Dinle Beni Bi' -Texting-

4.5

116 bin olmuşuz, destek veren ve bu yolda bizimle birlikte yürüyen herkese teşekkürler.

<3

Yazardan

Aras yatakta uyuyan eşine aşk dolu gözlerle bakıp saçlarına öpücük kondurduktan sonra kol saatini takıp ardından komodinde duran silahını beline soktuğunda hazırdı.

Ardını dönüp gidecekken durdu, geri dönüp tekrar öptü saçlarından. Saçlarını okşarken mırıldandı.

"Görüşürüz bebeğim." öpmeye doyamayıp son kez tekrar içine çekerek öptüğünde doğruldu.

"Ya Rabbi, bu kızı severken delireceğim!" kendi kendine keyifle konuşurken odadan çıkıp aşağı indiğinde portmantoda duran arabanın anahtarını alıp dışarı çıktı.

Bugün işe aceleyle gitmesi gerektiği için Yağmur'u uyandırmamıştı. Yoksa birlikte kahvaltı yapmadan asla birbirlerine veda etmezlerdi.

Aracını çalıştırıp harekete geçtiğinde dikkatle ilerliyordu.

*

"Aras acıktım ben, gel dışarıda atıştıralım bir şeyler." Aras'ın omzuna yumruk atıp dikkatini üzerine çeken Kaya'ya kafa salladı Aras.

"Olur, ben de kahvaltı yapmamıştım zaten."

"Hey hey, bir dakika ya. Beni davet etmiyor musunuz?" Leyla komiserin trip atan sesini duyduklarında yüzlerini şekilden şekile sokarken ikisi de aynı zamanda konuştu.

"Olur mu öyle şey?"

"Seni davet etmeye gerek yok, sen daima davetlimizsin." genç kız karşısında duran iki adam tebessüm edip kollarına girdi.

"Aferin, o zaman naş. Ayrıca öyle atıştırma falan olmaz, vakit öğle oldu sen atıştırma diyorsun. Adam akıllı yemek yiyelim, baksana Aras kahvaltı bile yapmamış." Kaya'ya dönük konuşmasıyla Kaya kafa sallayarak onayladı.

"Pekâlâ, yemek olsun da ne olursa olsun." dediğinde Leyla yürümeye başladığında diğerleri de mecburen yürümüştü.

Devamlı geldikleri restorana geldiklerinde herkes siparişini vermişti. Leyla telefonuyla ilgilenirken Kaya da etrafa göz atıyordu. Aras da az önce çalan telefonuna bakıp yerinden kalktı.

"Geliyorum." deyip uzaklaştığında kulağına götürdü telefonu.

"Efendim yavrum?"

"Habersizce çıkmışsın Aras, sabah arayamadım şimdi arayım dedim." Yağmur memnuniyetsiz bir şekilde evi temizlerken konuştuğunda Aras bu memnuniyetsiz sesi fark etmişti.

"Bugün acelem vardı yavrum, uyandırmadım seni. Yoksa karşılıklı kahvaltı yapmadan evden asla çıkmam, biliyorsun."

"Biliyorum da keşke uyandırsaydın en azından sandviç yapıp verirdim, giderken yerdin."

"Merak etme güzelim karakolda Oğulcan'ın simitini yedim zaten." dediğinde Yağmur gülmüştü.

"Çocuğun simitine mi çöreklendin?"

"Evet."

"Ekmek hırsızı."

"Bu ilk hırsızlığım değil." karizmatik bir ses tonuyla konuştuğunda Yağmur kaşlarını çattı.