The Betrothed Maiden (THE DEVIL'S BABY MAKER)

XXI

XXI

*NEIEN

"I'm not gonna allow you to be happy while I'm suffering. Ikaw ang magbabayad sa kasalanan ng walang kwenta mong nobyo." I told her as she shuts her eyes. If I can't be happy today then someone should feel the same way I do. Hindi ako papayag na ako lang ang magdusa.

"If not because of your useless and worthless boyfriend, Haru should be here. If he hasn't kidnapped her we could've been married for five years now! Ang swerte ng lalaki mo dahil nakaligtas siya mula sa sumabog na kotse na minamaneho niya samantalang iniwan niyang mag-isa si Haru sa loob! Kaya ikaw na babae ka, ang magbabayad sa lahat ng kasalanan ng lalaki mo! I will make you suffer too. I will make you someone you would wish to die! I will turn you into a vulnerable useless human." I can't help but hold her neck tightly. She's chocking in my hand and I don't care. I was about to choke her tighter but Haru's picture fall. Bigla akong nahimasmasan at napabitaw sa kanya.

"I'm sorry, Haru. I'm mad and I need to free it. If not, I'll explode." I explained as I hug her picture frame. Tears... I thought I don't have any tears to cry. I thought my tear glands were drained. I looked at her picture and her smile made me broke again. I cried again... for the same reasons, for the same person.

"I'm sorry, Haru. I'm sorry that you died today and I wasn't there when you needed me most." I gently put her picture on her special spot. That smile... I want to see every day. All that left with me is her memories and ... regret.

*HARRA

Nagising na lang ako na ang hapdi ng pisngi ko. Pagmulat ko ng mga mata ko ay laking gulat ko na sobrang gulo ng kwarto ni Neien. Basag ang salamin ng mga bintana at nakakalat rin ang mga gamit. May mga nakakalat na libro at mga folders. Nasa sahig na rin ang malaking flat screen tv. Maliban sa kama ang buong kwarto ay magulo. Hinanap ko kung nasan si Neien at nakita ko siyang nakasandal sa sliding door sa veranda kaya pinuntahan ko agad siya. Napansin ko ring may dugo ang mga kamay niya at may galos din siya sa pisngi.

"Neien." Tawag ko sa kanya. Nilingon naman niya ako na walang kahit anong emosyon. Parang gusto kong maiyak sa itsura ni Neien ngayon. Pagkatapos niya akong lingunin ay bumalik rin agad ang tingin niya sa labas. Maggagabi na malapit na ring lumubog ang araw. Napakagandang tanawin sana. Nakita ko ring may bakas ng natuyong luha ang pisngi niya. Hindi ko alam kung anong nagtulak sa 'kin para kabigin siya papalapit sa 'kin at yakapin siya ng mahigpit.

"What are you doing? Let me go." Malamig niyang sabi habang tinutulak ako palayo pero mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

"Kung hindi mo maiiyak ng maayos lahat ng sakit na nararamdaman mo. Pwede bang ako na lang ang umiyak para sa 'yo?" naluluha kong tanong sa kanya.

"Bahala ka." Sagot niya kaya mas lalo ko siyang niyakap at nagsimulang umiyak. Sobrang lungkot ni Neien ngayon at hindi ko siya kayang tignan na ganito. Mas gusto ko pang nakasimangot siya at palaging nakasalubong ang kilay niya. Ramdam na ramdam ko ang lungkot. Maya-maya pa narinig ko ang mahinang paghikbi niya.

"Okay lang yan. Iiyak mo lang para mabawasan yung sakit." Sabi ko sa kanya habang tinatapik ang likod niya.

"I'm not crying." Basag ang boses na sagot niya saka inihilig ang ulo niya sa balikat ko.

"Sige. Sabi mo eh." Natatawa kong sabi habang umiiyak.

"Why are you doing this? Sinaktan kita kanina." Sabi niya.

"Pero mas masakit yung nararamdaman mo. At may nakapagsabi sa 'kin na kung nasaktan ka man ng isang tao wag mo siyang sasaktan sa halip ay yakapin mo na lang siya at subukan mong intindihin yung nararamdaman niya. Kung ano mang pinagdadaanan nila siguradong mabigat 'yon para manakit sila." Sagot ko sa kanya.

"It's because she died today and it hurts me. You need to suffer too." Saad niya pa. Nagulat naman ako sa sinabi niya.

"Selfish ka talaga. Bakit ka ba nasasaktan? Sobrang nami-miss mo ba siya? Nagsisisi ka ba? Nanghihinayang?" nagtataka kong tanong. Hindi siya sumagot sa halip ay humigpit ang hawak niya sa bewang ko. Sa tingin ko... OO lahat ang sagot niya. Napaisip naman ako agad at isang maganda at hinding ideya ang naisip ko. Pero pareho kaming magbe-benefit dito.

"Neien, kung gusto mo... Ako muna ang babaeng mahal mo." Sabi ko ata agad siyang napatingin sa 'kin.

"You can't replace her." Seryosong sagot niya.

"Hindi ko naman siya papalitan. Ang ibig kong sabihin habang ako ang baby maker mo. Pwede mong gawin sa 'kin ang hinihiling mo na sana ay nagawa mo ng kasama mo pa siya. Kapag nawala na ang panghihinayang sa puso mo unti-unti ka ng makakalaya sa sakit. Sigurado akong ganun din ang gusto niya." Paliwanag ko sa kanya.

"You're saying that I'll treat you as Haru?" tanong niya sa 'kin.

"The only way to be free from regret is to do things you regret you didn't do." Nakangiti kong sabi sa kanya. Siguro naman kapag naka-move on na siya, mas magiging responsible na siya sa mga kilos niya at mapapanatag ako na iwan sa kanya ang bata. At... hahayaan na rin niya kami ni Yul.

---

So this is it~

Enjoy reading and keep voting..