Μάλφελιν

10.

Το σπίτι του μέντορα της Κλέρι δεν βρισκόταν και πολύ μακριά από το σπίτι της Μάγια. Όσο περπατούσαν, η Κλέρι είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει την πόλη γύρω της υπό το φως του φεγγαριού.

Ολόκληρη η πόλη αποτελούνταν από πλακόστρωτα δρομάκια που έστριβαν, χωρίζονταν, κατέληγαν σε αδιέξοδα και κεντρικά σημεία σχηματίζοντας έναν λαβύρινθο σε φυσικό μέγεθος, στα μάτια της Κλέρι.

Όλα τα σπίτια ήταν διώροφα και φτιαγμένα από πέτρα, που αντανακλούσε το φως από τις λάμπες φθορίου που βρισκόταν κατά μήκος τους δρόμου. Είχαν στέγες με κεραμίδια που ήταν καλυμμένες από το χιόνι που είχε πέσει, λογικά, λίγες ώρες νωρίτερα.

Ήταν αρκετά πυκνοχτισμένη πόλη, με σπίτια χωρίς αυλές και άλλα μεγάλα κτήρια, όπως ένα που βρισκόταν σε ένα στενό κοντά στην κεντρική πλατεία και ήταν φτιαγμένο από γυαλί και ατσάλι. Παρ' όλο που ήταν σχεδόν μεσάνυχτα, η Κλέρι μπορούσε να διακρίνει ότι τα φώτα ήταν ακόμα αναμμένα στους ψηλότερους ορόφους και ότι κάποιες μορφές κινούνταν πίσω από τα τζάμια.

Μετά από λίγη ώρα έφτασαν και στο σπίτι του Τέιλορ. Βρισκόταν σε μία γειτονιά παρόμοια με όλες τις άλλες. Ήταν και αυτό διώροφο και κτισμένο από πέτρα, με ξύλινα κουφώματα και μεγάλα παράθυρα.

Ο Τέιλορ ξεκλείδωσε την πόρτα και έκανε νόημα στην Κλέρι να περάσει πρώτη. Κανονικός κύριος, αλλά μπορεί να αποτελεί και αυτό κάποιον κανόνα εδώ, ποτέ δεν ξέρεις, σκέφτηκε η Κλέρι.

«Αυτό είναι το σπίτι μου, λοιπόν», είπε ο Τέιλορ αφού άναψε τα φώτα, «δεν είναι πολύ μεγάλο αλλά ελπίζω να βολευτείς!». Και όντως, όλο το ισόγειο αποτελούνταν από ένα μικρό σαλόνι με δύο καναπέδες γύρω από ένα τραπεζάκι με ξύλινη επιφάνεια, μία βιβλιοθήκη που στεκόταν ανάμεσα σε δύο πορτατίφ και ένα τζάκι απέναντι από τους καναπέδες.

Αριστερά του σαλονιού βρισκόταν η κουζίνα που ήταν εξοπλισμένη με πάγκο, κουζίνα και ψυγείο ενώ στη μέση βρισκόταν ένα μικρό τραπέζι. Μία μεγάλη έκταση του πατώματος κάλυπταν λεπτά χρωματιστά χαλιά ενώ στο βάθος υπήρχε μία ξύλινη σκάλα που προφανώς οδηγούσε στον πάνω όροφο.

«Εδώ είναι το σαλόνι και η κουζίνα, ενώ πάνω έχει ένα δωμάτιο που προοριζόταν για 'μένα αλλά θα μείνεις εσύ για την ώρα», είπε ο Τέιλορ και πήγε προς την σκάλα, με την Κλέρι να τον ακολουθεί.

Όπως και το ισόγειο, έτσι και ο πάνω όροφος -που αποδείχθηκε ότι ήταν σοφίτα- ήταν ουσιαστικά ένα μεγάλο δωμάτιο με κρεβάτι, μία ντουλάπα και γραφείο. Στο τέλος του δωματίου υπήρχε μία πόρτα που χώριζε το μπάνιο από τον υπόλοιπο χώρο.