It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.29

Heeeeeel erg sorry dat ik zolang niet geupdate heb! Ik ben uit mijn inspiratie voor de komende paar hoofdstukken dus hierbij vraag ik jullie: wat willen jullie graag zien gebeuren in It's Complicated? Ik zeg niet dat ik alles ga gebruiken maar ik ga wel alle ideeën gebruiken die mij aanspreken en die ik ook nog niet zelf gepland heb (zoals Max' mate of die van Michael) Alles is welkom! Stuur me gewoon een berichtje met je idee en wie weet gebruik ik het! GROTE kans dat ik ze zo'n beetje allemaal ga gebruiken maar dat boeit nu even niet! En natuurlijk krijg je wel credits voor je idee ;)

Sophie pov.

De wereld om me heen is wazig en grijs maar toch kan ik alles scherp zien. Voor me is Calum nog steeds op Seff aan het inslaan terwijl Seff nu hevig los probeert te komen. En zíj waren beste vrienden? Een vlaag van intense woede overspoelt me en plotseling is de wereld om me heen een blur, behalve Calum. Calum... De klootzak die beweert mijn mate te zijn en me tegelijkertijd voor gek verklaart. Calum, die zonder reden míjn broer in elkaar slaat. Calum, die me brandblaren over mijn nek, kin en borst heeft bezorgd. Trillend zet ik een stap naar voren, gevolgd door nog één en nog één tot ik achter Calum sta. Ik leg mijn handen op zijn schouders en begin hard te knijpen. Direct schreeuwt Calum het uit en schud hij wild met zijn schouders maar ik hou zijn schouders stevig vast. Vervolgens geef ik hem een hard knietje in zijn rug en Calum valt op de grond, waardoor ik mijn grip op hem verlies. Zijn blik glijdt naar mijn lichaam dat op de grond ligt. WOW, WAT?! WAT DOET MIJN LICHAAM DAAR EN WAAROM BEN IK HIER EN NIET ÍN MIJN LICHAAM?!  WOW. WAT? Verbaasd kijk ik naar Seff, die mij recht aankijkt. 'Sophie, rustig aan. Je bent uit je lichaam.' Nee, echt waar? Dat was mij ook nog niet opgevallen! 'Sophie, iedereen die je nu aanraakt krijgt pijn dus loop gewoon terug naar je lichaam en ga erop liggen. Bedenk je dan dat jij en je lichaam samensmelten, oké?' 'Tegen wie praat je, man?' 'Tegen Sophie.' 'Je kijkt niet eens naar haar!' 'Echt wel, ik kijk alleen niet naar haar lichaam. Ik kijk naar haar ziel.' 'Naar haar wát?!' 'Je weet toch dat ze een geestenwandelaar is? En dat elke geestenwandelaar zijn eigen gave heeft?' 'Ja...' 'Nou, Sophies gave is dus dat ze haar ziel kan controleren als ze uit haar lichaam is. Ze slaat dus niet op oorlogspad uit, zoals de rest van ons.' 'Vet...' Verbaasd kijk ik naar Seff. Is dat mijn gave? Awesome! Rustig loop ik naar mijn lichaam en ga erop liggen. Dit ligt niet bepaald lekker... Vlug stel ik me voor dat mijn lichaam en mijn ziel met elkaar versmelten en niet veel later voel ik mezelf naar beneden zakken en word alles zwart.

