It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.24

Sophie pov.

Jaces lippen zijn warm en zacht en al snel bekom ik van de schok en sluit mijn ogen. Ik leg mijn armen om zijn nek en mijn vingers raken verstrikt in zijn zachte haren. Jaces handen bevinden zich op naast mijn hoofd en zijn ellebogen rusten lichtjes op mijn schouders. In de verte hoor ik een deur met een klap openslaan maar ik negeer het. Tot ik iemand een harde schreeuw hoor slaken. 'WHAT THE FACK, JACE?!' roept Joë hard en geschrokken schiet hij overeind. Een erg boze Joë staat in de deuropening en hij lijkt Jace met zijn ogen te vermoorden. 'Toen je zei dat je wou "praten", dacht ik niet dat je zei 'zoenen'! Of ben ik nou gek en betekend dat het wel?' zegt Joë pissig. Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen en ook Jaces wangen lijken roder te worden. Langzaam staat Jace op en schuifelt naar de deur. 'Ja, ga maar weg! Zomaar een meisje zoenen dat je niet kent!' Direct kijkt Jace woest op. 'ZE IS NIET ZOMAAR EEN MEISJE!' schreeuwt hij kwaad. 'En wat is ze dan?' zegt Joë uitdagend. 'Ik... Ik weet het niet maar... we hebben een soort... band.' mompelt Jace nu weer zacht. 'Een soort band? Een sóórt band?! Je kent haar niet eens, Jace! Hoe kunnen jullie dan in vredesnaam een band hebben?!' zegt Joë duidelijk nog bozer. 'WEET IK VEEL! HET IS ZO EN DAAR KAN IK NOCH SOPHIE IETS AAN DOEN!' Boos kijken de jongens elkaar aan en ze doen me erg veel denken aan twee kleuters die ruzie hebben om een grote knikker. 'Laat ook maar, alsof jij dat ooit gaat begrijpen.' mompelt Jace uiteindelijk. 'En waarom zou ik dat niet kunnen begrijpen, Jace?' Snauwt Jace boos. 'Omdat ik een Rogue ben? Als je het niet vergeten bent, jij bent er ook één! Of is het omdat ik mijn mate nog niet heb gevonden? Jij ook niet en waag het niet om te zeggen dat Sophie je mate is want dat weet je nog niet tot ze zestien is!' barst Joë uit en geschrokken kijk ik hem aan. Op zijn gezicht staat een uitdrukking van woede, pijn en verdriet. 'Joë, rustig aan, oké? Het was maar een kus.' probeer ik Joë te kalmeren. 'Nee, Sophie! Het was niet "zomaar" een kus! Rogues hebben nooit dat soort gevoelens tot ze hun mate hebben gevonden! NOOIT! En dát is waarom ik zo pissig ben! Hij probeert je gewoon in zijn web te verstrikken zodat je van hem houdt en je mate niet wilt!' Een paar tellen kijk ik hem emotieloos aan en dan barst ik in lachen uit. Ik zie nog net dat de jongens me verbijsterd aankijken waardoor ik nog harder moet lachen. 'Die... is goed.' zeg ik uiteindelijk grijnzend. 'Alsof hij het ooit in twee dagen voor elkaar krijgt om me van hem te laten houden! En bovendien, ik wéét al wie mijn mate is en Jace is dat niet.' Verbijsterd kijken ze me nu aan. 'Wat?' 'Hoe dan?!' roepen ze allebei tegelijkertijd hard. 'Simpel, toen ik in coma was, leefde ik in een soort droomwereldje waarin ik jullie alle twee al tegen ben gekomen! En daardoor weet ik ook van alle bovennatuurlijke soorten af. Geestenwandelaars, weerwolven, vampiers, draken, fribtins-' 'Wat zijn fribtins?' 'Oh. Kennen jullie die nog niet? Raar.... Oh, nee. Dat is helemaal niet raar! Ze zijn liever dier dan mens en dan het liefst vogels volgens mij.... Maar dat weet ik niet.' 'Dus... Dankzij een droom weet je dat wij, weerwolven, bestaan en ook de andere bovennatuurlijke soorten?' 'Jup.' 'Bizar....' mompelt Joë. 'TE GEK!' roept Jace grijnzend en een paar tellen kijken Joë en ik hem aan alsof hij gek is geworden. 'Wat? Mag ik dat niet cool vinden ofzo? Ik bedoel, het is toch super vet dat je eigenlijk alles al weet zonder dat je die persoon hebt ontmoet? Je weet nu al wie je mate is zonder dat je hem hebt ontmoet!' 'Ik heb die klootzak al ontmoet.' antwoord ik droogjes. 'Oh... Wacht, noemde je hem nou net 'klootzak'?' 'Ja.' 'Waarom?' 'Omdat hij dat is.' 'En waarom is hij dat?' 'Omdat hij me meerdere probeerde te ontvoeren, hij me meerdere keren gek heeft genoemd en dan niet het "leuke" gek. En omdat hij denkt dat ik "gek" ben, gelooft hij niet dat hij mijn mate is. Dáárom is hij een klootzak.' 'Oh.' 'Ja...' 'Ik snap je punt. Maar wat ga je dan doen wanneer hij ontdekt dat je wél zijn mate bent dan?' 'Het hem heel lastig maken.' 'Mogen wij helpen?' vragen de jongens grijnzend. Ik grijns en knik. 'Tuurlijk! Waarom niet? Maar ik moet eerst terug naar mijn vader. Hij zal wel helemaal gek worden van ongerustheid.' 'Dan gaan we naar je vader.' zegt Jace terwijl hij me het bed uit helpt. 'Kom, dan kun je op m'n rug.' 'En waarom kan ze niet op mijn rug?' 'Omdat we een band met elkaar hebben.' zegt Jace grijnzend. Joë rolt met zijn ogen. 'Hou toch op met je 'we hebben een band' onzin. Ik wil het eerst zien en dan pas geloven.' 'En hoe wil je onze band dan zien?' 'Eh.... Daar bedenk ik nog iets op.' Lachend lopen we de kamer uit, naar beneden. Ik ga eindelijk naar huis.