Broken Strings

Chapter 4

Frienemies

"So, para saan 'tong lunch date na sinasabi mo sa chat kahapon? Are you perhaps trying to make a move for me to impress? Kasi, pwede naman." I say. Napangiwi naman si Trevor sa sinabi ko.

"Trying to make a move for me, my ass! Let's just say that I only invited you to go out with me on a lunch time is because, I'm socially awkward and I don't know how to make friends. So, I owed you one." Depensa naman ni Trevor sa akin.

Napatawa ako. "Grabe, ang defensive mo naman sa lagay na 'yan! Kitang I'm just asking you nicely, tapos ikaw pa 'tong nag-iinarte diyan!"

"I'm not." He says casually. "I'm just being real."

"HAHAHAHAHA! Totoo ka naman talaga ah! Kelan ka ba naging peke sa paningin ko?" Pabiro ko pang sabi sa kanya. Looks like someone's brassed off with my corny jokes.

"It's not funny Shan," Trevor rudely says. I only raised my two hands in the air on my defense.

"I know, I know. I'm just teasing you lang naman. Loosen up, bro." I say as he just let out a huff.

Maya-maya pa ay biglang lumapit sa gawi namin si Hope. Ang pinsan ni Trevor na nag-aaral rin sa St. Amadeus Academy.

"Hi Ate Shannen, Hi Kuya Trev!" Bati sa amin ni Hope. Ang ganda naman nitong batang 'to. Tapos Hope pa nga ang pangalan. Baka dati siyang kapatid ni J-Hope? Joke lang po!

"Hi, I'm your hope, you're my hope, but not J-Hope!" Asar naman ni Trevor sa kanya. Agad nandilim ang paningin ni Hope sa sinabi ng kanyang pinsan.

"Alam mo? Nakakainis ka na Kuya! Hindi ko nga maasar-asar diyan ang pangalan mo 'tas yung saken aasarin mo? Aba, baka gusto mong isumbong kita diyan kay Mommy." Sabi ni Hope at agad na napatingin si Trevor sa pinsan niya.

"Hope Cerise," Pagbabanta nito. "Bumalik ka na sa klase mo. Hindi pwede para sa mga cute na kagaya mo na pakalat kalat sa campus. Lagot ka kay Tita Helen pag-uwi." Pahabol pa nito.

Napangiwi naman si Hope sa sinabi niya. "Huh? Dati ka bang timang, kuya? Duh, half day lang kaya kami."

Napairap si Trevor. "Are you sure? Wag ako dahil tatawagan ko ang mga classmate mo to confirm if wala talaga kayong pasok at nang hindi ka nagiging makwento diyan." He immediately pulled out his phone saka tinawagan si Cindell, ang classmate ni Hope.

"Hello, ikaw ba si Cindell Marie Ambrosio? Oh, yes may icoconfirm lang if wala ba kayong ginagawa at totoo bang half day lang kayo?" Pagkukumpira ni Trevor habang nakatingin sa gawi ni Hope.

"Hi po, Kuya Trevor. Opo, totoo po. Half day lang po kami kasi konti lang po yung pinagawa sa amin ngayon. Saka, pinapatawag po pala yung parents ni Hope kasi may ginawa nanaman pong kabalastugan yang babaeng yan. Nakipagbasag ulo po kay Solanine kanina"  Paliwanag naman ni Cindell sa kanya.

"Ah, ganun ba? Don't worry, pagsasabihan ko 'tong si Hope. Pagpasenyahan mo na minsan 'tong pinsan ko ha. Gago kasi minsan 'to eh." Sabi naman ni Trevor sa kanya saka pinandilatan ng mata nito ang pinsan niya.

"Umayos ka Hope, hindi yan tinuro sayo nina Tita Hannah at Tito Celso kaya pwede ba manahimik ka?" Asik muli ni Trevor sa kanya. Napayuko naman si Hope sa sinabi nito. Kasi naman 'tong batang 'to, walang ginawa kundi makipagbasag ulo. What if biglang i-open up to ni Trevor sa parents nito?

De joke lang, ang sama ko namang tao kung ginawa ko yun.

"Maayos naman ako kuya ah? Wala naman akong sakit, saka ang sexy sexy ko kaya," Laban naman sa kanya ni Hope. Aba, bumabanat pa sa kanya 'tong batang 'to. Gusto lang atang umiwas sa mga isusumbong ng pinsan niya eh.

"Hoy, babae." Paninimula ni Trevor. "Hindi porket pinsan mo ay kinakaya-kaya mo lang ako. Kahit magpinsan pa tayo, matututo kang gumalang sa mas nakakaganda, este sa mas nakakatanda sayo." Saad ko. Muntik na ako dun ah!

Saka, anong nakakaganda ka diyan? Para namang ewan eh. Sarap anuhin—pagsabihan kasi.

