The Betrothed Maiden (THE DEVIL'S BABY MAKER)

XXXV

XXXV

*HARRA

"Hey, wake up." Gising sa 'kin ni Neien. Nagtakip ako ng unan sa mukha para iwasan siya pero agad din niya 'yong tinanggal.

"Wake up or I'll wake you in a wake up sex? You choose." Ramdam ko ang pag-ngisi niya sa balikat ko kaya agad akong napabangon.

"Tumigil ka nga! Kakatulog ko lang, gigisingin mo na naman ako." Naiirita kong singhal sa kanya.

"Easy, tigress. Actually, it's already two pm. Bumangon ka na jan at kanina pa katok ng katok si Peri." Bulong niya sa 'kin habang minamasahe ang hita ko. Tinapik ko ang palad niya.

"Tinatamad pa 'kong bumangon. Gusto ko pang matulog. Gusto ko pang magpahinga dahil sobrang pagod na pagod pa ako, Neien." Reklamo ko saka muling nagtalukbbong ng kumot. Narinig ko naman ang mahinang tawa niya pero muli niya lang 'yong tinanggal.

"Fine, I'll let you rest but we should eat. Come on. Get up." Natatawang utos niya sa 'kin saka binuhat ako papasok ng banyo. Inilapag niya ako sa bath tub at pumwesto sa harap ko. Naiilang pa rin ako kahit na ilang beses na niya akong nakitang ganito.

"Harra, look at me." Sabi niya kaya napatingin naman ako sa kanya.

"Bakit?" tanong ko.

"Napatawad mo na ba talaga ako? Hindi ka na ba natatakot sa 'kin? Hindi mo na ba ako iiwasan ulit?" Sunod-sunod niyang tanong. Nginitian ko siya at umiling.

"Napatawad na kita. That's one of my weaknesses, ang bilis kong magpatawad kahit sobra na ang ginagawa ng ibang tao sa 'kin. Kaya madalas akong apihin at tapak-tapakan ng ibang tao." Nakayuko kong sagot sa kanya. Iniangat niya ang mukha ko.

"Hey, forgiving is not a weakness it is your greatest strength. It just means that you don't have any grudge against life and makes your everyday easy and comfortable." Sa unang pagkakataon ay nasilayan ko ang ngiting matagal ko ng gustong makita sa kanya. Isang masaya at mapangunawang ngiti. Isang ngiting matagal na niyang tinatago. Wala sa sarili kong hinaplos ang pisngi niya. Napitlag siya pero agad ring nakabawi saka nakapikitn na dinama ang palad ko sa pisngi niya.

"Maligo na tayo." Natatawa kong sabi sa kanya matapos ko siyang sabuyan ng tubig sa mukha. Napailing na lang siya at pinaliguan ako. Dahil talagang tinatamad akong kumilos at pagod na pagod pa ako. Ikaw ba naman pagurin ng isang katulad niya tiyak na kulang ang maghapon na tulog na pahinga. Matapos naming maligo ay nag-ayos na kami. Akmang isusuot ko na ang damit ko ay pinigilan niya ako at inagaw sa 'kin ang damit ko.

"Bakit?" Takang tanong ko sa kanya.

"If I can peel your dress out of your body then I must be the one to put it back." Pilyong sabi niya habang inaamoy ang damit ko. Isinuot niya sa 'kin ang damit ko habang panaka-nakang hinahaplos ang ilang bahagi ng katawan ko. Napailing na lang ako sa kanya. Inalalayan niya rin ako pababa sa dining room. I feel sore and it's hard to walk. Tinotoo niya talaga ang sinabi niya kagabi na hindi siya makukuntento hanggang sa hindi na ako makalakad ng maayos. Panay ang pukol ko ng masamang tingin sa kanya habang pababa kami dahil sa nahihirapan ako. Panay naman ang ngisi niya habang inaalalayan ako.

"You're so slow. Bilisan mo naman." Nang-aasar na sabi niya. Siniko ko siya at napaigik naman siya.