Kreunend ga ik rechtop zitten. Wat is er gebeurd? Mijn rug.... 'SOOF!' Roept Seff enthousiast uit terwijl hij ook opstaat. 'Hé, big brother. Bedankt voor je hulp.' Kreun ik terwijl ik Seff dankbaar aankijk. 'Geen probleem, sis-' 'SOPHIE! GAAT HET MET JE?!' roept Calum hard voor hij Seff aan de kant duwt en me bezorgd aankijkt. 'HÉ!' roept Seff verontwaardigt en ik schiet in de lach vanwege zijn uitdrukking. 'Gaat het, Seff?' 'Zekers, zekers. Niks aan de hand.' 'Soof, gaat het met jou?' Vraagt Calum weer maar nu nog opdringeriger. 'Ja, helemaal oké. Niks aan de hand. En donder nu op.' Calums bezorgde uitdrukking breekt en maakt plaats voor eentje van die van een geslagen puppy. Mijn hart smelt direct. Hij is zo schattig! Wow, wat? Nee! Dat mag ik niet denken! "Inderdaad!" Euh, wat? "Hij is een ass! Hij heeft het lef om ons gek en gestoord te noemen én een leugenaar terwijl we wel de hele tijd gelijk hadden!" 'Wie ben jij?' "Oh, sorry. Ik ben Dylan. Je "wolf" zogezegd." 'Mijn wát?' 'Je wolf! Je weet wel, zoals Ellen alleen ben ik een jongen. En geen wolf. Maar ik ben wel bedoeld als een wolf alleen kan ik je niet laten veranderen maar ik ben die irritante stem in je hoofd die je de hele tijd op je fouten wijst en je dwingt om alles beter te doen. OH JA! Ik zorg er ook voor dat je straks elk meisje dat zich voor Calums voeten werpt wilt vermoorden. En niet te vergeten, ik veroorzaak je bloedlust en dat je uit je lichaam kan." 'Dus als ik alles kort heb samengevat ben jij degene die me de hele tijd gaat irriteren, me probeert te overtuigen random meisjes te vermoorden en dat ik in een soort moordmachine verander zodra ik uit mijn lichaam kom met mijn geest?' "JEP!" 'En daar ben jij trots op?' "HONDERD PROCENT!" Ik rol met mijn ogen maar ik kan een glimlach niet onderdrukken. 'Soof... Heb jij zojuist Dylan ontmoet?' vraagt Seff langzaam met een nadenkende blik in zijn ogen en een frons op zijn voorhoofd. 'Ja! Maar hoe ken jij Dylan?' vraag ik Seff verbaasd. 'Omdat Dylan normaal gesproken míjn irritante stem in míjn hoofd was.' 'Euh, wat? Waar hebben jullie het in godsnaam over?' vraagt Calum ertussendoor voor hij me overeind trekt. 'Even niet, Calum. Dit is belangrijk.' zegt Seff terwijl we elkaar onderzoekend aan blijven kijken. 'En ik wil ook in dat "belangrijke" betrokken zijn aangezien mijn mate kijkt alsof ze zojuist te horen heeft gekregen dat ze een stem in haar hoofd heeft die niet van haar is!' zegt Calum gefrustreerd. 'Dat heb ik ook.' zeg ik terwijl ik Seff nog steeds blijf aankijken. 'Oh...' 'Dus jij zegt dat Dylan niet van mij is?' 'NATUURLIJK IS HIJ NIET VAN JOU EN JIJ BENT AL HELEMAAL NIET VAN HEM!' 'Dat is die stem in mijn hoofd, Calum.' 'Oh. Wacht, waarom is jouw wolf mannelijk?' 'WEET IK VEEL!' 'Oh...' 'Lindsey zegt dat dit gebeurd is tijdens jouw First en omdat ik ook mijn lichaam uitging, ze per ongeluk verwisselt zijn.' 'En kan het nog teruggedraaid worden?' 'Nope.' 