Dinle Beni Bi' -Texting-

2.6

Yazardan

Kapıyı anahtarıyla açan Hakan sessizce eve girerken kahve bardağıyla mutfaktan dönen Yağmurla karşı karşıya geldiğinde düz bir suratla bakıyordu.

Yağmur karşısındaki ifadesiz suratla duran abisine kaşlarını çatarak bakarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Bir sorun mu var?" dediğinde Hakan elindeki anahtarı portmantonun üzerine fırlatıp ayakkabısını çıkarırken kafa salladı.

"Büyük bir sorun var, o da karşında duruyor." dediğinde Yağmur anlamıyordu hiçbir şey.

"Anlamadım." derken elindeki bardağı birkaç adım arkasında duran mutfağa girip tezgaha koyar koymaz koridora geri geldiğinde abisi içeri girip kendini koltuğa atmıştı. O da peşinden gittiğinde yanına oturmuş bir şeyler demesini bekliyordu.

Kolunu dizine dayayıp ellerini birbirine kavuşturduğunda gözlerini yere dikmişti.

"Şu birkaç gündür ne yaşıyoruz biz?" Hakan'ın mırıldanmasıyla Yağmur da donup kalmıştı.

Diyecek bir şey bulamıyordu çünkü hayatları normalin dışında seyrediyordu onlar için.

Yağmur yeterince bozuk ortamı daha da bozmak istemese de tutamamıştı kendisini.

"Ne yaşıyorsak bunlar senin sayende oldu." sessizce kurduğu cümleyle Hakan gözlerini karşıya dikti. Diyecek bir şey bulamamıştı. Haklıydı çünkü.

"Konuştunuz mu gittiğinizde?" dediğinde Hakan göz devirdi.

"Hadi ama Aras çoktan on kere aramıştır seni." Hakan arkasına yaslanırken gözlerini Yağmur'a dikti.

"Hayır, aramadı." derken kaşlarını çatmış ve abisinin yüzüne anlamayan bakışlar atıyordu.

"Emin misin?"

"Abi manyak mısın, arasa konuşurum herhalde."

"Bana ne aramadıysa da. Benlik bir sorun değil." dediğinde Yağmur sinirlenmişti.

"Ne demek senlik değil? Tüm bunlar senin yüzünden oldu, öyle değil mi? Ne dedin yine çocuğa?"

"Aynı şeylerden konuştuk, ekstra bir şey olmadı. Triplendiyse bilemem."

"Sen buraya geleli beri söylediğin şeylere trip atmayan adam mı şimdi triplenecek? Ne yaptın, ciddi soruyorum."

"Konuştuk sadece. Bu konudan hoşnut olmadığımı söyledim. Yeterli bence trip atması için."

"Ya sen iyi misin, o senin çocukluğun ya. Kardeşin o senin kardeşin, yıllarını verdin ona sen. Şimdi bunları görmezden mi geliyorsun? Ne bu kin, öfke?" Yağmur'un siniri sesine yansımıştı ve Hakan gayet farkındaydı.

"Kardeş olduğumuzu unutan biri varsa biri o biri de sensin! Kardeşlikten bahsetmeyin bana!" Hakan sinirle kalktığında Yağmur sinirle oflamıştı.

"Birine ihanet ettiği damgasını vurmadan önce sen bana karşı gösterdiğin bu düşüncesizce hareketini hatırla ve sorgula! Asıl ihanet eden kimmiş gör!"

"Ben yanlış yaptım, eşekler gibi pişmanım. Her bokun farkındayım ama onun bu işten çıkar sağlaması benim hazmedeceğim bir konu değil kusura bakma Yağmur!"