Μάλφελιν

29.

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Τζόρνταν όταν πέρασε της γυάλινες πόρτες του νοσοκομείου εκείνο το απόγευμα και βγήκε στον κρύο αέρα ήταν να πάει τρέχοντας στην δουλειά του.

Το βράδυ πριν την επίθεση είχε νιώσει άσχημα που άφηνε τους περισσότερους συνεργάτες και πλέον φίλους του στην ασφάλεια του γραφείου, να παρακολουθούν την μάχη πίσω από τις χρωματιστές οθόνες των υπολογιστών, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα.

Και για κάποιον λόγο, ήταν οι πρώτοι που ήθελε να δει. Του είχε λείψει η ομάδα του, ο Μάιλς, η Μέισι, ο Τζάκσον, η Χέιζελ, ο Ράφαελ, ακόμα και ο Ρόμπερτ, που δεν ήταν και πολύ ενεργό μέλος. Τόσες μέρες στο νοσοκομείο δεν είχαν έρθει να τον επισκεφτούν, αλλά δεν τους κατηγορούσε. Τις τελευταίες δύο μέρες επικρατούσε ένας μικρός πανικός στα δωμάτια ελέγχου γιατί κάτι είχε πάει λάθος με εκείνη την επίθεση. Ή, τουλάχιστον, έτσι του είχε πει ο Τέιλορ. Και ο Κρις δεν μπόρεσε να έρθει στο νοσοκομείο για να του εξηγήσει τι γινόταν.

Παρόλο που είχε μείνει κάτι λιγότερο από σαράντα ώρες μέσα σε εκείνο το νοσοκομείο, ο Τέιλορ ήταν σχεδόν συνέχεια από πάνω του, όσο δεν κοιμόταν και τον ζάλιζε με όλα τα νέα της πόλης, ακόμα κι αν ο Τζόρνταν δεν είχε όρεξη να ακούσει. Το εκτιμούσε πάντως, ότι ο Τέιλορ χαράμιζες ώρες από την ζωή του που θα μπορούσε να ήταν με την Κλέρι ή την Μάγια για να είναι μαζί του και να τον κάνει να νιώθει καλύτερα.

Όλοι άξιζαν έναν φίλο σαν τον Τέιλορ.

Πάντως, όταν η Σάρλοτ μπήκε περπατώντας στο δωμάτιό του και του είπε ότι θα ήταν καλό να καθίσει εκεί και το βράδυ, αλλά δεν ήταν τόσο κακιά για να μην τον αφήσει να πάει στο πάρτι, ο Τζόρνταν μάζεψε τα πράγματά του σε χρόνο ρεκόρ και έφυγε αμέσως από εκεί μέσα.

Το κέντρο της πόλης ήταν ασυνήθιστα ήσυχο για Σάββατο απόγευμα. Βασικά, ήταν ασυνήθιστα ήσυχο γενικώς. Μόνο δύο ή τρεις λυκάνθρωποι και ο Τζόρνταν περπατούσαν στον δρόμο ή στην πλατεία Μάντισον εκείνη την ώρα. Μάλλον όλοι οι υπόλοιποι θα ετοιμάζονταν για το πάρτι της Τζοάννα. Αλλά για κάποιο λόγο, αυτό το σκηνικό δεν έμοιαζε με το Μάλφελιν. Εκείνο το μέρος της πόλη είχε πάντα πολλή φασαρία και θύμιζε στον Τζόρνταν το σπίτι της θείας του, στο Σιάτλ, όπου έμενε με τα ξαδέλφια του κάθε καλοκαίρι πριν γίνει λυκάνθρωπος και τους χάσει για πάντα.

Η μόνη φορά που θυμόταν το συγκεκριμένο μέρος χωρίς φασαρία ήταν μόλις τέσσερεις μήνες αφού είχε μετακομίσει στο Μάλφελιν.