"It's not my fault!" Sagot ko sa kanya. Tinawanan niya muna ako bago niya ako binuhat pababa ng dining room. Pinagtitinginan naman kami ng mga kasambahay kaya napapayuko na lamang ako habang sinasabihan siyang ibaba ako. Hindi siya nakinig sa 'kin hanggang sa makababa kami sa dining room at naabutan namin ang mga kaibigan ni Neien na naroon at nakaupo. Iniupo ako ni Neien sa upuan saka naupo sa tabi ko.

"Woah~ What's going on? Are you two on a honeymoon? Are we missing something?" Nakangising sabi ni Hance. Napayuko naman ako, ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko.

"What are you doing here?" Tanong niya sa kanila.

"We heard Terrence put some senses into your head so we're curious. He beat the pulp out of you. He's really something. What did you do to let out the beast inside that monk?" Natatawang tanong ni George. Hindi sumagot si Neien pero pinukol niya ito ng masamang tingin.

"Here are the food guys." Masiglang sabi ni Chef Igo na may dalang pagkain. Kasunod niya ang iba pang kasambahay. Inilapag nila ang mga pagkain sa mesa saka umalis rin pero nanatili si Chef Igo at sumalo sa 'min.

"Kuya Igo, anong bang ginawa ni Kuya Neien at nasampolan siya ni Kuya Ren-ren?" tanong ni Pierre. Mahinanaman siyang binatukan ni George.

"Ang tsismoso mo." Sa ni George sa nakababatang kapatid. Napailing naman lahat sila.

"Look who's talking." Naiiling na sabi ni Hance. Nagsimula na kaming kumain ng tahimik. Matapos naming kumain ay lumabas muna ako dahil may pag-uusapan raw sila. Paglabas ko ng garden ay naroon si Terrence.

"Terrence, bakit nandito ka sa labas? Nandun silang lahat sa dining room." Sabi ko sa kanya. Umiling siya.

"Nagpunta ako para makausap ka. Hali ka, doon tayo mag-usap sa malayo dahil importante 'tong sasabihin ko." Isang matipid na ngiti ang nasa labi niya. Tumango ako at sumunod sa kanya. Dinala niya ako sa backyard. Doon ay may lawa at mga puno na pinamumugaran ng mga alitaptap. It looks so enchanting. Moon's reflection in the water seems to lit up the place. Well, at least it brings light. Pinaupo niya ako sa bench na naroon saka naupo rin sa tabi ko.

"May sasabihin ka ba?" tanong ko ng makaupo kami. Napabuntong hinga muna siya bago nagsalita.

"You're not going to believe me if I tell you this. But even if you don't use this as a reminder and a secret too." Saad niya saka tumingin sa 'kin.

"Try me." Sagot ko sa kanya.

"People have three strings in their life. The family string, the soul string and the love string. Normal people like you can't see them but I do. Nakikita ko ang mga bagay na hindi nakikita ng mga mata ng normal na tao. I'm unusual. Your love string is connected to someone you loved ever since. I can see them. Not with someone you just met. I can hear your heart beats beating as one. And because of that I discovered who you are. Take care of yourself; this life is not yours anymore. Minsan ang inaakala nating makakasama natin palagi ay yung mga taong dadaan lang pala sa buhay mo. If I were you, I'll start to follow my heart. Your heart will lead you to the place you deserve." Sabi niya saka umalis na. Naguguluhan akong nakatingin sa kanya. Hindi ko siya masyadong maintindihan.

"Harra. Nandito ka lang pala, pumasok ka na sa loob lumalamig na rito. Sinong kasama mo rito?" Napalingon ako kay Neien na nasa harap ko na pala.

"W-wala. Nagpapahangin lang ako. Pasok na tayo." Tipid ko siyang nginitian. Inakay naman niya ako papasok sa mansion. Napaisip ako sa sinabi ni Terrence, anong ibig niyang sabihin?

---
Fafa Terrence is really something!
Hohoho~ Here's the update.
Enjoy reading and keep voting!
Please do leave comment it is highly appreciated. :D