Mga utak talaga nitong mga taong 'to.

"Tara, mag-ano na tayo," Napatingin naman kami sa sinabi nito. Anong ano? Ano nanaman ba ang nasa utak nitong lalakeng 'to?

"Anong mag-ano kuya? May gagawin kayo ni Ate Shannen?" Pagtataka naman ni Hope.

"Magyayadong." Walang pakundangan na sabi ni Trevor. Agad napabuga ang iniinom kong tubig sa gawi nito.

Hindi naman sasakyan ang bibig niya pero,pag nagsasalita ang isang 'to, wala talagang preno.

"HA? ANONG MAGYAYADONG? KAHIT KELAN TALAGA 'TONG LALAKENG 'TO WALANG PRENO!" Asik ko. Napatawa naman ang magpinsan sa sinabi ko.

"Ate? Bakit may preno? May sasakyan ka ba para prumeno? Di ba dapat may gas pedal rin yun para prumeno ka?" Muntangang tanong ni Hope. Napatawa nanaman si Trevor sa sinabi ng pinsan niya.

"HAHAHAHAHAHAHA! SHUTA KA TALAGA! Mas malala pa yung joke mo kesa sa April Fools day eh!" Sabi naman ni Trevor at nag-hi five pa ang magpinsan na ito. Mga loko loko talaga.

"Bakit Hope? Sa tingin mo ba, pag sinabing preno, sasakyan na agad? Di ba pwedeng bibig muna ng kuya mo?" Tanong ko. Muling napatawa si Hope sa sinabi ko.

"HAHAHAHAHAHAHA! Syempre ate, di naman aandar ang sasakyan na may preno kung walang susi! Aba ate, pairalin mo rin utak mo minsan 'teh!" Pabirong sabi ni Hope saka nagtawanan ulit sila ng pinsan niyang parang akala mo, wala nang bukas ang kanyang pagtawa.

"Siraulo ka talaga Hope! HAHAHAHAHAHA! Di naman natin kamag-anak sina Jin para tumawa ng ganito kalakas, pero grabe ka naman kasi kung tumawa eh. Para kang si Aling Melinda sa palengke tuwing Sabado ng umaga dahil sa ingay ng boses mo eh." Hirit naman ni Trevor. Agad naman nilang napansin ang timpla ng mood ko.

"Uh, Ate Shan? Okay ka lang po ba? Ito, mag-jakult, este mag-yakult ka muna. Para everyday, okay, everybody say NO! Dejoke lang ate." Pagbibiro naman ni Hope, dahilan para umatras ang bad mood ko. Taena talaga ng attitude ni Hope, lakas mangunsensya!

At anong jakult? Itong batang 'to talaga, kahit kelan mapagbiro, kaya napapagalitan ni Trevor dahil sa mga kalokohan eh.

"Anong jakult ka diyan. Hoy Hope Cerise, ayusin mo yang attitude mo ha. Babae pa man din ang kausap mo tapos ganyan ka na kung makipag-usap. Mag-sorry ka sa Ate Shan mo." Utos ni Trevor sa kanya. Napayuko ito nang marealize niya ang sinabi nito sa akin.

"A-ate Shannen, sorry po. Did I crossed the line na po ba? Sorry po." Pagpapaumanhin naman ni Hope dito. Bagay na ikinatango ko lang.

"Okay lang, 'nu ka ba. Ayos lang saken yun. It's no big deal. It's no big deal, this is no big deal!" Asik ko sabay kanta ng This Is How We Do ni Katy Perry. Oh, ayan ha, nag collab na kami, mahal talent fee ko diyan.

"Dinamay mo pa nga si Katy Perry sa ginagawa mo. Jusko ka, Shannen. Tama ka na. Nakahithit ka nanaman ng solvent." Asar sa akin ni Trevor. Sinamaan ko siya ng tingin. Anong nakahithit ng solvent? Mukha ba akong drug addict?

"Anong solvent ka diyan? Siraulo. Manahimik ka nga diyan. Kitang kumakanta lang ako ng This Is How We Do eh. Gusto mo ng sapak?" Pagbabanta ko. Nakita ko ang takot sa mukha niya. First time niya lang bang makakita ng babaeng nanununtok? That's why I call it as punching beautifully. Credits po kay Nessa unnie.

(A/N: Kung mababasa mo man 'to ate, credits po sayo)

"Yiee, the more you hate, the more you love. Sabi nga nila, keep your friends close and your enemies closer. Naks, Frienemies silang dalawa oh!" Asar ni Hope.

Napatingin naman kami ni Trevor sa isa't isa as we both shared the same disgusting expression to one another.

Like, no way! Over my delicious body, never. We both hate and love each other but in the end, we'll both gain benefits from it, right?

That's what frenemies are for.