EndTale [PORZUCONE]

Murderer

Przeszłam przez Core. Zabiłam praktycznie wszystkich. Teraz została tylko Toriel, ponieważ Temmiego zabiłam na początku. I oczywiście Frisk. Choć tutaj, w tym AU, to raczej Chara, ale mam to gdzieś. Głupi człowiek posiadający determinację. I na co mu ona? Sprowadza ona tylko ból i rozpacz. I na co to komu?
Zawsze potem muszę patrzeć na ich śmierć. Zawsze dzieciak po jakimś czasie się nudzi i zaczyna mordować wszystko, co się rusza. Wiem coś o tym. Wiem n ten temat więcej, niż ktokolwiek inny. W końcu sama cieszyłam się kiedyś z tego, że człowiek zaczyna Genocide. Lecz teraz brzydziłam się tym, jak nie ja.
Gdzie się podziała ta dawna Chara, przepełniona DETERMINACJĄ, zdolna zabić wszystko na swojej drodze, byle by przejąć władzę nad jednym, głupim człowiekiem i zdobyć jego duszę? Odpowiedź jest jednak zaskakująco prosta.
ZGINĘŁA RAZEM ZE SWOIM ŚWIATEM.
Wzięłam głęboki oddech. Muszę się opanować, bo zaraz to może się źle skończyć. Już dzisiaj dałam sobie uwolnić swoją gorzą stronę i wystarczy. Mam zabić jeszcze tylko dwie osoby (no w zasadzie trzy) i w końcu sobie odpocznę na chwilę. Kiedy ostatni raz spałam?
Koniec. Przestań wygadywać bzdury, bo skończysz tak, jak ci których zabiłaś. Jako nędzny proch pod stopami swych wrogów.
Ciekawe, do którego AU trafię następnym razem. Szczerze to nie mam pojęcia. Może do Overtale, albo Swapfell? Tam jeszcze nie byłam.
W oddali zobaczyłam małą, ludzką sylwetkę. No nareszcie. Po takim czasie nareszcie znalazłam tą małą, irytującą kupę determinacji.
Znajdowałam się w Last Corridor, co pomogło mi trochę. Zaszłam ją od tyłu i wbiłam mój wierny nóż w plecy. Dosłownie. Z ust mojej ofiary wyrwał się słaby krzyk, po czym ciało zwiotczało. Krew obmyła mi dłonie. Wyszarpałam narzędzie zbrodni z jej wciąż ciepłego ciała i popchnęłam na ziemię. Wylądowało z cichym plaskiem. Patrzyłam, jak szczątki czerwonej duszy lądują na ziemi. Uniosłam rękę i wchłonęłam je. Teraz jeszcze tylko kilka kroków i to będzie koniec tego nędznego AU.