Dinle Beni Bi' -Texting-

5.1

Multimedya: Mabel Matiz - Müphem

❤️🩹

Aras'tan

Dışarıda biraz kendime geldikten sonra içeri girmeye karar verdim. Kaya'ya dönüp hâlimi sordum, kimsenin bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamasını istemiyordum.

"İstersen biraz daha dur, hatta elini yüzünü yıka öyle gir. Şimdi bir şey olduğunu anlarlar." kafamı aşağı yukarı salladım. Derince nefes alıp verdikten sonra Kaya'ya içeri girmesini söyledim.

"Olmaz Aras, seni sorarlar. Seni alıp öyle geleceğimi söyledim, ne derim sorarlarsa?"

"Sorarlarsa biraz daha hava almak istediğimi söylersin gerçi şu darmadağın eden durumdan sonra kimse neden hava almak istediğimi sorgulamaz."

"Haklısın da ben yine de yanında olayım senin."

"Ya da baksana ya, beklemeye gerek yok, hadi girelim. Ben elimi yüzümü yıkarım, bir şey anlaşılmaz."

"Peki madem, pek anlaşılmayacak gibi durmuyorsun şu anda ama sen bilirsin." isteyen ağladığımı fark edebilirdi, sonuç olarak yaşadıklarımız normal şeyler değildi. Ağlayabilirdim ve kimse bunu sorgulamamalıydı.

Kaya kapıda beklerken ben elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Yüzüme bakıyordu. Kafamı iki yana sallarken neden baktığını sorguladım.

"Biraz daha iyisin." dediğinde çok takmadan yürüdüm. O da yanımda yürürken odanın önüne geldik. Kimse yoktu dışarıda. Neredelerdi?

"İçeri girmişler sanırım." Kaya'nın sözleri içimden geçen düşünceye cevap olmuştu.

Elim gerginlikle kapı koluna giderken yavaşça açtım kapıyı. Gözüm yataktaki Yağmur'a çarparken annemlerin de yanında olduğunu gördüm.

Herkes bize dönerken en sonunda Yağmur'un gözleri bana uğramıştı. Tebessüm ettim. Ama o etmemişti. Tebessümüm kursağımda kalırken annemler konuştu.

"Neredesiniz siz oğlum?" Kaya'ya dönüp sorgularken bana bakmıştı ardından.

"Küçük bir işimiz vardı hallettik geldik." dediğimde çok üstünde durmasalarda bir iki saniye hepsi yüzümü inceledi.

"E siz ne zamandan beri buradasınız?" Kaya'nın beni kurtarmak için ortaya attığı soruyla gözler benden ayrılmıştı.

"On dakika oldu." dediklerinde Kaya ellerini iki yana kaldırırken konuştu.

"E ziyaretin kısası makbuldür öyle değil mi? Artık hastayı kocasıyla baş başa bırakalım bence."

"Kısasından kastımızın aslında bunun olmadığını biliyorsundur umarım Kaya." Hakan'ın alayla konuşması üzerine Kaya şakayla çıkıştı.

"Şşş, oralara girmiyoruz." dediğinde herkesin yüzünde tebessüm meydana geldi.

"Kaya haklı, biz çıkalım artık. Hem biraz da eşiyle hasret gidersin." babamın sözleriyle herkes ona katılmıştı.

Tek tek kapıdan çıktıklarında odada üç kişi kalmıştık. Kaya Yağmur'a yaklaştı. Ben hâlâ kapının orada bekliyordum.

"Yağmur, çok büyük geçmiş olsun kardeşim. Nasıl hissediyorsun, bir sıkıntı var mı? İhtiyacın olan, canının istediği herhangi bir şey varsa söyle." Kaya'nın Yağmur'un ellerini tutarak yanına oturup soru yağmuruna tutmasıyla Yağmur gözlerini yavaşça kapatıp açtı.