Broken Strings

Chapter 54

Restart

SHANNEN'S POV

Agad tumulo ang mga luha sa mga mata ni Sharlene. Hindi ko lubos maisip na ganun pala ang kahihinatnan ang mga nangyayari sa buhay niya noon.

"Sharlene" Paninimula ko. Batid kong sa mga oras na ito, nahihiya siyang magasabi't lingunin ako. Siguradong guilty siya sa ginawa niyang katangahan sa akin. But who was I to blame? Just like me, she's also a victim.

"Siguro tama ka" Sambit niya sa kawalan. Buong akala ko pa naman susumbatan niya nanaman ako. Ganun naman palagi eh, gusto niya siya lang ang may karapatang sumagot. At wala ako sa lugar para doon.

"Masyado akong kinain ng lungkot at galit kaya ako nagiging ganito. Yung feeling na gusto ko na lang mawala kasi baka any moment baka magmukha pa akong tanga. Hays, ewan. Di ko na alam ang sinasabi ko." Natatawang sabi niya pa. Akala ko, mag-iinstill pa rin sa kanya ang pagiging primera kontrabida niya.

Pero nagkakamali pala ako.

"Shar, it's never too late to begin again. May mga bagay talaga na hindi sumasang-ayon base sa mga gusto natin. Kaya siguro iniisip mo na malas ka. Pero hindi totoo yun. Sa katunayan pa nga, sobra-sobra pa yang swerte mo. So, cherish every bit of it. Wag na wag mong sasayangin ang mga opportunities mo. Remember that when a door closes, there's a window that is willing to open up for the possibilities. Hindi pa huli ang lahat. And I'm glad because you chose to renew yourself than to waste your whole life away." Sambit ko pa. Napaluha si Sharlene sa sinabi ko, For sure, she's slowly agreeing to my statements.

Agad niyang pinunasan ang kanyang luha gamit ang kanyang kamay. Gustuhin ko man siyang aluhin at yakapin ay di ko magawa dahil agad sumulpot ang kanyang mga kaibigan niya. Bakas sa kanilang mata ang poot at galit nito sa kanya.

"Funny how you fooled us Sharlene. Feeling mabait ka, pero ang totoo lagi mo ngang ginagawang ka-kumpetensiya si Shannen sa kahit anong bagay." Rinig kong sabi ni Kiarra. Agad napasinghap si Sharlene saka niya ito tinitigan.

"Ki-kiarra, I'll exp—" This time, Chloe spoke.

"Enough. Narinig na namin ang lahat. Ngayon, ikaw pa ang dahilan kung bakit naging runaway bride pa si Shannen dahil sa mga kahibangan mo? Saka, kahit anong pagpupumilit mo pa kay Trevor, hinding- hindi ka pa rin mananalo sa mga punyeta mong decision sa life." Chloe spoke. Agad tumalim ang paningin ni Sharlene sa mga ito. Akala siguro ni Sharlene, nagbibiro lang ang mga ito nang saktong dumating ang mga pulis upang dakpin si Sharlene. Bakas sa kanyang mga mata ang kanyang kalungkutan. Kahit gustuhin ko man na damayan siya ay di ko pa rin magawa dahil na rin sa mga kahayupang ginawa nito sa akin.

Agad naman akong dinaluhan nina Kiarra at Chloe ng yakap. It's been so long since I saw them. Di nga lang kasing close noon dahil nga sila ay naging sunud-sunuran kay Sharlene.

"Sorry kung ganito man yung nararamadaman at nasasaksihan mo Shannen. Hindi nga rin namin alam ni Chloe kung ano na ang nangyayari kay Sharlene noon." Pagsusumamo ni Kiarra. Naiintindihan ko, naiipit lang sila ni Chloe sa mga devilish acts ni Sharlene kaya siguro nung nalaman nilang kinidnap ako ng kaibigan nila ay hindi sila nagdalawang isip na sagipin ako kesa makisali pa sa mga kahayupang ginawa ni Sharlene sa akin.

"Kung alam ko lang na magiging ganito ang trato sayo ni Sharlene, edi sana matagal ka na naming niligtas." Malulngkot na sabi ni Chloe sa akin. So, they knew all along?

"So, alam niyo na pala?" Nagtatakang tanong ko. They both nodded at me. Just as I was about to answer ay saktong dumating sina Hadley para sagipin ako.

