YUSUF'UN MELEĞİ

5.BÖLÜM ( kader )

Yusuf

  " Alo. Sen kimsin Zeynep nerde? "

  " Zeynep hanım fenalaştı şu an hastanedeyiz. "

  " Neeee. Durumu nasıl hangi hastane?"

  " Uyanmadı daha bekliyoruz. Şehir hastanesindeyiz. "

  " Tamam. " Telefonu kapatıp Emir'in yanına koştum. Kardeşime ne oldu da fenalaşmıştı. Hemen onun yanında olmam gerekiyordu. Eğer kardeşime biri zarar verdiyse onu yaşatmam. Silerim onu bu dünyadan. Emir'in odasının kapısını hızlıca açtım. Emir şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

  " Emir. Zeynep hastanedeymiş. Be.ben onun yanına gitmem lazım.

   " Neeee. Nasılmış peki. Ne olmuş. "

  " Bilmiyorum. Allah kahretsin ki bilmiyorum. Gidiyorum ben. "

  " Tamam ben de geliyorum. " İkimiz birden hızlıca şirketten çıktık. ' Allah'ım ne olur kötü birşey olmasın ' içimden dua ediyordum. Zeynep benim için herşeyden önemliydi. Aileden geriye kalan tek kişi oydu. Anne ve babamın emanetiydi. Meraktan ölmek üzereydim. Zeynep'i görmeden içim rahat etmeyecekti. Biri birşey mi yapmıştı acaba. Gaza biraz daha yüklendim. Bir an önce onun yanın da olmam gerekiyordu.

  Hastanenin önüne geldik. Bir hızla indim arabadan. İçeri doğru koştum. Zeynep'in bulunduğu odanın kapısını açtım.

  " Zeynep." Kardeşim sulu gözlerle bana bakıyordu. Hemen yanına vardım. Elinden tuttum diğer elimlede saçını okşadım.

  " Canım içi nasılsın. Çok korktum. Ne oldu sana. "

  " Abiii. Ben özür dilerim seni korkuttuğum için. "

  " Tamam canım geçti. " Ayağa kalkıp öptüm. O da korkmuş olmalıydı.  Zeynep'e ne olduğunu daha sonra da sorabilirdim. Şu an iyi ya, önemli olan buydu. Emir de Zeynep'in yanına geldi.

  " Zeynep geçmiş olsun nasılsın şimdi."

  " İyiyim Emir sağol. " Doktorla görüşsem iyi olacaktı. Ayağa kalktım.

  " Ben bir doktorun yanına gidip geliyorum. Emir sen Zeynep'in yanında kal. "

  " Tamam Yusuf sen git merak etme Zeynep'i. " Arkamı döndüm. Kızın biri bana bakıyordu. Bu kız Melek'di. İyi de onun burda ne işi vardı. Ne zamandır buradaydı. Hiç fark etmemiştim. Ben ne diyeceğimi bilemezsen o konuşmaya başladı.

  " Geçmiş olsun Yusuf bey. "

  " Sağol. Sen ne zamandır buradasın. "

  " Zeynep hanım benim mağazadayken fenalaştı. Çok korkuttu bizi. " Melek konuştuktan sonra elimle dışarıyı gösterip

  " Dışarıda konuşalım mı " dedim.

  " Olur " deyip kapıya yöneldi. Ben de arkasında yürüdüm. Odadan çıkıp kapıyı kapattım. Tekrar Melek'e döndüm.

  " Nasıl oldu peki. Yani birşey mi oldu orada. " telaşlı gözlerle ona baktım.

  " Aslında... Küçük bir yangın çık...

  " Neee yangın mı. " Cümlesini tamamlamasına izin vermemiştim.

   " Evet. Ne olduysa ondan sonra oldu zaten. Ağlamaya başladı ve sonra da bayıldı. " Geçmişi hatırlamış olmalı.

" Tamam. Anladım. Teşekkür ederim kardeşimle ilgilendiğiniz için. "

  " Rica ederim. Ama ben artık gitsem iyi olacak. Önce  Zeynep hanımı bir göreyim. "