It's complicated ●The Lost Mind Series●

H.25

Vijf uur later:

Maaike pov.

Met hoofdpijn word ik wakker en kreunend ga ik rechtop zitten. Waarom lig ik maar half op mijn bed? Waarom ruik ik naar Quinten? Welke dag is het vandaag? WACHT! MORGEN IS SOPHIE JARIG EN IK MOET NOG ZOVEEL DINGEN REGELEN! 'Uitgehuild, zie ik.' Klinkt Quintens stem zachtjes vanuit se deuropening. 'Ja.... Jij ook, zo te zien.' 'Ja... Gaan we vandaag Sophies verjaardag regelen?' Ik knik en sta op. De huilbui van gisteravond heeft me goed gedaan. Ja, ik mis mijn ouders eb zus nog steeds. Ja, ik zou willen dat ze nog hier waren. Maar daarom ga ik niet Sophies verjaardag verpesten. Zij is ten slotte de reden waaróm mijn ouders eigenlijk vermoord zijn dus nu ga ik haar nog meer en nog beter in de gaten houden en beschermen. Als zal ik haar daar eerst weer voor moeten vinden maar dat is nu even niet van toepassing. Het komt wel weer goed. 'Ik heb eieren met spek gemaakt. Soort van.... Ik moet eigenlijk nog beginnen maar als jij je nu even omkleedt zal ik vast beginnen en heb jij zo je ontbijt.' 'Komt in orde.' Zeg ik voor ik naar mijn kast loop en Quinten op weg gaat naar de keuken om ontbijt te maken. Vlug loop ik naar mijn kast en trek hem open. Wat kledingstukken vallen op de grond en kreunend sluit ik mijn ogen. Ik bekijk de kledingstukken en besluit dat ze het niet waard zijn om nu op te rapen. Ik trek een zwarte hoodie uit de kast, samen met een donkergrijs paar jeans en oranje sokken met schoon ondergoed. Vlug trek ik alles aan en loop dan mijn kamer uit, naar de keuken terwijl de geur van eieren en gebakken spek mijn neus bereikt. Quinten is écht een goede kok af en toe! 'Maiks, schiet op!' Schreeuwt Quinten hard en ik rol met mijn ogen voor ik naar beneden spring. 'Relax, ik ben er al.' Zeg ik terwijl ik de keuken in loop en aan de tafel ga zitten. 'Mooi. De eieren zijn net klaar.' Zegt Quinten terwijl hij roerei op mijn bord schuift. 'Mag ik het zout?' Zeg ik terwijl ik verlekkerd naar de roerei staar. 'Rustig! Ik ben nog bezig met de bacon! En ik wil zelf eerst ook roerei.' 'Maar-' 'Geen gemaar.' Zegt Quinten streng waardoor ik een pruillipje trek. 'Kijk niet zo! Daardoor gaat het echt niet sneller.' 'Maar ik wil eten! Ik heb honger!' 'Wees niet zo'n ik-heb-altijd-honger-meisje, Maaike!' 'Dat ben ik niet! Ik heb gewoon nú honger!' 'Dus over een uur niet meer?' 'Dan ook! Ik heb voedsek nodig en dit bord met roerei helpt niet echt!' 'Zucht, hier is het zout. Eet smakelijk, jij ongeduldig varken.' 'Ik ben geen varken!' Zeg ik terwijl ik vlug wat zout over mijn eieren strooi. 'Zoals je eet wel.' Zegt Quinten zowel grinnikend als spottend en boos kijk ik hem aan voor ik mijn eten aanval. 'Alsof jij niet zo eet.' Antwoord ik met volle mond. 'Nee, ik eet netjes.' 'Tuurlijk joh! Ik heb jou erger dan een varken zien eten.' 'Dat waren wat.... zwakke momenten.' 'Ja, ja. Dan heb je wel veel zwakke momenten.' Zeg ij grijnzend voor ik weer een hap neem. 'Je weet dat ik netjes kan eten!' Roept Quinten uiteindelijk terwijl hij nu bij zichzelf roerei op het bord schuift, gevolgd door spek. 'Ik wil ook!' 'Ja, ja. Rustig aan! Kijk, hier is het.' Zegt Quinten terwijl hij het overige spek op mijn bord schuift. Direct neem ik een hap spek en geniet. 'Dit is lekker!' Zeg ik voor ik nog een hap van het spek neem. 'Nou, dankjewel.' Zegt Quinten lachend voor hij een hap neemt van zijn roerei. 'Maar wat gaan we doen voor Sophies verjaardag?' Vraagt Quinten terwijl hij opstaat en twee glazen vult met sap. 'Laten we eerst Sophie vinden.' 'Dát is een heel erg goed idee-' En op dat moment gaat de deurbel.

Sophie pov.

Zenuwachtig sta ik voor Maaikes huis met achter me Joë en Jace, die de omgeving scherp in de gaten houden. Gewoon, voor het geval dat en omdat ze het kunnen. Ik heb het ze nog gevraagd en dat was hun antwoord. Ik hoor voetstappen en vervolgens de deur die van het slot af gaat en langzaam open gaat. 'Ehm... Hey!' Zeg ik uiteindelijk terwijl ik me heel erg ongemakkelijk voel omdat ik niet kan zien wie de deur nou net heeft open gedaan. 'SOPHIE!' roept Maaike terwijl ze de deur opengooit en me in een knuffel trekt. 'Woah!' Zeg ik geschrokken voor ik mijn armen om haar heensla en haar terugknuffel. Langzaam beginnen Maaikes schouders te schudden en bezorgd duw ik haar een stukje van me af, zodat ik haar aan kan kijken. 'Maaike? Wat is er?' 'Niks... niks...' 'Je huilt, dat is niet niks.' 'Misschien kun je dan beter binnenkomen. Quinten is er ook trouwens. Hey Joë, lang niet gezien. En jij bent zeker Jace?' Jace knikt bevestigend terwijl ik Maaike verbaasd aankijk. 'Ken jij Joë?' 'Ik ken Joë.' Zegt Maaike bevestigend. 'Maar kom nu binnen! We moeten praten.' Ik knik en loop de o zo vertrouwde plek binnen. 'Hey, Quin!' Roep ik hard voor ik me weer omdraai naar Maaike. 'HOI SOOF!' 'Kom, dan gaan we naar boven.' Zegt Maaike voor ze de trap op begint te lopen en snel volg ik haar. Maar net zoals ik Maaike volg, wouden de jongens mij volgen. 'Jongens, ik vind dit heel lief en aardig enzo en ik ben jullie meer dan dankbaar dat jullie zo erg letten op mijn veiligheid maar dit gesprek is alleen voor Maaikes en mijn oren geschikt dus loop naar de keuken en ga kijken of Quinten een bedreiging is ofzo.' Langzaam knikken de jongens en druipen ze af, richting de keuken. Om haast direct om ver gerend te worden door Quinten. 'SOOF! JE BENT TERUG!' Roept Quinten hard terwijl hij me in een knuffel trekt. 'Krijg.... geen.... lucht!' Breng ik uit terwijl ik Quinten weg probeer te duwen maar hij klemt me alleen maar steviger vast. 'LAAT HAAR LOS!' roept Jace hard voor Quinten plots weggetrokken word. 'HÉ!' roept hij verontwaardigd terwijl hij Jace boos aankijkt. 'Je doodde haar bijna!' Sist Jace kwaad. 'NIET!' 'ZE PIEPTE: "GEEN LUCHT"! EN JIJ LIET HAAR NIET LOS! JE KON HAAR VERMOORDEN!' zegt Jace terwijl hij kijkt alsof hij Quinten wel kan vermoorden. Schuldig kijkt Quinten me aan. 'Sorry, Soof! Ik ben gewoon zo blij om je te zien! En al helemaal aangezien je morgen jarig bent!' Zegt Quinten terwijl hij kijkt als een puppy die op zijn donder heeft gekregen omdat hij per ongeluk de krant kapot heeft gemaakt terwijl Jace en Joë hem dodelijk aan blijven kijken, wat mij een zeer ongemakkelijk gevoel bezorgd. 'Aha... Maar ik ga met Maaike mee.... om te.... praten... over.... dingen.' De jongens reageren niet maar Quinten knikt en loopt weer naar de keuken, de jongens achter hem aan lopend. 'Dat was...' 'Apart.' 'Ik wou zeggen eng maar dat past ook.' Zeg ik terwijl ik mijn blik los scheur van de jongens en Maaike aan kijk. 'Kom.' Zegt Maaike voor ze de trap op begint te lopen, met mij in haar kielzog. In een stilte die steeds zwaarder word lopen we naar haar kamer. Zodra we erin staan, is de neiging om om te draaien en weg te rennen erg groot en zéér verleidelijk geworden en haast met moeite ga ik op de bank in haar kamer zitten. Ongemakkelijk kijken we elkaar aan. Uiteindelijk schraapt Maaike haar keel. 