"Gosh... Chica, are you okay?" Hadley asked me. Agad namang tumakbo sa direksyon ko ang iba pa para tanungin kung ayos lang ba ako. Just as I was about to stand up ay nakaramdam ako ng hilo at saka ako nawalan ng malay. Tanging boses lang nina Hadley ang naririnig ko at saktong lumanding ako sa isang matigas na bagay. Hindi ko na rin matandaan kung sino ang nakasalo sa akin ng mga oras na iyon.

"Shannen!" They all gasped. Di ko na nakayanan pang idilat ang aking mga mata dahil na rin siguro sa pagod.

"Isakay na natin siya sa kotse. Sumama na kayo sa akin." Sagot ng isang baritong boses. Hindi ko na maaninag kung sino ang nagsasalita dahil hindi ko na maalala ang mga nangyari nung mga panahon na iyon.

Hindi kaya... buntis na ako?

TREVOR'S POV

Sa mga oras na ito, hindi na ako mapakali sa kinauupuan ko. For sure, my baby's exhausted. And ang baby namin...

"Doc, how is she?" Tanong ko sa isang matandang doktor na sumuri sa asawa ko. Yes, you heard it right. Asawa ko na siya.

Napangiti naman sa akin ang matandang doktor na lalake saka ito nagsalita. "Congratulations. Your wife is currently 2 months pregnant. As for the gender? You'll need to wait 3 more months for its genitals to occur. If we saw the tail, its a boy, but if we saw the head, then its a girl." Paliwanag pa nito. Naghalo-halo ang aking emosyon nang malaman ko na buntis pala ang asawa ko.

Ilang saglit pa ay tuluyang umalis ang doktor. Saktong pag-alis nito ay nagising na rin si Shannen.

"A-anong nangyayari?" Shannen asked me. I gently held her hand saka ako nagpatuloy sa pagsasalita.

"You're pregnant with our baby. We're going to have a child together." I said as I caressed her face.

Napaiyak naman siya sa nalaman. Agad ko siyang niyakap at hinalikan sa sentido. Just as I was about to kiss her lips ay biglang dumating ang bangtan at ang iba pa naming mga kaibigan.

"Magiging ninong na ba kami?" Dalton asked me. Agad akong tumango sa tanong nito na siya namang ikinatuwa ng iba.

"Ayun oh! Sagot na namin yung mga gamit ni baby!" Hirit naman ni Grayson. Agad naman siyang sinita ni Hansel.

"Wala pa nga eh! Parang mas ikaw pa yung marunong kesa sa tatay eh!" Saad pa nito na ikinatawa ng iba.

"Okay na din yan Hansel. Tulong na natin yan sa kanila. Kaya hayaan mo na." Pagkukuntyaba naman ni Landon.

Napakamot naman ng ulo si Hansel. May kuto ba ang isang to?

"May kuto ka ba Hansel? Bakit kamot ka ng kamot ng ulo mo? Di ka nanaman nakapagdala ng suyod no?" Biro naman sa kanya ni Carmille. Napuno ng tawanan ang ospital dahil sa tanong nito.

"Landon! Ang harsh talaga ng baby mo kahit kailan! Ako talaga ang paborito nitong asarin!" Reklamo naman ni Hansel sa kanya. Landon laughed for a bit as he spoke.

"Wala ka nang magagawa. Ikaw nga eh, di ka naman si Mike Enriquez pero di mo naman siya tinatantanan." Sita naman sa kanya nito. Muling nagtawanan ang tropa dahil sa sinabi nito. Kawawang Hansel, laging binabara.

"Hep hep hep! Kailan pala madidischarge si Shannen dito?" Pagtataka naman ni Chandler. Finally, nagsalita rin si Maknae.

"Probably tomorrow or the day after." Sagot ko. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na magiging daddy na ako.

"I guess, welcome to the Daddy Squad!" Pagwewelcome naman sa akin ni Seth. Agad ko namang tinanggap ang kaniyang yakap. Maging si Landon ay di na rin nag-atubili pang yakapin ako.

Ang sarap lang sa feeling na may sumusuporta rin sayo. Sana all na lang talaga.

"Oh, paano ba yan? Mauuna na kami. May mga aasikasuhin pa kami eh." Paalam naman sa amin ng bangtan. As much as I want them to stay for a while, ay sadyang makulit ang kanilang manager na magtrabaho na agad kasi kung di sila nagperform, wala silang kikitain.

"Sige, sige. Salamat sa pagbisita ha! The next time that we'll see each other, we're going to be a family of three." Saad naman ni Shannen.

And true to her words, we're going to be a family of three – me, her, and our future child.