Μάλφελιν

31.

Παρατηρώντας τους λυκάνθρωπους που είχαν μαζευτεί για να γιορτάσουν τα γενέθλιά της, η Τζοάννα έμεινε έκπληκτη. «Δηλαδή δεν υπάρχει τρύπα;», ήταν το μόνο που κατάφερε να πει κοιτάζοντας κατηγορηματικά τον Ράφαελ.

Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του με αθώο βλέμμα. «Εγώ ακολουθώ εντολές», φώναξε ώστε να μπορέσει να ακουστεί πάνω από το πλήθος, «οι πραγματικοί ένοχοι είναι αυτοί οι δύο», συμπλήρωσε και έδειξε την Τζέιν και τον Ίαν που προσπαθούσαν να τους φτάσουν, ανάμεσα σε όλους εκείνους τους λυκάνθρωπους που προσπαθούσαν να βγουν έξω.

«Ελάτε εδώ εσείς οι δύο!», είπε χαρούμενα και τους αγκάλιασε, «πως τα καταφέρατε και συντονίσατε μία ολόκληρη πόλη;».

«Μπορεί να είναι ολόκληρη πόλη, αλλά είναι και πολύ μικρή πόλη. Τα νέα γίνονται βούκινο, και όλα είναι θέμα χρόνου. Για την ακρίβεια, ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε το πάρτι τρεις μέρες πριν», είπε η Τζέιν και κοίταξε τον Ίαν.

«Κανονικά δεν θα έπρεπε να στο λέω αυτό, αλλά δεν ήταν καθόλου δύσκολο», είπε αυτός.

«Ευχαριστώ πολύ πάντως για όλο αυτό», είπε η Τζοάννα, «είναι πραγματικά υπέροχο».

«Ξεχάσαμε να σου πούμε», είπε η Τζέιν, «σε λίγη ώρα θα έρθει και η τούρτα, και εσύ θα ανέβεις στο βάθρο και θα πεις ότι έχεις να πεις. Και με την ευκαιρία, παρακαλούμε».

«Όχι, παιδιά, δεν χρειάζεται», είπε η Τζοάννα.

«Ναι, θα το κάνεις», επέμενε ο Ίαν, «έλα τώρα Τζοάννα, αυτό το πάρτι είναι για 'σένα!».

«Καλά», υποχώρησε αμέσως η Τζοάννα, «αλλά πρέπει να πω και κάτι για εσάς τους δύο. Έχετε στο μυαλό σας κάτι ιδιαίτερο;».

«Η αλήθεια είναι ότι κάτι σκεφτόμασταν», είπε η Τζέιν και χαμογέλασε στον Ίαν. Όταν της χαμογέλασε και αυτός, εκείνη έβγαλε το χέρι της από την τσέπη του παντελονιού της και το κράτησε στον αέρα, μπροστά στην Τζοάννα.

Παράλληλα, η Κλέρι, η Λόρεν, η Κάρα, ο Κάμερον και η Κρισάνθα δεν είχαν κουνηθεί καθόλου από τη θέση τους. Αντίθετα, τώρα πλέον καθόταν όλοι στο χώμα, κρατώντας στα χέρια τους τον δεύτερο γύρω από Σορτιλέζ.

Μπορεί να ήταν και το -ελάχιστο- αλκοόλ, μπορεί να ήταν το γεγονός ότι ήταν σε πάρτι, μπορεί να ήταν το γεγονός ότι ήταν όλοι μαζί, αλλά, όπως και να είχε, φαίνονταν χαρούμενη. Ακόμα και η ένταση μεταξύ του Κάμερον και της Λόρεν είχε φύγει και πλανιόταν κάπου μακριά τους. Αλλά και πάλι, μάλλον έφταιγε εκείνο το ποτό.