Survivors

Hoofdstuk 20.

Logan

Wanneer ik wakker word, hangt mijn hoofd slap. Ik kan niet bewegen. Ik ben de controle kwijt. Ik begin te kreunen. Mijn mond beweegt niet mee. Ik hoor dat iemand komt aanlopen en tilt mijn hoofd op. De man tapet mijn hoofd vast aan de stoel, waardoor het meeste in zicht komt. Mensen die druk bezig zijn met typen en controleren. Een vrouw recht tegen over me, naast haar zit Jack. Hij kijkt me boos aan. "Goedenavond, Logan.' Begint de vrouw. 'J-Jack..' Ik grijnsde naar me. 'Je zal er vast niks van begrijpen, tenzij Matthew en mijn dochter veel hebben uitgelegd.' Ze kijkt me boos aan. 'Waarom nam Matthew haar mee, Logan?' Haar stem klinkt streng. Haar handen trillen en een ader in haar nek komt tevoorschijn. 'Het is mijn dochter!' Ze staat boos op en stampt naar me toe. Ze zet haar nagels in mijn wang, waardoor warme druppels bloed over mijn wang glijden. Ze laat me los en gooit haar haar naar achter. 'We zullen een paar experimenten op je oefenen, Logan.' Bij die zij staat Jack op en tilt me van de stoel af. Het laatste wat ik zie, is de vrouw met een brede grijns.

Joy

'Ik ga ze nu zoeken!' Mijn stem was schoor van het gillen. Ik stamp van de groep weg. 'Joy!' Matthew komt hijgend naast me lopen. 'We kunnen nu niet zomaar gaan, we moeten een plan maken.' Ik sta in een ruk stil. 'Straks zijn we te laat, en is er iets gebeurd!' Matthew legt zijn hand op mijn schouder. 'Joy, er is sowieso iets gebeurd.. Maar we moeten niet als blinde kippen daar naartoe ...' 

Een hard geluid onderbreekt Matthew. Het galmt door het woud. Matthew houd zijn handen voor zijn oren. Ik kijk omhoog en daar zie ik het. Het vliegtuig.. Bezig met het opstijgen.. Tranen springen in m'n ogen. Ze zijn weggegaan, zonder ons? Ik zak door m'n knieën, waarna Matthew naast me komt zitten. 'Hé.' Zijn koude hand wrijft over m'n rug. 'Z-zouden ze e-echt weg zijn g-gegaan?' Matthew trekt me mee terug naar de mensen, die net als ik, in een shock zijn.

 'Daar ging onze redding..' Hoor ik Samuel fluisteren. 'Jongens!' Roept Katherine. 'Ze zullen ons echt niet achterlaten, Jack zal mij al helemaal niet achter laten!' Matthew loopt boos naar Katherine. 'Je zag het vliegtuig toch? Wel héél toevallig dat ze niet meer terug komen én het vliegtuig is weg?!' Jonathan duwt Matthew weg, die woedend naar Katherine kijkt. 'Ga dit niet op haar afreageren, Matthew.' Zegt hij kalm. 'Misschien zijn ze hulp halen?' Samuel zit tegen een boom aan, met Nikita in zijn armen. 'Kan..' Antwoordde ik. 

Ik hoor hoe Jonathan hevig begint te hoesten. Ik wil naar hem toe lopen, als hij zijn vinger opsteekt als een stopbord. Hoestend loopt hij weg. Dit klonk zeker niet goed.. Ik ren achter hem aan, en zie hem bij een boom staan, voorovergebogen. 'Jon..?' Hij gaat rechtop staan en veegt zijn hand af aan zijn broek. Een hele rode veeg maakt zijn broek viezer. Hij loopt naar me toe en trekt me in een knuffel. 'Wat is er met je?' Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. 'Je hoeft je geen zorgen te maken, lieverd.' 

Sorry voor het korte hoofdstuk, maar dan hebben jullie weer iets om te lezen xp. Maar ik ben nog steeds ziek, *zucht.. Ik zal zo snel mogelijk proberen te schrijven. 

Weet iemand een leuke film op Netflix? 

Xx