Highest rank #1 in Virtualworld (12-03-2020)
"Project: Virtualrealmnet" - the advance technology equipment that helps every student to continue their education despite the pandemic caused by a terrible virus called RespiroRoachVirus. It's a portal t...
Napatango na lang talaga ako dahil kalalagay ko lang ng pagkain sa bibig ko.
“Hays. Madaldal talaga si Haruka pagdating sa’yo,” saad naman ni Mom na tango rin ang tinugon ni tita.
===============
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dali-dali akong kumuha ng alcohol spray bottle, pera, panyo, pitaka, mask, at face shield bago lumabas ng bahay. Since the protocol stated that only person with quarantine pass are allowed to go out from each household, ako ang naaatasang lumabas para mamalengke.
Syempre kahit nasa Tokyo ako dati ay naging isa sa mga propesyon ko na ang pamimili.
Bumaba ako sa isang maliit na department store at dumiretso sa grocery lane. Always maintain the 1 meter distance pa rin para hindi mahawa. Geez, this virus is making the world put to horrorism.
Habang pumipili ng pancake mix, may kamay na namang kumalabit sa balikat ko. Napairap ako nang lumingon.
“If you're lost, just look at the sinages above the shelves,” I bluntly said.
“Issei? Nakauwi ka na pala?” Tanong ng lalakeng mukhang sinampal ng palma. “Aba, aba! Mukhang tiba-tiba ka sa pasalubong galing Japan. Nasaan ‘yong sa amin ni Mama?”
Habang inuusisa ko ang pagmumukha niya, hindi ako nagdadalawang-isip sa nakikita ko. Mukhang ito yata ang anak ng pugitang madrasta ni Zenrie na duwag naman kapag ginamitan ng combat skills.
Pasimple akong tumalikod para kumuha ng tatlong pancake mix sa itaas. Rinig ko ang munting iling sa likuran ko at malakas na tinapik ang braso ko.
“Hoy. Kinakausap kita,” tila naiinis na yata si angkol ah.
“Saan?” Pakunwari kong paghahanap sa kanya sa paligid. Maliban doon, talagang hindi ko masyadong nakikita kasi hanggang dibdib lang tangkad niya. I don't give an attention to someone like him.
“Ginag*go mo ba ako?”
“Ask yourself about that,” nagsisimula na namang tumaas ang kilay ko at agad nang rumampa papalayo sa pusit.
Grabe, may tama ba ang isang ‘yon? Mas gwapo pa yata ‘yong kasamahan ni Zenrie sa virtual world kesa roon. Kung makaasta para bang anak ng royalty..
Enough of these. Baka masira pa aura ko.
After paying the groceries, I hurriedly went to stop a tricycle. Agad akong sumakay dahil nagsisimula nang lumakas ang hangin. Kahit ang salamin sa tricycle ay mag mga konting patak na ng tubig.
I rushed inside the house when I get there, as the skies started to weep. Buti na lang nailigpit ko na ang mga isinampay ko at baka bigyan pa ako ng award ni Mom.
Sa oras na papasok na ako sa may pinto, isang komosyon ang nangyari sa labas ng gate. Nailapag ko muna saglit sa sahig ang mga pinamili ko para tignan.
