It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.37

Even zodat jullie het weten, ik ga vanaf dit hoofdstuk in een andere schrijfstijl schrijven maar het kan ook voorkomen dat in sommige hoofdstukken mijn vorige schrijfstijl nog terugkomt maar dat pas ik dan weer aan zodra ik klaar ben met dit boek. En geen zorgen, mijn doel is nog steeds om met ieder hoofdstuk minimaal 2000 woorden te schrijven ;) Veel plezier! :)

Maaike pov.

Kreunend grijp ik naar mijn hoofd. What the hell? Waarom is alles zo groen? Waar ben ik überhaupt?

'NEE! JE GOOIT NIET ZOMAAR MENSEN NAAR BUITEN OMDAT ZE JE PER ONGELUK IN JE GEZICHT MEPPEN! ZE KON DAAR NIKS AAN DOEN!'

'DAT KON ZE WEL! ZE HAD ME GEWOON NIET MOETEN SLAAN!'

'ZE HAD EEN SPASME-AANVAL! PAISLEY HAD DAAR ZELFS VOOR GEWAARSCHUWD!'

'DAAR WAS IK NIET BIJ!'

'DAT BOEIT MIJ NIET WANT IK HEB JE ZELF OOK NOG GEWAARSCHUWD EEN PAAR MINUTEN GELEDEN!'

Ik rol op mijn zij, direct omringt met nog meer kriebelend groen.

Waarom kriebelt groen....? 

Groen hoort niet te kriebelen! Direct rol ik weer terug op mijn rug. Mijn blikveld is nog steeds erg onscherp en alles is wazig.

'ZE LIGT NU BUITEN OP HET FACKING, NATTE GRAS! GA HAAR OPHALEN!'

'NEE!'

'JA! JIJ GOOIDE HAAR NAAR BUITEN, JIJ GAAT HAAR FACKING HELL OPHALEN!'

'En wat ga je doen als ik dat niet wilt doen?'

'Dan hoop ik dat je niet allergisch voor noten bent want ik ga de jouwe dan in je keel trappen.'

'IK GA AL!' schreeuwt de jongen haastig.

Zou hij mij komen ophalen? Ik bedoel, ik lig buiten en het zou me niet verbazen als dit ook gras is en ik zie geen andere mensen op het gras liggen dus dan zou hij mij toch gewoon komen ophalen? Maar ik kan me niet herinneren dat ik iemand geslagen heb of dat ik naar buiten ben gegooid...

Plots verschijnt er een gezicht in mijn blikveld en nieuwsgierig kijk ik de jongen aan.

'Hallo Maaike. Ik kom je weer naar binnen halen.' zegt hij droogjes voor hij bukt om me op te tillen.

'Ben jij dan degene die me naar buiten heeft gegooid?'

De jongen blijft even versteend staan.

'Eh.... ja. Sorry daarvoor....'

'Sorry dat ik je geslagen heb.'

'Weet je dat nog?' vraagt de jongen verbaasd.

'Nee, maar ik hoorde jou dat tegen Sophie zeggen.'

'Oh... maar ga eens rechtop zitten. Dan kan ik je makkelijker optillen.'

'Euh, okay...' zeg ik terwijl ik me langzaam met mijn handen omhoog duw.

Binnen drie tellen lig ik vervolgens in de armen van de jongen die me het raam uit heeft gegooid.

'Hoe heet je eigenlijk?' vraag ik na een minuut lang zwijgen.

'Mijn naam is Miguel.'

Miguel...

Miguel...

Sophie heeft ooit iets gezegd over een Miguel....

Wat had ze ook al weer gezegd over hem....?