'Fantastisch. Echt fantastisch. Zit ik voor de rest van mijn leven opgescheept met een man in mijn hoofd die me op mijn vrouwelijke fouten gaat wijzen waar hij geen flauw benul van heeft! Gewoon fantastisch!' "Hé! Ik zit hier hoor!" 'Dat weet ik.'  Zeg ik droog voor ik me weer richt op het gesprek waar Seff en ik ons nu in bevinden. 'Doe nou niet alsof jij het moeilijk hebt! Ik heb een vrouw in mijn hoofd!' zegt Seff terwijl hij zijn handen in de lucht gooit uit radeloosheid. 'Stel je niet zo aan! Die "vrouw" kan jou ten minste helpen hoe je je mate goed en fatsoenlijk kan benaderen in plaats van binnen te stormen, je mate een hartaanval geven waardoor ze hete soep over zichzelf heen gooit van schrik!' 'Ik heb toch al gezegd dat het me spijt!' jammert Calum terwijl hij me met verdrietige ogen aankijkt. Oké, daardoor kun je echt niet boos op hem blijven.... "BLIJF GEFOCUST!" schreeuwt Dylan in mijn hoofd. Ik rol met mijn ogen en zucht. 'Alsof jij niet ze direct wilt vergeven.' "Nee, dat wil ik niet." 'Leugenaar.' "Hush, jij sterfelijke." 'Ik ga je gewoon negeren nu tot je weer normaal doet.'  "JIJ WEET NIET HOE IK ME NORMAAL GEDRAAG!  MISSCHIEN GEDRAAG IK ME NU WEL ALS NORMAAL!" zingt Dylan vrolijk in mijn hoofd. 'Seff?' 'Ja?' 'Gedraagt Dylan zich altijd als een hyperactieve leugenaar die graag hoofdpijn bij mensen bezorgd en het ook nog eens leuk vind om keihard vals te zingen?' "Dat is geen aardige beschrijving..." zegt Dylan mopperend. 'Dat is je eigen schuld.' 'Wat? Nee! Normaal is Dylan aardig, eerlijk, bezorgd hij me geen hoofdpijn en zingt hij al helemaal niet. Al is hij wel een zeer sarcastische, soms best wel irritante stem die je maar niet met rust wilt laten wanneer je van plan bent om te gaan slapen omdat hij dingen bedenkt waar hij het met je over wilt hebben terwijl jij alleen maar wilt slapen.' "Dat is ook niet aardig!" zeurt Dylan met een klaagstem. 'Dat ligt allemaal aan jezelf, Dylan.' 'Kunnen jullie geen muur bouwen dan?' vraagt Calum verbaasd terwijl ik zijn blik gaten in de zijkant van mijn hoofd voel maken. 'Hoe bedoel je 'een muur bouwen'? Natuurlijk kan ik geen muur bouwen! Ik ben geen bouwvakker...' zegt Seff terwijl hij met de seconde radelozer lijkt te worden. Waarschijnlijk is Lindsey hem op zijn kop aan het geven ofzo... "Waarschijnlijk wel ja." 'Ken jij Lindsey?' "Natuurlijk ken ik Lindsey! Zij is mijn zusje!" zegt Dylan vrolijk. 'Eh, Seff? Wist jij dat Dylan en Lindsey broer en zus zijn?' 'Nee, hoe kom je daar nou bij?' 'Dylan vertelde me dat net.' 'Jullie weten echt niks over je wolf hè?' 'Nope!' zeggen Seff en ik tegelijkertijd. 'Soof, jij zou toch wel meer moeten weten! Jij wist dit alles al toen je uit coma kwam!' zegt Calum ongelovig. 'Hé, hé, hé! Dit is voor mij ook allemaal anders, oké? Ik weet de feiten waarvan sommige dus geen feiten meer zijn maar ik weet niet veel meer over HOE IK MET EEN STEM IN MIJN HOOFD MOET OMGAAN!' zeg ik verdedigend terwijl ik steeds harder ga praten. 