Survivors

Hoofdstuk 23.

Matthew

'Hallo, wat zei ze dan?' Dit was de vierde keer dat ik het moest herhalen. 'Ze zei..' Hij twijfelde. Ik gebaarde met mijn hand dat hij op moest schieten. 'Ze zei of we even ergens privé moesten gaan.' Ik moest lachen. 'Dat had je toch wel eerder kunnen zeggen.' Zijn hoofd werd rood. 'Dus dat winde je op? Boeien, je hebt daar geen controle over.' Hij draaide beschaamd zijn hoofd opzij. 'Dus je vind het niet erg?' Zijn stem klonk als een 5 jarige, die tegen zijn moeder aan het praten was. Natuurlijk vond ik het erg, natuurlijk voel ik me boos daardoor. Ik ben woedend, niet boos, woedend. Ik bal mijn vuisten, zodat ik mezelf tegenhoud van hem slaan. 'Nee.' Reageerde ik. En wáárom reageerde ik nee? Ik kan niet voor altijd boos zijn. We zitten hier waarschijnlijk nog heel ons leven, dus er zullen meer ruzie's komen. Ik wil niet dat de groep uit elkaar valt, wat nu wel zowat is gebeurd.. Logan weg, Jack weg, Jonathan..

Samuel trekt me in een knuffel. 'Je bent geweldig.' Fluistert hij in mijn oor. Kippenvel gaat over mijn armen. 'Ik hou van je.' Zegt hij.

Logan

Ik zit op een stoel, midden in een lege kamer. Ik hoor de airco blazen. Dat is het enige wat ik hoor. Ik zit niet vastgebonden, ik zit gewoon los. Ik vouw mijn trillende vingers in elkaar en bekijk de rode plekken rond mijn polsen.
Dit alles is gewoon bullshit. Wat was het punt dat hun dit alles deden? Wat was de bedoeling. Al de testen, al de moeite.

Ik schrik van de piepende deur die open gaat. Een meisje staat in de deur opening. Ze was lang, dun en had blond haar. Haar kleren lieten veel van haar huid zien. Haar rokje was kort en haar topje was nog net lang genoeg. Haar hakken galmen door de kamer wanneer ze op me afloopt. Ik kijk emotie loos naar haar smalle gezicht, waarop een grijns te zien is. 'Hallo Logan.' Ze gaat met gespreide benen op mijn schoot, me haar gezicht maar mij toe gericht. Ik verroer me niet. Haar handen tasten over heel mijn lichaam, stoppen bij mijn heupen en glijden terug over mijn borst. 'Ik ben hier speciaal voor jou.' Gaat ze verder. Haar lippen strijken over mijn kaak. Ze gaat steeds lager naar mijn sleutelbeen. 'Wat is de bedoeling van dit?' Vraag ik aan haar. Ze stopt en kijkt me verbaasd aan. 'Lieve schat,' Ze gaat weer recht op zitten en kijkt me aan. 'de bedoeling hier van is dat ik jou even kom verwennen.' Ik huiver. Hier kon ik echt even niet aan denken. Haar handen glijden verder naar beneden en plaatsen zich op mijn kruis. In snelheid duw ik haar van me af, waardoor ze op de grond valt. 'Waar slaat dit op?!' Roept ze. 'Waarom zou ik jou willen, terwijl ik al een perfect meisje heb?' Ik glimlach als ik aan Joy denk. Ze kijkt me verbaasd aan, maar pakt haar zelf weer op en gaat recht staan. 'Ik denk dat zij jou niet zo pleziert als mij.' Ze legt haar hand in mijn nek en trekt mijn gezicht dichter naar dat van haar. Haar neus drukt tegen de mijne aan en haar lippen zijn een paar centimeters van de mijne verwijderd. Ik sta van de stoel op, waardoor ze uit balans valt. Ik grijp haar pols vast, zodat ze niet valt. Ze kijkt me boos aan, ik kijk boos terug. 'Zou je alsjeblieft deze kamer willen verlaten? Ik wil graag in me eentje zijn, met mijn gedachtes.' Ze rukt zichzelf los en loopt weg. De deur gaat met een klap dicht. Ik plaats mezelf terug in de stoel en leg mijn hoofd in m'n nek.

Dit was waarschijnlijk weer één van hun testen of zo. Ik zucht diep. Ik mis thuis. Ik wil mijn leven terug, natuurlijk wel met de rest. Vooral met Joy. Mijn ogen prikken van de opkomende tranen. Woest sta ik op en trap hard tegen de stoel. Ik ben blind van de woede. Boos schop en sla ik tegen de deur. Ik beuk en ram zo hard als ik kan.

Ik neem een lange aanloop, richt mezelf op de deur en ren schreeuwend tegen de deur aan. Ik val naar buiten. De deur was kapot, ik was vrij! Haastig krabbel ik op en ren ik door de gangen. Het leek een doolhof, maar ik stop niet. Ik hoor mensen achter me aan rennen en roepen. Ik ben gelukkig sneller als hun. Mijn lange benen laten me soms struikelen van de snelheid, maar ik blijf gelukkig staan.

Snel ren ik een deur binnen, dat leidt naar een andere gang. Happend naar adem sta ik verstopt achter de deur. Ik hoor iedereen roepen en voorbij rennen. Opgelucht buig ik voorover. Ik schrik als ik iemand naast me hoor gillen. Het was het meisje van net. 'Bewaking! Hier is hij!' Ik probeer haar te sussen, maar het was al te laat. Ik was al gepakt...

PAMPAM.

Ik wil even zeggen: Ik zie altijd dat mensen hun boeken in hun leeslijsten zetten en de titels daarvan laten me echt stralen! Ik wil iedereen bedanken dat jullie het boek volgen. En ik vind het fijn dat jullie het ook leuk vinden!

Ik zal zo snel mogelijk een nieuw hoofdstuk plaatsen, maar ben ip vakantie dus heb slecht WiFi :(.

Ik wil trouwens wel iets weten over mijn lieve lezers! Dus als je wilt, beantwoord de volgende vragen. Omdat ik het leuk vind :)

Hoe oud ben je?
Wat lees je graag?
Wat zijn je hobby's?

Als je iets over mij wilt weten, plaats t dan in de comments!

Xx