'Soof.... Wat ik je straks ga vertellen is níét jouw schuld, hoor je me? Nou ja, misschien is drie procent er van jouw schuld maar voor de rest is dit níét jouw schuld.' Oh god... De neiging om weg te rennen is nog verleidelijker geworden.... 'Ehm... Waar zal ik beginnen...' mompelt Maaike zachtjes en ik kan het maar net verstaan. 'Ik denk dat bij het begin handig is...' antwoord ik net zo zacht. Een humorloze lach rolt over Maaikes lippen. 'Oké dan.... Toen jij in je First zat en in dat rare ding met je ziel-ding kwam, flipte Seff ook waardoor hij ook zijn lichaam verliet. Ik ben keihard weggerend maar werd gevangen genomen door Maurits, een Benwar. Ik ben drie dagen gemarteld omdat ze jouw verblijfplaats wouden weten om ik-weet-niet-wat met je te doen. Na drie dagen kwam een andere Benwar met mijn ouders en zus binnen en ik werd door hun bedreigd dat als ik hun jouw verblijfplaats niet zou vertellen, ze mijn ouders en zus ook zouden martelen. Mijn ouders en zus verboden me om het ze te vertellen want Jace had ze alles over jou uitgelegd en waarom je zo belangrijk was. Ik zei niks en zo werden mijn ouders en zus ook gemarteld. Uiteindelijk raakte Maurits geduld op en begon hij ze te vermoorden...' Er verschenen tranen in Maaikes ogen en mijn hart knijpt samen. Dit is mijn schuld... 'Ik was het van plan te vertellen maar mijn uitleg was niet specifiek genoeg en toen vermoordde Maurits mijn zus ook.' 'Wanneer.... Wanneer is dit gebeurd?' 'Vier dagen geleden.' Antwoord Maaike terwijl er een traan naar beneden rolt. Geschrokken hap ik naar adem voor ik naar haar toe ga en mijn armen om haar heen sla. 'Het spijt me zo, Maaike...' mompel ik zacht terwijl het schuldgevoel in mij met de seconde groter word. 'Je kon er niks aan doen...' mompelt Maaike tegen mijn schouder. 'Jawel, dit ís mijn fout. Als-' 'Nee, Sophie! Dit is niet jouw fout! Jij zou dit nooit willen want jij zou niet zomaar mensen vermoorden. Dit is de schuld van de Benwars, snap je? Zíj hebben mijn familie vermoord, zíj gaan er voor boeten.' 'Maar die Benwars willen mij! Je had ze gewoon mijn verblijfplaats moeten vertellen!' 'En dan met het schuldgevoel van jouw dood moeten leven plus mijn ouders teleurstelling omdat ik het ze verteld zou hebben ook al hadden ze me het verboden? Nee, dank je. Je zit nu alleen wel opgescheept met iemand die je vanaf nu constant in de gaten houd.' 'Nog één?' Kreun ik terwijl ik Maaike loslaat. 'Hoezo: "nog één"?' 'Jace en Joë doen dat óók al!' 'Wat? Waarom?' 'Geen idee...' 'Oké dan....' mompelt Maaike waarna ze een blik op haar wekker werpt. 'Waarom ben je hier zo vroeg? Zou je je vader niet moeten proberen te kalmeren en je daarna klaarmaken voor school?' Ik slik moeizaam en ga weer op de bank zitten. 'Ehm.... Maaike... Mijn... Vader....' begin ik maar al snel verman ik me. 'Mijn vader is verdwenen, waarschijnlijk dood. Onze hele woonkamer zit onder het bloed, zoveel bloed dat zowel Jace als Joë mijn vaders bloed niet konden ruiken.' Maaike kijkt me zowel begripvol en verward aan. 'Maar Michael wel.'

Heeeeyyyy bovennatuurlijke wezentjessss!

Wie begint er allemaal nog meer zo'n hekel aan Zefiros te krijgen? Ik wel in ieder geval. Op de foto is trouwens Ellen.

Deze update kwam niet zo snel als gepland maar uiteindelijk is hij hier dan toch! Nog twee hoofdstukken tot de Gróte Dag! Misschien drie. Maar ik denk twee...

Keep dreaming!
Me.