22.

697 78 5
                                    

«Ακόμα δεν συνήλθες;», ρώτησε ο Τέιλορ την Κλέρι, όταν μπήκε ξανά μέσα στο σπίτι κρατώντας λίγα ξύλα για το τζάκι.

Η Κλέρι έχωσε το κεφάλι της ακόμα πιο βαθιά μέσα στο μαξιλάρι του καναπέ και κουλουριάστηκε κάτω από την κουβέρτα της. «Όχι», μουρμούρισε μέσα από το μαξιλάρι, «εσύτόσογρήγοραγύρισεςαπότηνπίσωαυλή;».

«Τι πράγμα;», ρώτησε ο Τέιλορ και άφησε τα ξύλα σε ένα καλάθι δίπλα στο τζάκι, εφόσον δεν ήταν ακόμη απολύτως χρήσιμα. Μετά κάθισε στον καναπέ απέναντι από την Κλέρι και την παρακολούθησε να κάνει μία αργή στροφή γύρω από τον εαυτό της, να μπερδεύεται με την κουβέρτα, αλλά στο τέλος να βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε να τον κοιτάζει.

«Είπα, εσύ τόσο γρήγορα γύρισες από την πίσω αυλή;», του είπε καθαρά, αφού δεν υπήρχε πλέον το μαξιλάρι για να εμποδίζει την ροή των λέξεών της. «Ή μήπως ήρθαν τα ξύλα σε εσένα πριν πας να τα πάρεις;», συμπλήρωσε και χαμογέλασε ειρωνικά.

Ο Τέιλορ χαμογέλασε και εκείνος. «Όχι, δεν ήρθαν. Απλώς πήγα και ήρθα γρήγορα, μην τυχόν και πάθεις κάτι».

«Σου μοιάζω για παγωτό έξω από την κατάψυξη;», ρώτησε η Κλέρι, «σοβαρά Τέιλορ, δεν πρόκειται να λιώσω αν λείψεις ένα λεπτό παραπάνω. Καλά είμαι».

«Καλά είσαι αλλά η προπόνηση τελείωσε στις έντεκα το πρωί, είναι έξι παρά τέταρτο το απόγευμα και εσύ είσαι ακόμα αλοιφή από την κούραση», παρατήρησε ο Τέιλορ.

«Μην ξεχνάς, είναι και αυτός ο ενοχλητικός πόνος στην πλάτη», του υπενθύμισε η Κλέρι και αναστέναξε, «άσε που η Τζέιν δεν με λυπήθηκε καθόλου, παρόλο που ήταν η πρώτη μου φορά και η φυσική μου κατάσταση είναι για γέλια και για κλάματα!».

«Έτσι είναι η Τζέιν», απάντησε ο Τέιλορ γελώντας, «μπορεί να φαίνεται γλυκιά και συμπαθητική όταν συναναστρέφεται με άλλους αλλά όταν έρχεται η ώρα να αναλάβει τα καθήκοντά της στην προπόνηση, δεν λυπάται κανέναν και τίποτα».

Σταμάτησε για λίγο και την κοίταξε σοβαρά. «Κλέρι, είσαι σίγουρη ότι θέλεις να πάμε σπίτι σου σήμερα; Εννοώ, αν είσαι τόσο κουρασμένη και όντως πονάς, μήπως θα ήταν καλύτερα να το αφήναμε για άλλη μέρα;».

«Κι αν ο πόνος χειροτερέψει μέχρι αύριο;», είπε η Κλέρι και ανασηκώθηκε από την θέση της. Όλες εκείνες οι ώρες που είχε περάσει στον καναπέ είχαν κάνει τα ρούχα της να τσαλακωθούν, τα μάγουλά της να κοκκινίσουν και τα μαλλιά της να ανακατευτούν και να της πέφτουν στο πρόσωπο.

ΜάλφελινΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα