AŞKIN ÖRTÜSÜ

- 16 - BİR PARÇA HUZUR

Sinirimi kontrol etmeye çalışarak tane tane konuşmaya başladım :

- Bak Berna. Bu klasik cümleleri kullanmak istemiyorum ama daha fazla üzme kendini, bırak peşimi. Başkasını seviyorum ben. Yol yakınken kendi hayatına dön,eğlenmene bak. Eminim bir gün seni seven birini bulacaksındır.

Gözleri dokarken hızlıca yüzünü başka yöne çevirip sesini düz tutmaya çalışarak konuştu o da :

- Bunun için gelmemiştim. Yani, benim seninle konuşmak istediğim başka bir konu var.

- Peki, seni dinliyorum o zaman.

Hiç sormadan yanıma oturdu. Elleriyle oynamaya başladı, birkaç derin nefes alarak kafasını yerden kaldırıp yüzüme baktı.

- Annenin Ömer Amcayla evlenmesinin asıl sebebini merak ediyor musun?

Ne saçmalıyordu bu kız yine? Ne dediğinin farkında mı şu an? Yerimden kalkarak tam önünde dikildim.

- Senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? Böyle bir konu seni zerre kadar alakadar etmez,bu bir. İkincisi bunu ben bile bilmiyorsam senin bildiğine inanacağımı bekleme benden.

- Ama biliyorum.

- Bak, bizim aile meselelerimize bir daha karıştığını görmeyeceğim. Kalbini kırarım,çok fena üzerim seni Berna. İnan hiç zor olmaz. Bir daha böyle saçmalıklarla karşıma çıkma !

- Kerim. Bak inan bana anlatacaklarım...

- Kes dedim. Git kendi işlerinle uğraş.

İnadına gözümün içine bakarken arkama dönüp seri adımlarla yürümeye başladım.
Arkamdan gür ama titreyen bir sesle bağırdı :

- Peki Rüveyda kim? Sevdiğin kız mı?

Rüveyda'yı nereden tanıyordu bu?

Beynimde şimşekler çakarken tekrar
yanına döndüm.

- Rüveyda'yı nereden biliyorsun sen?

- En son bir şey anlatmamı istemediğini söylemiştin. Öyle hatırlıyorum.

Arkasını dönüp gidecekken kolundan tutup çevirdim.

- Rüveyda'yı nereden tanıyorsun dedim Berna, konuş !

- Bırak kolumu, emir veremezsin sen bana.

- Eğer yanlış bir şey yaptığını duyarsam, benim canımı sıkacak bir haber gelirse kulağıma...

- Beni üzersin. Hem de çok fena. Senin için zor değil biliyorum. Ne zaman üzmedin ki sanki. Şu an canımı yakmadığını mı sanıyorsun?

Bir an duraksadım. Ne diyeceğimi bilemedim. Ben susunca o da yanımdan ayrılıp parkın çıkışına yöneldi. Bu kez durdurmadım. İlk kez üzülmüştüm durumuna. Belki de son zamanlarda onun yaşadıklarını yaşadığım içindir. Sahi, nereden biliyordu Rüveyda'yı? İçim içimi kemiriyordu. Fakat ondan daha da içimi kemiren bir soru vardı şu an aklımda ; gerçekten annemin o adamla evlenmesinin asıl sebebini biliyor muydu?

****************************

Odamın içinde volta atmaktan ayaklarıma ağrı girmişti. Berna'ya inanmalı mıydım? Ya gerçekten biliyorsa? Ya bu kez aradığım cevaplar ondaysa? Oflayarak etrafıma bakındım. Masanın üzerinde duran kitaplar girdi gmrüş alanıma. Sonra Bilal Abi'nin verdiği kitap ilişti gözüme. Merak ediyordum ama içimdeki tüm okuma isteği sönmüştü. Niye sönmüştü ki? Rüveyda yüzünden mi? Onun bununla bir ilgisi yok ki. Mantıklı ol Kerim. İç sesimi dinleyerek kitabı elime aldım. Bu kez ilk sayfayı açtım ve başladım okumaya.