'Oké, oké... Rustig! Mijn trommelvliezen hoeven niet kapot!' zegt Seff terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn oor wrijft. 'Zo hard schreeuwde ik nou ook weer niet.' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. 'Nou...' 'Waag het.' 'Ik zeg al niks meer!' zegt Calum terwijl hij zijn handen omhoog steekt als teken van overgave. 'Dat is je geraden.' zeg ik terwijl ik hem met samengeknepen ogen aankijk. 'Oké, waar waren we ook al weer... OH JA! Over dat ik geen flauw idee heb hoe en waarom ik een muur moet bouwen net zoals Seff.' Calum zucht en knijpt even in zijn neusbrug. 'Je bouwt een muur om je wolf te negeren zodat je bijvoorbeeld rustig in slaap kan vallen. Je bouwt een muur in je hoofd, niet echt dus.' zegt Calum met een priemende blik richting Seff, die ongemakkelijk heen en weer schuifelt. 'Je bouwt de muur door gewoon een soort onzichtbare plaat tussen jou en je wolf in te denken. Het is heel simpel, al kost het wel veel concentratie in het begin. Probeer het maar eens.' zegt Calum glimlachend. Direct ga ik in de slag. "Nee, waag het niet! Wáág het niet, Sophie! Wáág het niet!" zegt Dylan dreigend. Na een paar minuten uiterste concentratie en een lange stilte open ik mijn ogen en kijk ik Calum wanhopig aan. 'Het lukt niet!' jammer ik terwijl ik langzaam weer pijn in mijn hoofd krijg van Dylans geschreeuw en gedrein. Calum glimlacht en loopt naar me toe. Wantrouwend kijk ik hem aan. Wat is hij van plan? "Vast niet veel goeds." zegt Dylan nu ook wantrouwend waarna hij me probeert over te halen om achteruit te lopen. Koppig blijf ik staan, tot Dylans ergernis. Calum pakt mijn handen en een plotselinge kalmte verspreid zich door mijn lichaam. Met grote ogen kijk ik Calum aan en kijk vervolgens naar onze handen. 'Probeer het nog eens.' "Luister niet naar hem! Nee! Niet doen! Waag het niet om een muur te bouwen! Als je het doet, ik zweer je-" Met een grote grijns open ik mijn ogen naar Calum, die me met een grote glimlach aankijkt. 'HET IS GELUKT! HET IS GELUKT! DANK JE, DANK JE, DANK JE!' zeg ik enthousiast terwijl ik enthousiast mijn armen om Calum heen gooi en hem in een knuffel trek. 'Oh. Eh. Ja. Geen p-probleem.' zegt Calum stotterend terwijl hij zijn armen onwennig om me heen legt om me vervolgens tegen zich aan te trekken. De warmte van zijn lichaam stelt me nog meer gerust en ik nestel mijn hoofd tegen zijn borstkas aan. ' 'HOU NOU EENS ALLEBEI JE KLEP DICHT!' roept Seff geïrriteerd, wat ons geschrokken van elkaar weg doet springen. Geschrokken kijken we elkaar aan en ik voel mijn wangen rood worden, net zoals die van hem. 'Aw, moet diamantje blozen?' zegt Calum treiterend terwijl hij in mijn wang prikt. Boos mep ik zijn hand weg. 'Moet jij nodig zeggen! Jouw wangen zijn haast nog roder dan een vuurtoren, Alpha.' zeg ik pissig voor ik van hem wegloop. Moest hij dat nou echt zeggen? Moest Seff nou echt perse het moment verpesten? Moest dat nou gewoon?!

