Derin

Bölüm 6-Sümüklü ve öfkeli *

Gözlerimi araladığımda, ne olduğunu anlamamıştım üzerimde çok büyük bir yorgunluk vardı.Odanın içinde kısık gözlerimi gezdirdiğimde camı açık unuttuğumu anladım. Üzerimdeki kalın yorganı kolumla iteliyerek üzerimden attım. Yataktan doğrulup ayağa kalktım kalktığım gibi başıma sancılar girdi. Açık unuttuğum cama doğru ilerledim ve camı kapattım.

Çok üşüdüğümü farkettim ve  tekrar yorganın altına girdim. Yorganı kafama kadar çektim ve gözlerimi yumdum. Odamın kapısı çaldı.
"Hımm?" Kapının çalmasına karşı verebildiğim tek cevap buydu. Ağzımı bile açamıyordum.
Babam odamın kapısını araladı;
"Hadi ama prensesim okula geç kalacaksın"

"Hastayım baba!" Kısık gözlerimi babamın şaşkın yüzüne çevirdiğimde kapıyı kapatıp yanıma geldiğini gördüm. Yatağımın yanına oturdu ve yumuşacık ellerini saçlarıma daldırdı.
"Hadi ama, okula gitmemek için böyle bahanelere ihtiyacın yok."
"Gerçekten çok halsizim" dediğimde saçımdaki ellerini anlıma getirdi
"Sen yanıyorsun!"

Gözlerimi devirdim.
"Sonunda anladın"
Bir olduğum yorganı üzerimden çekti. Soğuktan üşüyen vücudum sızladı.
"Baba ne yapıyorsun donuyorum!"
" hastaneye gidiyoruz!" Kolumdan tutup beni yatağımdan kaldırdı. Ayakta duramadığım vücuduma destek çıkmak için elini belime doladı kendimi tamamen babama bırakmıştım.
"Üşüyorum"
Babam beni dolabıma doğru yöneltti ve dolabımı açtı. Beni giydirecek olamazdı herhalde. Kısık gözlerimi babama çevirdim.
"Füsun abla beni giydirsin."
Babam kafasını aşağı yukarı sallayarak
"Burada bekle" dedi ve beni yatağıma otutturdu.
Çok geçmeden Füsun abla telaşlı bir şekilde odamı girdi ve kapıyı kapattı.
"Derin ne oldu sana?"
Cevap verecek halim yoktu.
"Sonra anlatırım, giyinmeme yardım edermisin lütfen?"
Füsun abla dolaptan üstüme kapşonlu gri bir kazak ve altıma kalın bir eşofman çıkarttı. Ve yatağın üstüne koydu.

Giyinmiştim ama üşümem hala geçmemişti titreyen vücuduma kollarımı sararak merdivenlerden aşağıya Füsun ablanın yardımıyla indim.
Babam beni dış kapının önünde bekliyordu beni görünce hızla yanıma gelip beni Füsun ablanın kollarından aldı. Füsun ablanın elindeki montumu alıp üstüme geçirdi.
"Hadi tatlım bana yaslan"
Babama yaslandım ve arabaya ilerledik.
Babam beni yavaşça koltuğa oturtup kemerimi bağladı.

Hastanenin önüne geldiğimizde beni arabadan indirdi ve hastaneye ilerledik. İçeri girdiğimizde koridorda duran doktor hemen yanımıza geldi ve veznenin önünde duran hemşireye gel hareketi yaparak onu yanımıza çağırdı. Hemşire vakit kaybetmeden yanımıza geldi, beni babamın kollarından aldı. Serum odasına doğru ilerledik.
Gözlerimi zor açık tutuyordum hemşire beni yatağa yatırdı ve kapşonumun kolunu yukarıya kadar sıyırdı.

Hemşire iğne dolu masanın üstüne ilerledi ve eline bir iğne alıp yanıma ilerledi.
Doğrulmaya çalıştım "ben iyiyim, ben iyiyim!"
Hemşire beni kolumdan tutup tekrar yatağa yatırdı.
"Sakin ol bir şey yok "

Daha  fazla tepinmedim zaten açmakta zorluk çektiğim gözlerimi kapadım.
Kolumda hissettiğim acıyla gözlerimi daha çok sıktım.
"İşte bitti"

Hemşire üstüme ince pikeyi çekti.
"Şimdi dinlenmene bak"
Uykusuzluktan ölecek gibi hissediyordum.

Babam içeri girdi ve yatağımın yanındaki tekli koltuğa oturdu.
"Nasılsın ?"

"İyiyim"
Gözlerimi kapadım.
"Sahi baba, annem nerede"
"Toplantısı var."
"Burada olduğumu biliyor mu?"
"Hayır. Duyarsa çok endişelenir, toplantısını yarıda bırakmak ister."

"Bence de arama boşver, senin işin yok mu?"

"Senden önemli işim yok"

"Ama git sen lütfen ben iyiyim."
Babam çok yoğun birisiydi. Onu önleyemezdim.

Babamı zorda olsa ikna etmiştim. Koltuktan doğruldu ve anlıma küçük bir öpücük kondurdu.

''Sen dinlen bir şey olursa beni ararsın.''

Kafamı 'tamam' anlamında salladım ve gidişini izledim. Gittiğinde rahat bir nefes alıp kafamı yastığa gömdüm. Artık uyumalıydım.

🕛🕐🕑