It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.45

~Als iemand vertalingen wilt van bepaalde zinnen of gewoon van alle conversaties die zich in het Engels plaatsvinden, moet je dat gewoon zeggen en ik zal ze je sturen.~

Calum pov.

Eindelijk! Eindelijk zijn we geland! Vierentwintig uur op reis is niet echt iets wat ik echt leuk vind met n nogal snel chagrijnige, net uit coma komende vampier en een snel geïrriteerde weerwolf die constant ruziën..

'Dude, where the hell is that hotel of yours? What's it even called?' klaagt Quinten terwijl hij me nors aankijkt.

'It should be right here..' mompel ik terwijl ik naar de gebouwen om me heen kijk.

'Well, the only thing what I see is one hell of a big building with the name Radisson Blu Schiphol Amsterdam-'

'That's the hotel!' roep ik opgelucht uit.

'What? Are you serious? This looks expensive!'

'Perks of being the son of an Alpha and having a decent job.'

'Wait, you have a job?' vraagt Michael me verbaasd terwijl Quinten me net zo verbaasd aankijkt.

'Of course I have, you dumb fuck. Now, let's go inside I don't think I can stand this cold for a second longer.'

Sophie, je bent beter in Nederland want ik heb geen zin om je de hele wereld achterna te gaan met dit stelletje idioten. Afgezien van Seff, maar die ken ik dan ook het langst...

Denken dat ik geen baan heb... Wie denken ze wel dat ik ben? Iemand uit Luilekkerland? Hoe denken ze anders dat mijn familie aan hun geld komt? Door banken te overvallen?!

'When will Max, Ellen and Ashton be here?' vraagt Seff terwijl we het hotel binnenlopen met onze koffers in onze hand.

'That's still unclear because they met Hunters on the boat and now have to swim. But since you probably heard that on the phone, you should know that piece of information.' snauw ik hem toe, nog steeds chagrijnig dat Michael en Quinten dachten dat ik een luie niksnut was die geen baan had.

Gelukkig trekt Seff zich niks van mijn harde toon aan en knikt hij alleen maar. Hij kent me dan ook al heel wat langer en weet dat ik het me erg aantrek wanneer mensen me aanzien voor een stereotiep rijkeluis jongen die verschrikkelijk verwend word en nooit zal hoeven te werken voor zijn geld.

Tuurlijk, mijn familie heeft geld, mijn familie heeft een hoge rang maar wij moeten honderden mensen onderdak bieden, zorg en medicijnen aanbieden en dan ook nog belasting betalen en weet ik veel wat nog meer.

'I'm going to get our roomkeys-'

'Keys?'

'Yes, we have two rooms for two people. Seff and Michael, you will share a room because Michael can't tolerate Quinten and visa versa.' zeg ik terwijl ik naar de receptie toeloop.

'Hallo, hoe kan ik u helpen, meneer?' zegt het meisje achter de balie met een vriendelijke glimlach.

What the hell zegt ze?

'Ehm, hello... Can you speak English? I can't speak Dutch..'

'Oh! Of course. How can I help you, sir?'

'I have two reservations on the name Walker?'

'Ah, yeah. If you can sign these papers?'

Vlug zet ik mijn handtekening onder aan elk papier.

'Okay, that's perfect. Here are your keys. Enjoy your stay!'

'Thank you.' zeg ik terwijl ik weer terug naar de jongens loop.