Survivors

Hoofdstuk 7.

Ik staarde naar het knetterende vuur. Het was pikdonker, bijna iedereen sliep. Ik hoorde nog wat gerommel, maar gaf het weinig aandacht. Ik slaap slecht, mis mijn familie en mis thuis. Voor mijn gevoel zitten we hier denk ik al 3 maanden en geen spoor van m'n broertje en m'n moeder. Ik snap het gewoon niet. Is het hier dan echt zo groot?
Ik adem diep in en blaas alles kort uit. Tranen staan in mijn ogen, maar ik hou ze in. Totaal geen zin om te huilen of in wat dan ook..

Ik voelde een hand over m'n schouder gaan, 'Hé.' Logan komt naast me zitten, waardoor ik zijn schouder voel. Tintelingen ontstaan in mijn buik en ik krijg het warm. 'Hé. Nog wakker?' Hij knikt. 'Is er iets met je?' Vraagt hij ineens. Ik kijk hem verbaasd aan, 'Waarom zou er iets met me zijn?'
'Je bent zo afwezig, terwijl jij juist degene was die iedereen de moed gaf om weer door te gaan.' Hij draait zich naar me toe en pakt me schouders vast zodat ik hem ook aankijk. 'Je moet niet alles opproppen, het is niet goed voor je. Je kan me alles vertellen, dat weet je toch!' Hij klinkt zo ongerust, dat maakt hem nog schattiger. We keken elkaar nog steeds aan en ik ging steeds dichterbij naar hem. Ik sloot mijn ogen en voelde zijn warme lippen, die snel weer weg waren. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Waarom..' Begint hij, 'waarom deed je dat?' Hij staat op en begint te ijsberen. 'Sorry, ik dacht..' Ik durfde niet eens meer verder te praten, ik schaamde me zo erg. 'Ik had het je eerder moeten vertellen.. Maar,' Hij kijkt me ernstig aan, 'ik heb een vriendin, thuis..'
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het kon dus allemaal nog erger. Ik heb nu niet alleen mezelf voor schud gezet, maar onze vriendschap is nu ook naar de klote. Ik probeer hem aan te kijken, maar hij vermijd m'n blik. Dan loopt hij de tent in en verbaasd blijf ik achter.

Ik zit met open mond te kijken naar het donkere, waar Logan zojuist stond. Wat ben ik stom zeg! Waarom dacht ik dat zomaar te doen? Echt, wauw.. Goed gedaan! 'Godver..domme.' Fluister ik en leg gefrustreerd mijn hoofd in m'n handen. Ik had het nu écht verpest. Ik stond op en schopte hard tegen een boom aan, waardoor ik op de grond viel van de pijn. Ik bleef liggen, tot dat ik eindelijk in slaap viel.

Ik voelde dat ik gedragen werd, maar ik nam niet de moeite om mijn ogen open te doen. Ik liet het maar gebeuren, maakte ook niet meer uit.
Ik werd neergelegd op mijn bed en de persoon liep weg.

'Ik weet niet.. Er moet iets.. Kunnen we niks..'
Ze hebben het sowieso over mij, maar ik kan niet goed horen wat ze zeggen. 'Misschien.. Gewoon laten.. Nee, ze moet..' Ik probeerde te focussen, maar ze waren gewoon aan het fluisteren.

'Opstaan bokser.' Ik kreun, 'Ga weg.' Ik wuif met mijn hand en draai me met mijn rug naar Jack toe. 'Gaan we zo spelen?' Hij tilde me op en legde me over zijn schouder. 'Ja-ack.' 'We gaan lekker op pad!' Ik zucht, 'Prima.'

Na een tijdje hebben gelopen, nou ja, Jack heeft gelopen, zet jij me neer. 'Ik heb het gisteravond gevonden, ik dacht dat wij samen we konden uitzoeken.' Hij slaat op me schouder, waardoor ik bijna omval. Hij loopt breed richting een stuk vliegtuig, ik sjok achter hem aan.

Ik rommel een beetje door alle kapotte spullen, wanneer er iets opvalt.. Niet verderop ligt een blauwe koffer, vol met stickers. Ik ren snel naar de koffer en haal het onder wat spullen vandaan. Mijn mond krult op en ik open snel mijn kapotte koffer. Al mijn spullen zitten er nog in, alsof er niks mee is gebeurd. Kleding, ondergoed en nog meer. Ik sluit hem en til hem op. 'Jack, m'n koffer!' Hij kijk me aan en steek zijn duim op, 'Nu de mijne nog!'

Verderop lagen nog wat spullen, waarvan ik een paar spullen had uitgezocht. We lopen met 2 koffers terug, waaronder mijn koffer. Ik was zo ontzettend blij, want ik was wel aan schone kleding toe.. Eenmaal aangekomen bij de hut, zit iedereen een beetje te niksen. Logan zat een beetje te spelen met een mesje. Hij keek me aan en keek snel weer weg. Matthew kwam hard op me afrennen en knuffelde me. 'Laat is zien wat je allemaal hebt!' Riep hij vrolijk. Ik knikte en liep negerend langs Logan, jammer genoeg..

Haaii,
sorry dat ik dood lang niet meer heb geschreven!!! Ik had een beetje problemen, maar die zijn nu helemaal opgelost. Ik had ook niet echt veel inspiratie ofzo.. Maar ik hoop dat tie leuk is'
Xx