Dinle Beni Bi' -Texting-

5.2

Multimedya: Ali Beykant - İnanmış Biri

❤️🩹

3 Gün Sonra

Aras'tan

Az önce doktorun taburcu olmaya izin vermesiyle birlikte toplanmaya başladı herkes. Hastaneden çıkmak için annemler Yağmur'u hazırlıyorlardı, ben de çıkış işlemlerini halletmek için yanlarından ayrılmıştım.

Kısa sürede işimi hallettikten sonra odaya yönelmeden önce tekerlekli sandalyeyi de yanımda götürdüm.

Kapıdan içeri girdiğimde hazır olduklarını gördüm. Yağmur yatağında oturur pozisyondaydı. Yanına yürüyüp sandalyeyi sabitledim. Ardından ona baktığımda göz ucuyla bana baktığını gördüm.

"Yardımcı olayım." kucaklamak için üzerine eğildiğimde bir kolumu sırtından diğerini de bacaklarının altından geçirdiğimde kucağımdaydı.

Sandalyeye nazikçe, canını acıtmadan oturttuğumda önüne eğildim.

"Ağrıyan bir yerin var mı?" gözlerine bakmaya çalışıyordum ama o annemlere bakıyordu.

"Yok." cevap verirken yine bakmamıştı. Başımı arkamda duran babamlara çevirdiğimde gözlerinin bizim üzerimizde olduğunu gördüm.

Babamın gitmek için kapıyı göstermesiyle ayağa kalktım.

"Gidelim." babamın sözleriyle herkes tek tek kapıdan çıktığında tek ben harekete geçmemiştim.

Yağmur'un gözleri kapıya bakarken önüne geçip diz çöktüm.

"Gerçekten iyi misin? Çıkmaya hazır değilsen doktora söyleyelim." günlerdir çıkmak istediğini söylüyordu ama onun iyi olduğundan emin olmam gerekiyordu.

"Babamlar bizi bekliyor." gitmek istediğini dolaylı yoldan belirtmişti.

"Pekâlâ, nasıl istersen." ayağa kalkıp arkasına geçtikten sonra çıkmıştık. Babamlar ileride bizi bekliyordu. Yanlarına varınca yürümeye devam ettiler.

Çıkışa ilerlerken doktorla karşılaşmıştık koridorda.

"Kimsenin sözünden çıkmayacaksın Yağmur, seni belli şartlarla saldığımı hatırla lütfen." doktorun ikazı üzerine Yağmur kafa salladı.

"Bunca insana karşı çıkması zor, siz merak etmeyin doktor bey." Hakan'ın konuşmasıyla doktor tebessüm etmişti.

"Geçmiş olsun hepinize." yanımızdan ayrılmadan geçmiş olsun dileklerini ilettikten sonra ayrılırken gözlerimiz kesişti.

Geçerken sol omzuma yavaşça vurup gitmesiyle orada bir şeylerin yıkıldığını hissettim.

Hissettiğim şeyin ne olduğunu hatırlamıştım yine. O haberi ondan almıştım, birlikte bu olayın üzerini kapatmıştık. Bu temasıyla bir kez daha o anları tekrar yaşamış ve yine bir yanım enkaz altında kalmıştı.

"Aras, hadi." birkaç adım önden seslenen Hakan'a baktım. Çoktan harekete geçmişlerdi ama ben içimdeki fırtınaların arasında kaldığım için fark edememiştim.

Kafa sallayıp harekete geçtim. Az sonra arabaların yanına vardığımızda arka kapıyı açtım. Yağmur'u dikkatle bindirdiğimde Yağmur'un isteği üzerine Asya annem de bindi yanına.