YUSUF'UN MELEĞİ

18.BÖLÜM

Melek

  Kenan saldırıya uğrayalı bir hafta olmuştu. Ve ben onu görmeye gitmedim. Anneme beni sormuş. Hayır yani ne demeye soruyor. Bir de benden onu ziyaret etmemi bekliyor. Yani aslında geçmiş olsuna gitmem gerekir belki ama hiç içimden gelmiyor. Kenan'ı görmek bile istemiyorum. Zaten geçmiş olsun mesajı atmıştım ona. Daha ne bekliyor acaba. Böyle şeyleri düşünüp de canımı sıkmak istemiyorum. Yatakta yatmakta baya sıkıcı. En iyisi annemi çağırayım. Onun yanında durur sohbet ederiz. Sahi annem nerde ya bir saat oldu daha uğramadı.

  " Anneeeee!"

  "..."

  " ANNEEEEE!" Merdivenlerden sesler geldi. Anlaşılan annem yukarıdaydı. Koşarak iniyor galiba. Çok mu bağırdım acaba. Kapı hızlıca açıldı. Annem endişeli gözlerle bana bakıyordu.

  " Melek! Kızım iyi misin? Birşey mi oldu?"

  " Telaş etme anneciğim. Birşey olmadı. Ben sadece kalkmak istedim de. Kusura bakma senide telaşlandırdım. "

  " Ohh çok şükür. Birşey oldu sandım. Tamam kızım hadi kaldırayım seni. " Yorganı geri çekip beni oturtdu. Sandalyeyi yanıma getirip kalkmama yardım etti. Sandalyeye oturduktan sonra dizlerime de örtü örttü. Odadan çıkıp mutfağa geçtik. Anlaşılan annem akşam yemeği hazırlayacaktı. 

  " Anne babamla konuştun mu? Daha ne kadar Adana' da kalacak? Özledim onu." Babam iş için Adana'ya gitmişti. Arada bir böyle iş için şehir dışına çıkardı. Ama bu sefer fazla kalacak gibi görünüyor.

  " Daha gideli üç gün oldu kızım. Bir ay sürebilir demişti giderken. "

  " Bir ay ne yaparım ben. Çok özledim babamı. "

  " Ne yapalım kızım işi için gitti."

  " Yapacak birşey yok sabredeceğim. Ee anne akşama ne yemek yapıyorsun?"

  " Aslında daha karar vermedim." Annemle konuşurken kapı zili çaldı. Kimdi acaba?

  " Canım ben kapıyı açıp geliyorum. "

  " Tamam anne. " Annem kapıyı açmak için mutfaktan çıktı. Kapının açıldığını duydum ama kim olduğunu anlayamadım. Ses de gelmiyordu. Merak ettim kimdi gelen. Anneme seslendim.

  " Kim gelmiş anne? " Annem cevap vermeden mutfak kapısından biri girdi. Gelen Yusuf'tu.

  " Yusuf!"

  " Merhaba Melek. "

  " Hoşgeldin."

  " Hoş buldum. Nasılsın?"

  " Çok şükür iyiyim sen?

  " Çok şükür ben de iyiyim. " O sıra da annem de gelmişti yanımıza. Yusuf başını annemin tarafına çevirdi.

  " Hazırsanız gidelim mi Nergis teyze?" Ne oluyor ya. Ne gitmesinden bahsediyor Yusuf. Gözlerimi anneme çevirdim. Annemin konuşmasına fırsat vermeden ben konuştum.

  " Hayırdır. Nereye gidiyorsun anne?"

  " Beraber gidiyoruz kızım. "

  " Nereyeee?"

  " Sürpriz. Gidince görürsün. " Gözlerimi bu sefer de Yusuf'a çevirdim. O da hafifçe gülümsüyordu.

  " Yusuf ?"

   " Hiç bana bakma Melek. Gidince görürsün. "

  " İyi bakalım öyle olsun. " Bunlar ne karıştırıyor böyle. Neyse bakalım gidince öğreniriz.