Survivors

Hoofdstuk 16. (kerstspecial :p)

Joy

'Joy, ik hou van je.' Hij kijkt me intens aan. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik heb ook gevoelens voor hem, maar houden van is zo sterk. Ik lachte ongemakkelijk naar hem en trok hem verder in de zoen, niet wetend wat ik anders moest doen. 'Het word zo ochtend, laten we ons even schoonmaken.' Ik knikte instemmend.

Samen liepen we richting een meer die we eerder hadden gevonden en springen we erin. Het koude water laat mijn spieren aanspannen en mijn lichaam begint te trillen, terwijl Logan zichzelf helemaal inwrijft met het water. Ik zwem gehaast naar hem toe en druk mezelf tegen zijn rug aan. Hij draait zichzelf om en kijkt me aan. 'Ik zal je nooit meer alleen laten, beloofd.' Ik grinnikte. Hij zegt allemaal van die lieve dingen.. Maar wat als alles ineens fout gaat. Wat als het niet kan. Wat als hij terug gaat naar zijn vriendin?? Ik drukte een kusje op zijn neus.

Logan

Ze drukte een kus op mijn neus. Ik ben echt zó verliefd op haar. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld. Ook niet bij Natalie. Mijn (ex)vriendin. Ik tilde Joy op en zette haar tegen mijn buik aan, zodat haar benen zich om mij heen wikkelen. 'Ik zal je echt nooit laten vallen.' Zeg ik, maar voor de grap laat ik d'r vallen waardoor ze helemaal nat is. 'Logan!' Ze gilt het uit. Ik lig helemaal in een deuk. 'Het was maar een grapje lieverd.' Ik pakte haar hand beet en tilde d'r op.
'Je bent ook een gekke, jij.' Ze moet grinniken. 'Maar ik meen het wel. Ik zal je nooit laten vallen.' Ze bijt op haar lip, wat me opgewonden maakt.
Ik druk mijn lippen op die van haar en neem haar lip over. Ik bijt er zacht in, gevolgd door kusjes in haar nek. Ze kreunt zacht, wat me laat grinniken. 'Logan.' Ze legt haar handen tegen mijn kaken en duwt me weg. 'Laten we terug gaan.' Wilt ze dit wel? Deze hele relatie? Ze trekt zich vaker terug. Ik knikte en ze pakt mijn hand. We trappen onszelf door het water, als we geroep achter ons horen..

Samuel

Ik hoor naast me Nikita diep zuchten, waarna ze knijpt in mijn hand. 'Hoe lang moeten we nog?' Zeurt ze. 'Ik heb geen idee, meid.' Zeg ik maar. Ik hoopte snel..
'Matthew?' Hij schrikt op uit zijn gedachte en kijkt me aan. Zullen we ff onszelf wassen ofzo, misschien is hier ergens water?'
'Is goed!' Hij loopt richting Nikita en tilt haar op. 'We gaan ff lekker zwemmen, zin in?' Ze knikt hevig en gilt dan van blijdschap.

'Matthew, ik denk niet dat hier ergens is hoor..' Ik ga zuchtend zitten. 'Sam, je mag nu echt niet opgeven!' Nikita kijkt me streng aan. 'Ik weet het, Nikiet. Maar jij hoeft niet te lopen.' Matthew moet lachen en Nikita kijkt lachend maar beneden, vanuit de armen van Matthew. 'Moet ik jou ook tillen?' Lacht Matthew. 'Als dat kon.'
'Sam is te dik!' Roep Nikita. Ik sta op en begin d'r te kietelen.
'Logan!' We horen in de verte geroep. Matthew lijkt te schrikken en begint meteen te rennen. Ik ren maar achter hem aan. Namate we dichterbij kwamen, hoorde we gespetter van water. We rennen tussen de bomen uit en komen op een lege plek met water, waar 2 mensen staan.. Een jongen en..
'JOY!' Ik ren door het water heen, ze kijkt me nog steeds verbaasd aan. Tranen gaan over mijn wangen en ik grijp Joy stevig vast, waarna zij mij ook tegen zich aan drukt. 'Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien.' Ik druk mijn gezicht tegen haar nek aan. Ik ben langer als Joy. 'Ja, ik weet het.' Snikt ze. Ik laat d'r niet los, voor de komende paar uren, dat weet ik zeker. Ik kijk op en zie Matthew met een jongen, die elkaar stevig vasthouden.

'We gaan je voorstellen aan de hele groep!' Roept Joy blij, wanneer we al onderweg zijn. 'Je zal iedereen aardig vinden, weet ik zeker.' Ik kijk Matthew aan, die lachend zijn schouders optilt. Hij hand nog steeds Nikita in zijn armen, die druk zat te praten met de jongen.