YUSUF'UN MELEĞİ

8.BÖLÜM ( gitme melek )

Melek

  Yarın nikahımız vardı. Çok garip bir duygudaydım. Gereken herşey hazırdı, elbise hariç. Teyzem tutturdu nikah elbisesi alalım diye. Ben de kıramamıştım. Bugün iş çıkışı Kenanlara gidecektik yine. Ordan da Kenan ile birlikte elbise almaya gidecektik. Kenan ile evlenmekle doğru mu yapıyorum bilmiyordum. Kafam karıştı. Pişman olmak istemiyordum. Kafamdaki düşüncelerle boğuşurken telefonum çaldı. Arayan nişanlımdı.

  " Efendim Kenan. "
 
  " Canım ne yapıyorsun. "

  " Çalışıyorum sen. "

  " Ben de evdeyim. "

  " Hmm iyi bakalım. "

  " Yanına gelmemi ister misin. "

  " İşler yoğun, biliyorsun hafta sonunun nasıl olduğunu. Gelme bence senle ilgilenemem. Hem zaten iki saat sonra sizdeyiz. "

  " İyi bakalım sen nasıl istersen. "

  " Görüşürüz sonra yine. "

  " Tamam Melekciğim görüşürüz. "

  Telefonu bırakıp işime döndüm.

   Akşam olmuştu babam beni mağazadan alıp Kenanlara gelmiştik. Yemek yiyecektik. Hep birlikte masaya oturduk. Kenan ile yan yana oturuyorduk. Yemeğe başladıktan bir süre sonra Kenan konuştu.

  " Canım elbiseyi daha almadık biliyorsun. Yemekten sonra çıkalım mı ne dersin. "

  " Bilmem ki. Aslında gerek yok ama..."  Teyzenim araya girmesiyle lafım yarıda kaldı. Gözlerimi teyzeme çevirdim.

  " Ne demek gerek yok Melekciğim. "

  " Yaniii... Şey teyze..." Söyleyecek bir şey bulamamıştım. Ben susunca Kenan tekrar konuştu.

  " Canım benim annemin nasıl olduğunu biliyorsun. Bence annemle inatlaşma. Yemekten sonra beraber gideriz. " Gözlerimi annem ve babama çevirdim. Onlarda olur anlamında kafalarını salladılar. Ben de çok uzatmadım.

  " Peki tamam. " Kenan ve teyzem cevaplarını alınca yemeklerine geri döndüler. Çok acıkmıştım ben de fazla beklemeden yemeği yemeğe başladım.

  Çok fazla yemek yemiştim galiba nefes alamaz olmuştum. Yüksek beden olan eteğim beni sıkmaya başlamıştı. Çay içiyorduk. İkinci bardağım bitmeden Kenan gitmemiz gerektiğini söyledi.

  " Canım biz gidelim artık. Çok geçe kalmayalım. "

  " Tamam olur da çayımı bitereyim. "

  " Tamam ben yukarı çıkıp geliyorum " dedi ve yukarı çıktı. Bende yarım kalan çayımı yudumladım.

  Aradan beş dakika geçtikten sonra Kenan merdivenlerden inmeye başladı. Ben de çayı mı bitirmiştim zaten.

  " Gidelim mi Melek. "

  " Tamam. " Oturduğum yerden kalkıp Kenan'ın yanına vardım. Gidecekken Kenan durup Haluk amcaya seslendi.

  " Babacığım arabanı alıyorum. Benimki bakım da biliyorsun. "

  " Başka araba mı yok oğlum. "

  " Var da senin arabayı kullanmak hoşuma gidiyor. "

  " İyi bakalım. Herhangi bir hasar istemiyorum. "

  " Tamam baba güven bana. " Kenan kapıya yöneldi. Ben de peşinden çıktım. Arabaya binip evden uzaklaştık.

  Emniyet kemeri beni fazlasıyla  daraltmıştı. Nefes alamaz olmuştum. Kilidini açıp yerine bıraktım. Kenan bana döndü.