It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.38

Calum pov.

'Dit is het plan?' vraag ik nogmaals aan Max.

'Dat lijkt me wel... Het is niet bepaald waterdicht maar het is wel iets...'

'Ik vind dit plan niks.' onderbreekt Quinten voor de zoveelste keer.

'En het antwoord net zoals de vorige keren is: als je een beter plan hebt, ZEG HET!' zegt Max geïrriteerd.

'Nou eigenlijk...' zegt Quinten terwijl er even een nadenkende blik in zijn ogen verschijnt. 'Wat nou als we-'

'Nee.'

'Maar je weet niet eens wat ik zou zeggen!' protesteert Quinten.

'Het antwoord blijft nee.'

'Max, laat de jongen uitspreken.' mompel ik terwijl ik gefrustreerd in mijn neusbrug knijp.

'Goed.' zegt Max terwijl hij als een kleuter zijn armen over elkaar slaat.

Zijn al die jaren van onsterfelijkheid eindelijk naar zijn hoofd gestegen? Zouden we hem dan straks kunnen vermoorden en de wereld bevrijden van zo'n ondood wezen dat wel dood hoort te zijn.

'Mijn idee was om ze één voor één bij haar weg te lokken en ze dan zodra ze ver genoeg weg zijn te vermoorden. We zijn niet met genoeg mankracht om gewoon hun schuilplaats te bestormen.'

Oké, je kan veel zeggen maar dat klinkt als een véél beter idee dan wat we eerst hebben bedacht.

'Oké, dat klinkt stukken beter dan wat we nu hebben.' zegt Max schoorvoetend.

'Inderdaad. Ik zie dit als ons plan. Maar hoe gaan we hun aandacht lokken en hun ver genoeg het bos in krijgen? En bovendien: we moeten eerst hun schuilplaats nog vinden.' zeg ik nadenkend.

Quinten krijgt een trotse uitdrukking op zijn gezicht omdat we zijn plan goedkeuren maar de nadenkende blik blijft.

'Ze moeten toch wel een keer naar buiten gaan om, weet ik veel, nieuwe slachtoffers te zoeken of eten te halen dus op een gegeven moment zouden we toch echt een geurspoor van hen moeten vinden en dan kunnen we dat naar Sophie volgen.'

Quinten is stukken slimmer dan hij eruit ziet.

"En jij bent dommer dan je eruit ziet. Serieus. Eerst beoordeel je Sophie dat ze gek is terwijl je niet eens wist of ze ongelijk had en nu beoordeel je Quinten weer op zijn uiterlijk!"

'Oh hou je kop. Alsof jij Sophie niet beoordeelde toen ze zei dat ze onze mate was.' snauw ik boos terug.

Luke moet nu niet alle schuld bij mij gaan leggen terwijl hij zelf ook gedeeltelijk schuldig is.

"Ik was niet degene die haar naar ons Roedel wou brengen om haar op te sluiten en testjes op haar uit te voeren om te kijken wat ze nou precies is!"

'Zouden jij en je wolf alsjeblieft even willen ophouden met schreeuwen? Ik krijg er hoofdpijn van.' klinkt er plots een nieuwe stem.

'Ashton!' zegt Max duidelijk pissig.

"Hoe kan hij ons horen? Hoe kan hij hoofdpijn van ons krijgen?!" zegt Luke duidelijk in paniek.

'Dat weet ik toch ook niet, idioot. Ik kan geen gedachtes lezen of iets in die richting!'

"Ja, ja. Dat weet ik ook wel maar daardoor worden mijn vragen toch ook niet beantwoord? Vraag waarom hij ons kan horen en hij er hoofdpijn van krijgt." dringt Luke aan en ik rol met mijn ogen.

'Ik weet niet echt waarom ik jou en je wolf kan horen.. Maar ik weet wel dat jullie veel kabaal maken.' zegt Ashton terwijl hij met zijn vingers over zijn slapen wrijft.