Broken Strings

Chapter 22

Punyeta

"Shannen, ano bang nangyayari sayo?" Tanong ko sa kanya. Di naman siya ganito noon eh. What changed?

Nanatili lang siyang walang imik. Punyeta naman oh.

"W-wala lang." She told me. Ah, wala lang yun? Wala lang sa kanya yun? Shuta naman! Paano kami aangat niyan?

"Anong wala lang? Eh, ano 'tong ginagawa mo? Bakit mo 'ko binabastos sa harap ng best friends ko? Sa mga girlfriends nila na best friends mo pa?" I asked her. Minsan kasi, wala siya sa katinuan eh. Kulang siguro to sa buwan nung ini-ere ng nanay niya.

"HINDI KITA BINABASTOS! Una sa lahat, to answer your goddamn question Trev, maging ako hindi ko rin alam kung ano ba talaga ang relasyon natin sa isa't isa eh. Pangalawa, kung napapansin mo na tahimik pa ako is because... alam ko kung hanggang saan lang talaga ako sayo. Kung hanggang saan lang talaga... tayo." She clearly explained.

Ginagago ba ako nito ng babaeng 'to? Ah, so ano ang gusto nyang palabasin? Na wala lang ako para sa kanya? Na hangin lang ako? Na isang pungdol lang ako? Tangina naman!

"Ah, so sinasabi mo pala kung ano talaga ang totoong relasyon ko sayo ganun ba? Oh, sige kung ganon, pepresyuhan na lang kita. Magkano ka ba, Shannen?" Asik ko.

Mukhang na-turn off sa akin si Shannen sa mga oras na ito pero nevertheless, I don't give a fuck about it.

"Maayos akong nagtatanong Trev! Wag mo naman ako gaguhin ng ganito!" She yelled. Maayos na nagtatanong? Nanggagago lang siya sa pagkakaalam ko. Hindi ba siya aware dun?

"Hindi ka ba aware na ginagago mo lang ako? Hindi ka ba aware na sinasaktan mo ko? Hindi ka ba aware sa mga actions mo?" I asked her. Cold na kung cold, i don't give a shit.

Muling umiyak si Shannen. Bakit naman ako maawa sa paawa effects niya? Katarantaduhan niya yan. Di ko na sagot yan.

"You're being so damn ungrateful. Naawa tuloy ako kina Carmille at Dahlia kasi ikaw pa man din ang closest friend nila. Tapos ano? Malalaman ko pala na ganito pa ang ugaling pinapakita mo sa akin? Sa kanila? Shannen naman, mahiya ka naman sa mga kaibigan mo. Asawa nila, tropa ko. Ayusin mo muna yang sarili mo, pwede?" I retorted harshly. Hindi na mapigilang umiyak si Shannen sa mga sinasabi ko.

Nakakapunyeta lang yung mga pinapakita niyang tactics sa akin. Shit. Bullfucking shit.

"T-trev.." Mahina niyang sabi. Ayan nanaman siya sa pagiging pa-victim kuno niya. Sa tingin ba niya, bibilhin ko yang tactics niya? Di ba siya natuto?

"Shannen, masyado ka nang sad girl. Hindi bagay sayo. Pwede ba, ayusin mo yang attitude mo. Go fucking touch some grass and grow the hell up!" Inis na singhal ko sa kanya.

Agad ko siyang iniwan dun ng luhaan. Call me names and such but I won't tolerate that kind of bullshit.

"Masama na kung masama, I don't give a fuck about it." I murmured to myself. She needs to grow up. Hindi ko naman sinasabi yun dahil sa kaibigan ko siya.

Dahil gusto ko siya. As childish as it sounds, pero bakit parang may lecheng paru-paro na naglalaro sa digestive system ko?

Tangina, naano naman ako. Nagagago nanaman ako. Bangag na ata ako.

"OUCH!" I said kahit wala namang masakit. Pero tangina, nasasaktan pa rin ako pag naalala ko yung mukha ni Shannen nung sinabihan ko siya ng mga masasakit na salita.

Putangina, nasasaktan nanaman ako. I hate seeing her cry but I'm too annoyed at her face at the same time.

Tangina, anong nangyayari sa akin? Trev, this isn't you. Hindi. Hindi ko pwedeng maramdaman ang isang bagay na maari kong pagsisihan sa dulo.

But for love, I need to take a leap and move forward.

I need to step up and be gentleman to her. But, how? Eh, lagi ko ngang ginago yung babaeng gusto ko.

Si Shannen.

Pero paano? Tangina naman! Tinarantado ko na yung babaeng dapat sanang tatawagin kong girlfriend. Tinarantado ko yung babaeng pinakagusto ko. Sinayang ko ang pagkakataon para ipakita sa kanya na kayang-kaya ko siyang ipaglaban. Like, paano?

"Baby.." I trailed off. I hope it didn't slipped out from my mouth. Sadly, she had probably heard it correctly.

"Baby? Did you just called me baby?" She asked me. Our eyes were both widened in shock.

Shit. She must've heard it well. Tangina, I shouldn't have said it. Too late to save yourself from your mortifying ass, Trev.

"I-uh. I hope you didn't heard it right? K-ka–" She cut me off. Bakit ba mahilig manggupit ng sasabihin 'to? Kitang magcoconfess palang ako eh.

"Trev, di naman ako pinanganak kahapon para mag bingi-bingihan eh. Saka, kahit na mag confess pa ako. You and I both know that–" This time I cut her off.

"Both know what? Na nireject mo ko? I'm completely aware of that. Kahit wag mo nang ulitin." I told her. Bakit ba pa-hard to get masyado tong si Shannen? Hindi niya ba napapansin na gustong gusto ko siya?

Hindi niya ba alam na matagal ko na siyang kinukursunadahan? Pero bakit di niya man lang mapansin yun?

"Trev, pag sinabi ko bang gusto kita, sa tingin mo ba, masusuklian mo rin ang pagtingin ko sayo? Kasi, kahit hindi ka pa manligaw, ikaw at ikaw lang ang gusto ko. Hindi ko lang pinapahalata sayo dahil ayokong umasa." She honestly told me.

Her last line had struck into my mind.

Ikaw at ikaw lang ang gusto ko.

I looked into her eyes. Her twinkling orbs seemed to match with my dark ones. Tangina, how did I get so damn lucky with her?

"So.. tayo na?" I asked her hopefully. Shet, sana di niya ako ireject. Please, don't reject me. Shet.

"Oo naman. Kahit hindi ka na manligaw." She told me. Shet, di ko alam ang mararamdaman ko. I suddenly felt like I'm walking on a cloud nine, holding hand in hand.

"Tayo na. Girlfriend mo na ako. Best friend for today, Boyfriend for tomorrow, and my future husband in the near future." She smiled. Shuta! Para na akong nanalo sa lotto nito! Shuta, ang swerte swerte ko!!!

Tunay ngang may swerte pa rin sa bawat nakakapunyetang mundo. And with her, I'll never ever waste this opportunity with her.

Shannen. My forever soulmate.