Hoofdstuk 19.

653 32 8
                                    

Jack


Ik sluip achterlangs de grote planten, die me verborgen houden. 'Ik heb het vliegtuig in zicht.' Fluister ik naar Logan. Hij hurkt naast me en knikt. 'Hoe komen we langs al die mensen?' Fluistert hij terug. Ik haalde m'n schouders op en dacht na. Er stonden zo'n stuk of 13 mensen te sleutelen aan het vliegtuig, dus waarschijnlijk is er iets niet goed. Ik pakte mijn pistool en keek hoeveel kogels ik nog had. 7 kogels. 'Denk je dat we 6 mensen aankunnen?' Ik knik. 'Maar laten we eerst hun werk maar doen. Ze doen er niks voor niks iets aan.' Logan steekt zijn duim op. 'Hoe lang zal dat duren denk je?' 'Laten we gewoon tot vanavond wachten, hier terug gaan en dan kijken we hoe we verder gaan.' Stel ik voor. Hij knikt instemmend en we sluipen weg.

'Hé!' Achter ons horen we veel geschreeuw. Logan kijkt me geschrokken aan. 'Rennen!' Roep ik hem toe. We springen tegelijk open sprinten weg. Achter ons horen we mensen achter ons aanrennen. 'Opsplitsen!' Gil ik. Logan rent naar recht, ik sla af naar links. Ik ren zo hard als ik kan en stop niet. Ik kijk over mijn schouder en zie 2 mannen die achter me aan gaan. Ik stop en sta in een vechthouding. Ze komen snel op me af en ik klap één van de mannen hard op zijn gezicht, de andere bespringt me. Ik vecht hevig terug. De man die ik had geslagen springt ook boven op me en ik word op de grond gedrukt. Mijn armen worden stevig vastgehouden. 'Nu hebben we je.' Lacht de ene man. Ze hadden me echt.

Logan

Ik ren zo hard als ik kan en kijk niet achterom. Ik was zo bang, zo bang om gevangen te worden. Achter me hoor ik mensen roepen en hijgen. Sommige rennen vlak achter me, andere rennen verder weg. Ik weet ook me god niet waar ik heen ga, maar ik ren gewoon door. Ik wil naar Joy, in haar armen liggen en knuffelen en zoenen. Ik wil bij haar zijn. Ik wil naar huis, ik wil weer een normaal leven. Ik wil dat ik niet meer hoef te vechten voor mijn leven, te vrezen voor mijn leven. Ik wil dat alles stopt, alles hier.

Mijn ademhaling was snel en mijn keel brandde. Mijn benen voelen aan als pudding en mijn armen zijn zo hard als bakstenen. Pijn over heel mijn lichaam maakt me trager. De mannen die me achtervolgen zitten op mijn hielen. Ik kon niet meer. Een man bespringt me. Hijgend lig ik op de grond. Ik doe niks. Ik stribbel niet tegen, ik vecht niet terug. Ik was kapot.

Ik word hardhandig meegesleurd. Terug naar het gebouw. Ik weet niet wat er gaat gebeuren, maar het zal niets goeds zijn.

Ik zie hoe Jack ook is gepakt. Als Jack het niet aankon, hoe kon ik dan wegkomen? Hij kijkt teleurgesteld naar de grond. We hadden verloren.


We staan in een grote lift, van het gebouw. Ik voel hoe we naar boven worden getild. Jack heeft nog niks gezegd of gedaan. Dat verbaasd me. Normaal is hij niet zo snel te pakken, maar nu lijkt hij een gewonde puppy. De lift deuren openen en een grote, witte kamer komt in beeld. Er staan mannen in witte jassen, druk bezig met computers. Sommige kijken ons even aan, andere zijn geconcentreerd in hun computer. Een lange vrouw komt binnen gestapt en loopt met een glimlach naar ons toe. 'Hallo Logan, Jack.'


Samuel


Ik volg mijn blik op Joy. Ze staat te ijsberen om Logan. 'Waarom duurt het zo lang. Ze hadden allang terug moeten zijn.' Ze maakt grote handgebaren. 'Waarschijnlijk zijn ze bezig met het vliegtuig, of zo.' Ze kijkt Matthew boos aan. 'Ze hadden ons dat echt wel gehaald hoor. Ze zouden ons niet alleen laten hier, Matthew.' Matthew kijkt naar de grond. 'Joy, doe een rustig!' Roep ik. 'Je hoeft niet gelijk iedereen zo'n toon te geven. Wij maken ons ook zorgen.' Joy kijkt me aan. 'Het spijt me.' Het was oprecht. 'Het is gewoon even teveel.' Tranen rollen over haar wangen en ze loopt weg.
Ik voel een hand op mijn schouder als ik achter Joy wil gaan. 'Laat d'r maar even gaan.' Hoor ik Matthew zeggen.

Sorry voor het rare einde, maar ik kon ff niks beters verzinnen..
Maar omg!!! Dankjulliewel voor 1.8K!!!! Ik ben echt blij dat jullie het boek leuk vinden en dat ik op nummer 3 mag staan. Echt super bedankt. Love jullie allemaal <3 (Zal ik btw weer plaatjes bij de verhalen doen? Comment^)

Xx

SurvivorsWhere stories live. Discover now