My Runaway Groom (Published under PSICOM)

Chapter 49

Chapter Forty-Nine

Elle's POV

After kong pumasok sa banyo ay ilang minuto muna ako nagkulong bago lumabas at paglabas ko ng kwarto ay wala siya sa loob ng kwarto niya.

Napagpasyahan ko nalang matulog.

Nagising ako sa haplos sa mukha ko.

"Good morning..." bati nito sa akin.

Hindi naman ako umiimik. Maliit na ngumiti naman ito sa akin.

Maya-maya pa ay hinila ako nito payakap.

Hindi ito umiimik pero sobrang higpit ng yakap nito sa akin.

"Sobrang mahal kita, Elle." Bulong nito sa akin.

"Sorry.."

"Sorry if minsan insensitive ako at nakakalimutan ko ang nararamdaman mo. Alam mo naman ako, minsan gago..." sabi niya habang hinahaplos ang ulo ko.

"I realized na dapat mas inuunawa kita. Paglabas ko kagabi natakot ako kasi napaiyak na naman kita. Baka iwan mo na ako at ayaw ko n'on Elle. I can't take the feeling na galit o naiinis ka sa akin kasi baka anytime iwan mo ako and this time hindi na kita talaga makikita. I don't want that to happen." Naiyak na naman ako sa sinasabi nito.

"I also realized na tama ka, we have to take it slow kasi kababalikan lang natin. Sasamahan kita alisin ang trauma mo. Sasabayan kita. Mahal kita, Elle." Napayakap naman ako rito.

"I love you too..." sagot ko sa kanya.

Humarap naman ito sa akin saka inalis ang mga nakatabing na buhok sa mukha ko.

"Sorry ah." Sabi niya muli. Tinakpan ko naman ang bibig nito para tumigil ito magsalita.

"Shhh. Wala na 'yun. Nadala lang tayo kagabi maybe that's our confrontation after so many years." Sabi ko sa kanya.

Sandaling natahimik naman kami saka ako tumawa.

"What's funny?" kunot noo nitong tanong sa akin.

"Wala naman, I just didn't expect that we will be okay after what happened last night." Tawa ko sa kanya.

Ngumiti rin ito saka ako hinalikan sa noo.

"Kaya nga, ako kinakabahan pa kagabi baka magising nalang akong wala ka sa tabi ko."

Pinisil ko naman ang ilong nito.

"Shhh. Wala na 'yun." Sabi ko sa kanya saka mas hinigpitan ang yakap sa kanya.

Humarap naman ito sa akin at halos magdikit na ang mga mukha namin.

Napapikit nalang ako nang ilapit pa nito ang mukha nito at sakupin ang labi ko.

Dahan dahan siyang gumalaw hanggang lumalim na ang halikan namin.

"Hmm." I moaned, masyado akong nadadala sa halikan namin.

Bigla naman ako nitong pinailalim sa kanya at itinaas ang mga kamay ko habang naghahalikan.

I can't help but to respond to. Masyadong magaling humalik si Lance.

Nararamdaman ko na rin na unti-unting gumagala ang isang kamay nito sa katawan ko nang may tumunog.

His phone is ringing...

Inis naman nitong kinuha ang cellphone niya.

Kumunot naman ang noo nito sa saka pinatay ang cellphone nito.

"Sino 'yun?" tanong ko.

"Work..." tila inis na sabi niya at dumiretso sa akin.

"Tuloy na natin..." sabi niya na ikinatawa ko.

"No more, breakfast time na." sabi ko saka tumayo.

"Ikaw nalang breakfast ko." Walang preno nitong sabi na ikinapula ko.

"Lance!" saway ko rito.

Tumawa naman ito sa lumapit sa akin para pantayan ako at yakapin.

Akala ko ay yayakapin ako pero pinisil lang nito ang magkabilang pwet ko.

"Shit." Nasabi ko nalang saka ito hinampas.

"Masyado kang tsansing ah." Sabi ko rito saka lumayo na sa kanya. At bago ako lumabas ng kwarto ay ako naman ang pumisil sa pwet nito.

Cute eh.

Naiwan naman itong humalakhak.

Paglabas ko ng kwarto ay agad kong narinig ang tawa ni Sammy pati ng family ni Lance.

Habang papalapit ako ay mas lalo ko narinig ang pinag-uusapan nila.

"Ang cute cute mo talaga Sammy. Manang mana ka nga sa Daddy mo...sutil." Natatawang sabi ni Tita Aya.

"Parang baby Lance lang talaga natin dati, honey." Kwento pa ni Tito Drew.

"Sammy, tell Mommy and Daddy na gusto mo na ng baby sister." Sabi naman ni Madeline na agad napapalakpak ang mga magulang ni Lance.

Aba. Masakit kaya manganak.

Pero parang nag-eenjoy ka naman ata gumawa, Elle?

Napailing naman ako sa naisip ko. Kung hindi lang tumunog ang cellphone ni Lance kanina baka kung saan na kami napunta ni Lance.

Biro lang, syempre hindi naman ako ganun kadali maakit.

Hmp, judgemental.

Bumati naman ang pamilya ni Lance sa akin nang makita nila ako.

"Saan si Lance?" tanong ni Tita. Mukhang hindi ata nila narinig ang pagtatalo namin ni Lance kagabi.

Buti nalang.

"Nasa kwarto pa po Tita." Sagot ko naman nito.

Pero mags-start na kami kumain ay wala pa rin nakakababa si Lance.

"Tawagin mo nga ang Kuya mo 'dun, Mad." Sabi ni Tito.

Tatayo na sana si Madeline nang dumating si Lance na tila nagmamadali.

"Sorry, but there's an emergency sa office. Alis muna po ako." Nagmamadaling paalam nito.

Lumapit naman ito sa akin.

"Babawi ako later, love." Sabi niya saka humalik sa akin sa labi na agad ikinatili nila Tita.

"Oh my God, I'm so kinikilig." Komento pa nito samantalang ako ay nahiya sa ginawa nito pero hindi ko maalis sa isip ko ang biglang pag-alis nito.

Gaano ka-emegency? And ganito kaaga? 7am?