Survivors

Hoofdstuk 8.

Ik open mijn koffer en een glimlach ontstaat op mijn gezicht. Al mijn oude spullen, netjes in de koffer. Mijn handen doorzoeken de koffer, schone kleding.. Ik pakte een zwarte legging met een zwart shirtje van Nike met de tekst Just Do It. Ik pakte nog wat benodigdheden en loop richting het vijvertje.

Na, denk ik, 2 uur aan mezelf schoonmaken, loop ik terug richting de groep. Ik liep richting Matthew, die druk bezig is met een mango. Ik tik op zijn schouder en geef de shampoo en douche gel aan. Zijn ogen werden groot en sprong omhoog. 'Oh mijn god, dankjewel!' Riep hij en rende meteen weg. Ik grinnikte en liep richting de hut, waar ik knielde voor mijn koffer. Ik grabbelde, totdat ik had gevonden wat ik stiekem had meegesmokkeld. Alcohol.. Ik wilde het even allemaal vergeten. Ik opende de fles en twijfelde nog even. Is dit nu wel slim? Ach, wat maakt het nou weer uit. Ik nam grote slokken, waarna ik hard begon te hoesten. Mijn keel brandde, maar ik bleef toch door drinken.
Ik gooide de fles neer en begon zacht te lachen..

Logan:
Ik gooide het hout op een hoopje en probeerde het aan te steken. Ik kon niemand om hulp vragen, want iedereen is een stuk wandelen en Matthew was zich wassen.
Ik hoorde gerommel vanuit de hut, waar Joy ergens mee bezig was. Ik moet steeds aan die kus denken. Ik heb wel een vriendin thuis, maar die zal ik waarschijnlijk toch nooit meer zien. Maar het gevoel gewoon dat ik vreemd zal gaan, dat kan je niemand aandoen.

Eindelijk was het vuur aan en ik warmde mezelf op. Een diepe zucht achter me, verklapt dat Joy uit de hut was gekomen. 'Jij zit lekker alleen zeg.' Ze probeerde boos te klinken, maar ze moest daarna hard lachen. 'Ja.' Zeg ik droog terug. Haar voetstappen kwamen dichterbij en ik voelde hoe ze over me heen boog. Haar handen gleden over mijn borst en haar ademhaling voelde ik in m'n nek. Kippenvel verspreide zich over mijn lichaam. 'Ben ik niet beter als je vriendin dan?' Fluisterde ze in mijn oor, waarna ze bijt in m'n oorlel. Ik kreeg een opgewonden gevoel. 'Joy.' Ik kreunde haar naam uit. Ze grinnikte in m'n oor. 'Ik weet dat je me wilt.' Ze plaatste kusjes in mijn nek.
Waar is ze mee bezig? Ik haal haar handen van me af en ik sta op. Ze kijkt me verbaasd aan. Ze was schoon.. Haar haren lagen mooi over haar schouders, haar kleren lieten haar lichaam goed zien. Maar iets was anders..
Ze liep op me af en gooide haar armen langs mijn nek. Een sterke geur komt mijn neus binnen en ik herken het meteen. Ik pak haar pols vast en haal haar van me af. 'Wat heb je op?' Ik voelde woede opborrelen. 'Alsof jou dat boeit, want je hebt een vriendin he. Ik boei voor niemand, godverdomme! Alles mag de klere krijgen, weet je? Ik had beter dood kunnen gaan in dat kut ongeluk, want ik ben toch niks waard toch?' Schreeuwt ze me boos toe. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Hoe kon ze zo over zichzelf denken? 'Joy toch..' Ik zette een paar stappen naar haar toe. 'Ga toch weg, man! Helemaal lief spelen tegen me, terwijl je gewoon een facking vriendin thuis hebt. Alle mannen zijn hetzelfde..' Ze moest om zichzelf lachen, wat er grappig aan was begreep ik niet. 'Joy, ga even liggen.'
'Niet nodig.' 'Jawel, ga nu.' Ik probeer kalm te blijven. Ze kijkt me boos aan en stampt op me af, 'Je bent me baas niet, dus hou je bek.' Sist ze. Ze begint me te slaan op mijn borst. Het helpt niet, want ik blijf strak staan. Ik probeer haar te kalmeren, maar het lukt niet goed. Ze slaat, en slaat, en slaat. Ik hoor mensen op ons af rennen en zie dat Jack Joy optilt. 'Laat me verdomme los, klootzak!' Jack kijkt me vragend aan, maar loopt dan met Joy over zijn schouder weg. Katherine doet haar arm om me heen, 'Het komt wel goed met haar.'

Ik was samen met Katherine naar het vijvertje gegaan en had alles uitgelegd.
'Logan, dit soort dingen gebeuren nou eenmaal. Jij hebt niks fout gedaan, Joy ook niet.' Zei ze. 'Dankjewel.' Ze knikte en liep weg. Ik staarde naar het water wat glinsterde door de zon. Ik baal dat Joy zo over zichzelf denkt, want het is helemaal niet zo.. Ik zal morgen met haar gaan praten..