Ellen pov.

'KOM OP, STELLETJE SLAPPELINGEN! KUNNEN JULLIE NIET BETER?! ALS JULLIE ZELFS ELKAAR AL NIET KUNNEN VERSLAAN, KUNNEN JULLIE DIE WACHTERS OOK NIET AAN!' schreeuw ik Michael, Ashton en nu tegenwoordig ook Max, toe. 'Als jij het toch zoveel beter kan, waarom doe je het dan niet zelf?' vraagt Michael boos terwijl hij me een haast woeste blik toewerpt. Ik rol met mijn ogen en zucht. 'Prima! Als jou dat motiveert om beter te vechten en te stoppen met telkens een overdosis aan bloed in te nemen, prima!' 'Hij neemt wát?!' roept Max woest uit terwijl hij plotseling stopt met rennen en Michael zo kwaad aankijkt dat ik bijna medelijden met hem zou hebben. Bíjna. 'Hij neemt een overdosis om zijn gave in bedwang te houden, wist je dat niet?' 'Nee! Nee, dat wist ik niet.' zegt Max duidelijk heel erg kwaad. 'Nou dat doet hij dus. Maar oké, ik zal tegen ieder van jullie een keer vechten en wie mij kan verslaan, heeft voor de komende week geen training.' Direct is er een zéér gemotiveerde uitdrukking op de gezichten van de jongens te zien. Ik onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen en zucht. Amateurs... Slappelingen.... Mietjes... 'Oké, wie eerst.' 'Kom maar op.' gromt Michael en een grijns vormt zich op mijn gezicht. Ik spring de trainingscirkel in en Ashton springt eruit. 'Max, tel jij af?' 'Prima. Drie... Twee... Een... GO!' Direct rent Michael op me af maar ik stap simpelweg opzij en hij zoeft me voorbij, net binnen de cirkel blijvend. 'Ik dacht dat je nu al wel had geleerd dat je nooit op je vijand af moest rennen!' zeg ik vrolijk. Michael kijkt me boos aan en stapt dichter naar me toe waarna hij in de juiste houding gaat staan. 'Hm, je techniek qua houding is goed. Het is alleen het vechten. Maar een goed begin is het halve werk. Ook al is dit geen goed begin want aan die houding heb je niks wanneer je gaat vechten met wachters aangezien die zich ook niet aan die houdingen houden.' zeg ik nonchalant, wat Michael alleen maar bozer maakt. Hij haalt uit en ik duik simpelweg in elkaar, waarna ik hem een stomp in zijn buik geef en zijn voeten onder hem uit trap. Vlug ga ik op hem zitten en Max begint te tellen. 'Een... Twee... Drie... Vier... Vijf...' Michael probeert hevig onder me uit te komen maar ik hou hem stevig vast. 'Zeven... Acht... Negen...' Michael krijgt mijn enkel te pakken en trekt me van zich af waarna hij vlug opstaat. Net niet... Vlug sta ik ook op en wacht. Michael heeft nu een alerte blik in zijn ogen en hij scant mijn lichaam om te kijken waar mijn zwakke plekken zijn. Hm, hij leert dus wel! Plotseling valt hij aan en geeft me een harde trap in mijn zij. Ik vlieg naar links en kan me net op tijd herstellen voor ik de cirkel uit ben. 'Goed gedaan.' complimenteer ik hem voor ik aanval. Hij had de aanval duidelijk niet verwacht en ik heb hem zo op de grond gewerkt. 'Een... Twee... Drie.... Vier... Vijf... Zes... Zeven...' Plotseling draait Michael ons om en zit hij op me terwijl hij me gezicht tegen de grond aandrukt. 'Oh! Een... Twee...' Dit ga ik niet laten gebeuren. Ik ga niet verslagen worden door zo'n groentje! Vlug gooi ik mijn benen in de lucht en van schrik rolt Michael van me af. Vlug spring ik op zijn rug en draai zijn armen pijnlijk op zijn rug. 'Een... Twee... Drie... Vier... Vijf... Zes... Zeven... Acht... Negen... Tien! Ellen wint!' Grijnzend stap ik van Michael af. 'Je hebt de kracht maar je techniek is gewoon flut en je kent geen enkele echte beweging.' Michael gromt wat en stompt de ring uit. 'Goed geprobeerd, Michael.' zegt Max met een opbeurende glimlach maar Michael negeert hem en stampt het huisje in. Ik rol met mijn ogen. Typisch... 'Oké, wie nu?'

Heeeyyy!! Nogmaals, sorry voor deze late update! Ik probeer echt meer te updaten maar het blijft lastig als je zonder inspiratie zit enzo... Dus echt elk idee is welkom!! IK HEB 100K AAN LEZERS BEREIKT MET THE BLACK WOLF AND I!! THANK YOU GUYS!!

Keep dreaming!

me.