Survivors

Hoofdstuk 6.

Hijgend word ik wakker en ga gelijk recht op zitten. Ik veeg het zweet van mijn hoofd af. Dit is al de derde avond dat ik wakker word van een nachtmerrie. Ze gingen allemaal oer hetzelfde; Dat ik mijn familie dood terug vond. Tranen springen in m'n ogen als ik weer aan ze denk, maar ik knipper ze snel weg.
'Alles goed bokser?' Ik schrik van Jack, die op zijn bed ligt met zijn handen achter zijn hoofd. 'Prima.' Het kwam er botter uit als dat ik dacht. Ik stond op en liep richting naar buiten. Ik besloot door te lopen, richting het vijvertje. Dat is mijn favoriet plek. Alle sterren weerkaatsen licht op het vijvertje en ik geniet daar zo van..
Ik plof neer en laat mijn blote voeten in het water dobberen. Ik focus me op alle dierengeluiden om me heen. Apen, vogels, olifanten, kikkers en nog veel meer. We hadden wel geluk dat we hier waren geland, en niet in een of andere waterval ofzo.
Ik schrik als ik handen op mijn schouders voel en kijk snel om. Logan. Hij kijkt me lief aan, met een mooie glimlach.. En zijn haar dat mooi door de wat zat.. Wacht, wat?
'Wat doe je zo laat op? Komt het door Jack? Hij was ook al wakker..' 'Nee, ik had een nachtmerrie.' Mijn mondhoeken gingen kort omhoog. 'Oh, wil je het vertellen?'
'Nee het is stom.' Ik kijk in het water, waar ik zijn weerspiegeling zag zodat ik toch stiekem naar hem kon kijken.

'Joy?' Ik kijk hem vragend aan. 'Ik ben wel blij dat we jullie gevonden hebben.' Ik bekeek zijn gezicht. Hij had een kleine stoppelbaard en zijn ogen stonden moe. Ik ging dichterbij hem zitten en legde mijn lippen op die van hem..

'Joy, luister je wel?' Ik schrik wakker uit mijn dagdroom. Was het niet echt? Zo leek het wel.. 'Ja, sorry. Ik dacht ergens aan.'
'Ik ga maar terug slapen, we moeten morgen weer op pad.' Ik knik en kijk in het water. 'Slaap lekker.' Zeg ik en hij loopt weg. Hoe kon ik zo denken? Ik kan nu echt geen gevoelens voor hem krijgen, we zitten midden in het oerwoud! Een zucht verlaat mijn mond en ik leg mezelf neer, zodat ik naar de sterren kon kijken. Mijn oogleden zakken en ik val in slaap.

'Bokser.' Jack port me met zijn schoen ik m'n zij. 'Opstaan bokser, het is geen hotel waar je bent.' Hij loopt weg ik ik sta op. Mijn voeten lagen nog steeds in het water, ze zaten vol met rimpels. Ik sta op en loop terug richting de hut. Waar Jonathan druk bezig is met hout door midden te breken. 'Goedemorgen.' 'Goedemorgen Joy, ik heb alle andere al op pad gestuurd. Jij gaat met Jack op zoek naar vlees en fruit.' Ik zucht hard, niet omdat ik iets moet doen, maar omdat ik met Jack moet. Ik ga veel liever met Logan of Matthew. 'Bokser, kom!' Hij staat al op een grote afstand en loopt verder. Ik ren achter hem aan.

'Dus hoe willen we vlees gaan vinden?' Vraag ik na een ongemakkelijke, lange stilte. 'Nou, we schieten iets dood.' Zegt hij harteloos. 'Ja, dag. Je gaat toch geen dieren schieten!' Ik loop boos snel door, zodat ik iets voorloop. Maar ik word als snel ingehaald. 'Ach, bokser toch. We schieten maar vogels, geen hele beesten.' Opgelucht zucht ik. 'Dat doe jij maar, ik zoek wel fruit.' En ik loop richting een grote boom, vol met mango's. 'Hoe ga ik die pakken..' Praat ik in mezelf. Ik kwam uiteindelijk niet op ideeën en begon gewoon te klimmen. Met moeite kwam ik boven,
maar ik was er wel. Ik keek naar beneden en realiseerde hoe hoog ik eigenlijk zat. 'Kut..' Ik hou de boom stevig vast en schuifel op mijn kont richting de mango's. Ik stopte ze in mijn rugzak en klom weer richting beneden.
Wanneer ik bijna beneden was, brak een tak waar ik aan hing en val naar beneden. Met een harde klap kom ik op de grond en ik begin hard te hoesten. 'Verdomme Joy, ik had bijna een vogel!' Roept Jack boos naar me. 'Het gaat prima, dankjewel voor het vragen.' Beantwoord ik sarcastisch. 'Lompe.' Ik kijk hem boos aan, maar hij loopt al verder.

Na een paar uur hebben "gejaagd", hebben we 5 vogels en ongelofelijk veel fruit. Ik was trots op mezelf, want ik had natuurlijk al het fruit gevonden. 'Tada!' Ik hou de tas trots onhoog en kijk Matthew aan, die zijn lach niet kan onderdrukken. 'Goed gedaan hoor.' En hij steekt zijn duim op. 'Pff, de volgende keer ga jij maar hoor.' Ik loop richting de hut, waar ik de tas op mijn bed neerleg. Ik blijf maar denken aan die dagdroom met Logan. Al wilde ik stiekem dat het gewoon echt gebeurd was. Maar natuurlijk kon het niet, we hebben geen tijd hier voor relatie en shit. En alsof hij me echt leuk vind..

-
Extreem saai hoofdstuk :p