NAİRA‧✕‧Örümceğin Doğuşu |3K Serisi 2.kitap|

16.Bölüm - ''Seni seviyor.'' ‧✕‧

Şimdi bu bölüm çok özel birisi için. Sizlerden birisi için. Doğum günün kutlu olsun özel ve değerli insan! Seni çok seviyorum. deli_melek bu bölüm sana ithafımdır. Bu sen söylemeden önce de aklımda vardı. Sen söyleyince söyleyipte sürprizi kaçırmak istemedim. Aslında dün gece 00.00 da paylaşacaktım fakat yetişmedi. Neyse, tekrardan iyi ki doğdun!!!

Ayrıca bu bölümü diğer bir geçmiş doğum günü kızına da ithaf ediyorum. O da istemişti. @DilaraHtl senin de geçmiş doğum günün kutlu olsun canııım!

İkinizi ve diğer özel okurlarıma sahip olduğum için çok şanslıyım. Tekrardan hepinize çok teşekkürler ve iyi okumalar!

•

Gözlerimi kapattım. Açtım. Kapattım. Açtım. Ah! Hala aynı kabustaydım! Bu bir kabus olmalıydı. Kesinlikle. Tanrım! Ben ne günah işlemiş olabilirdim?

Saydam plastik milkshake kutusunun soğuktan etrafında oluşan su damlacıklarını elimle oynayarak silmeye çalıştım. Ellerim donmuştu. Fakat umursamadım. Devam ettim oynamaya Dustin ise sabırla beni bekliyordu. Gözleri üzerimdeydi. Aslında şu an milkshake aşkımın yanında daha mutlu ve huzurlu olmam gerekirdi ama içinde olduğum kabus beni bu mutluluktan mahrum ediyordu. Artık durmam için elimi tuttu Dustin. Milkshake'i yavaşça kenara itti. Gözlerimi yavaşça milkshake'den ayırdım ve korkarak Dustin'e baktım. "Muna? Anlat hadi." Yutkundum. Hayır, anlatamazdım. Anlatabilir miydim? Hayır. Başını belaya sokardı ve asla oraya gitmeme izin vermezdi. Bu tehlikeyi göze alamazdım. Sky'ı yüz üstü bırakamazdım. Bunu kendim halletmeliydim. Hem ayrıca Alex ile de başa çıkabilirdim. Çıkabilirdim tabii. Sadece korkmamam gerekiyordu. Ama gözlerindeki bir şey beni fazlasıyla korkutuyordu.

Gözlerimi kaçırdım. Ve ellerimi çekerek kucağıma koydum. Dışarıya baktım. "Bir şey yok Dustin. Sadece yorgunum sanırım." Geriye yaslandı. O benim aksime dışarıyı değil beni izliyordu, inceliyordu. Bense ona bakmamaya çalışıyordum. "Yalan söyleyemiyorsun." Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Aldığım nefesi dışarı verdim. Sonuna kadar gülümsedim yani gülümseyebildiğim kadar. Artık sevdiğim insanlara zarar vermeyecektim. Bana zarar veren duygularımı onlara göstermeyecektim. Kafamı kaldırdım ve Dustin'e baktım. Kaşlarını çattı. "Ben iyiyim." Gülümsedim. "Daha demin ağlıyordun Muna." Biraz düşündüm. "Ah! O şeyden..." Cevap vermemi bekledi. "Gözüme bir şey girmişti." İnanmadığını suratından anlamıştım. Hemen milkshake'ime yumuldum. Gözlerimi de saydam şişeye çevirdim. "Muna." Sesi yumuşacık ve sakindi. "Bana her şeyi anlatabilirsin. Acılarını tek başına omuzlarında taşımak zorunda değilsin."

Sana anlatsam herkes zarar görür be Dusty.

Tekrar gülümsemeye çalışarak ona döndüm. "Ahh saçmalama! Ne acısı? Sadece yorgunum işte." Kafasını salladı. Hala inanmıyordu. "Peki. Daha fazla üstüne gitmeyeceğim." Milkshake'imden bir yudum daha aldım. Sonra heyecanla ona döndüm. "E nasılsa bugün okul kaynadı! Bir basket atalım mı? Acayip özlemişim. Baya oldu oynamayalı." Gülümsedi. "Sonunda sana iyi gelecek bir şey." Güldüm. Gözümle milkshake'imi işaret ettim. "Ayıp oluyor ama. Yanında böyle konuşma." Güldü. Yine cennetten çıkma beyaz inci dişlerini göstermişti. Onun gülümsemesini görünce ben de kendimi tutamıyordum. Gülümsedim. Milkshake'imi de bırakmadan bizim eve yakın bir sahaya gittik. Bitirmeden bırakacak halim yoktu aşkımı. Üzerimde rahatsız edici okul forması vardı fakat umursamadım. Fazlasıyla üşengeç bir insan olduğum için asla ve asla eve gidip üzerimi değiştirip geri gelemezdim. Sahaya girince biten milkshake'in kutusunu çöpe, hırkamı, çantamı ve kravatımı ise kenara yere attım. Gömleğimin kollarını sıvadım. Saçlarımı yukarıda rahat bir topuz yaptım. Dustin ise o sırada topu alıp gelmiş ve yere vurdurarak saydırmaya başlamıştı.