Abi dur arama. Hadi Ömer amcanın yanındaysa hala. Kendi arar zaten. Gelince detaylı bir şekilde anlatır. "

  " Bilmiyorum Zeynep. Beynim durdu. "

  " Az daha sabret. Artık Ömer amcalar da öğrendi. Önemli olan onların bu konuya nasıl baktıkları. Eğer olumlu ise bu senin için çok iyi olur. Melek ablanın seni kabul etme oranı artar. "

  " Öyle mi dersin?"

  " Tabii ki. Melek abla için ailesinin düşünceleri çok önemli. Biliyorsun Melek abla ailesine düşkün biri. Eğer ailesi seni isterse bunu ona söylerler. Melek abla da olumlu bakabilir. "

  " İnşallah olumlu bakarlar."

  " İnşallah abiciğim. Hadi otur biraz sakinleş. Hasan amcalarda gelir birazdan. " Zeynep'in konuşmasını bitirdikten hemen sonra kapının açıldığını duydum. Gelmiş olmalılar. Hemen ayağa kalkıp kapıya koştum. Doğru tahmindi. Hasan amca ve Hatice teyze eve girip kapıyı kapattılar.

  " Hasan amca." Hasan amca üzerindeki ceketini çıkarırken seslenmiştim. Bana bakıp hafiften gülümsedi. Ceketi asıp yanıma yürüdü. Sabırsızlanarak konuşmaya devam ettim.

  " Nasıl geçti konuşma? Ömer amca nasıl bir tepki verdi? Melek'i gördün mü? Olur mu bu iş Hasan amca? Birşey söylesene niye susuyorsun?" Bütün bu soruları bir nefeste söylemiştim. Hasan amca elini kaldırdı.

  " Dur oğlum dur. Biraz sakin ol. Hele bir salona geçelim, soluklanalım.  Seni böyle görmek beni çok şaşırtıyor açıkçası. Ayrıca mutlu da ediyor. " Hasan amca eliyle omzuma vurup salona geçti. Ben de hemen ardından geldim. Koltuğa oturup Hasan amcanın konuşmasını bekledim.

  " Ömer beyle konuştum. Kenan da yaşadıkları şeyi tekrar yaşamaktan korktuklarını söyledi. Kesin olmaz demedi. Kararı Melek'e bıraktılar. Bana kalırsa Ömer bey olumlu bakıyor. Sakın ümitlenme Yusuf bu benim düşüncem. Öyle gibi görünüyor. Olmaya da bilir. Sen kendini herşeye hazırlıklı tut. "

  " Olmaz deseler bile asla vazgeçmem. Önünde sonunda kabul edecekler. Etmek zorundalar. Melek'den vazgeçmem. "

  " Ne olursa olsun kaderine boyun eğmek zorundasın. Kısmet işleri bunlar. Kaderinde Melek kızım varsa, zaten bir şekilde olur. Yoksa eğer ne kadar uğraşsanda olmaz oğlum. "

  " Olmaz diye birşey yok benim için Hasan amca. Ben bu kalbimin kapısını sadece Melek'e açtım. Onun dışında kimseye açmam. "

  " Dua edelim ki Melek kızım tamam desin. "

  " Diyecek. Demek zorunda. Ondan vazgeçmem bunu herkes böyle bilsin."

Melek

  Gözlerimi hafifçe araladım. Pencereden içeri sızan ve gözlerimi kamaştıran güneş ışığıyla hemen geri kapadım. Başımı sol tarafa çevirip gözlerimi açtım. Üstümdeki yorganı biraz geri itip kollarımın yardımıyla kendimi arkaya doğru çektim. Yatağın başlığına yaslanıp anneme seslendim.
  
  " Anneee!"

  Gözlerim ağrıyordu. Çünkü üç gündür doğru düzgün uyuyamıyordum. Yusuf'u düşünmekten uyku girmiyordu gözüme. Ne yapmam gerekiyordu hala kararsızdım. O günden sonra babam bu konuyla ilgili benimle konuşmadı. Annem de bir kez sordu. Ve ben hala kararsız olduğumu söylemiştim. Neden 'istemiyorum' diyemiyorum ki. Neden artık Yusuf sürekli düşüncelerimde dolaşıyor. Korkuyorum, tekrar hayal kırıklığı yaşamaktan korkuyorum. Tekrar üzülmekten, tekrar yıkılmaktan korkuyorum. Allahım sen herşeyi en iyi bilensin. Sen şu aciz kuluna bir yol göster bana yardım et. Senden iyi kimse yardım edemez.