Dinle Beni Bi' -Texting-

2.2

Yazardan

Yetimhaneye gelen iki genç içeri girmişler ve müdürle kısa bir görüşme yaptıktan sonra çocuklarla biraz vakit geçirmek için müsaade istemişti Yağmur.

Odaya alındıklarında çocukları görünce heyecanlanmıştı. Birilerinin hayatında elinin olması tuhaf hissettirirken çocuklara yürüdü.

Çocukların bir kısmı ilgilendikleri işten kafalarını kaldırıp karşılarında duran genç kıza dikkatle bakarken ne yapacağını izliyorlardı. Yağmur'un bu bakışların karşısında elleri terlerken çocuklara tebessüm etti.

"Merhaba, yeni evinizi beğendiniz mi?" dediğinde çocukların bir kısmı kafa sallarken diğer kısmı cevapsız kalmıştı. Çekinen, rahatsız hisseden bir o kadar da ortama çoktan alışan çocuklar vardı.

Kimisi kendi içindeki dünyaya dalmış dışarıyla bağlantısını kesmiş kimisi de arkadaşlarıyla ilgileniyordu.

Yağmur boyama yapan çocukların yanına geçip ne yaptıklarına bakarken aynı zamanda konuşmaya çalışıyordu.

"Renkleri güzel seçmişsin, çok beğendim." dediğinde küçük erkek çocuğu tebessüm etti.

"Adını öğrenebilir miyim?" dediğinde çocuk boyamasına devam ederken cevap verdi.

"İlhan." dediğinde Yağmur tebessüm etti.

"Memnun oldum, ben de Yağmur." derken saçlarını okşadı.

"Memnun oldum." derken siyah gözlerini kaldırıp karşısındaki genç kıza baktı.

Yağmur kafasını kaldırıp etrafında gözlerini gezdirdiğinde pencere kenarına kitap okuma yeri yapılan yerde elinde kitapla oturan erkek çocuğunu görünce kaşlarını çattı. İnsanlarla bağlantısını kesmiş gibi görünüyordu oradan.

"Sen devam et bakalım boyamana, ben biraz da diğer arkadaşlarınla tanışayım." dediğinde çocuk kafa sallamıştı.

Yağmur kendisiyle gelen Aras'ı tamamen unutmuş bir şekilde çocuklarla iletişim kurmaya çalışıyordu.

Yalnız oturan çocuğun yanına yaklaşmış ve oturmak için izin istemişti.

"Merhaba, oturabilir miyim?" dediğinde çocuk gözlerini kitabından ayırmadan cevap vermişti.

"Hayır." aldığı cevapla Yağmur şaşırsa da bozuntuya vermedi.

"Amacım rahatsız etmek değil, tanışmak istiyorum sadece." dese de çocuk kafasını kaldırmaya tenezzül etmeden karşılık verdi.

"Gördüğünüz üzere rahatsız oluyorum, izin verirseniz kitap okuyorum." dediğinde Yağmur şaşkınlıkla sırıtmıştı.

"Reddedildim yani şu an?" dediğinde çocuk kitabını sertçe kapatıp masaya vurduğunda sesini yükselterek konuştu.

"Rahatsız edicisin! Rahat bırak beni!" sesini kapının önünde duran ve baştan beri gözleri üzerinde olan müdür bey duyunca yanlarına yürümüştü. Çocuk geçip gidecekken müdür bey önüne geçip durdurdu.

"Küçük bey, özrümüzü dileyip öyle gidiyoruz. Öyle değil mi?" dediğinde sert bakışlarını atıp sesinin tonunu kısmadan konuşmaya devam etmişti.

"Beni rahatsız ederek hata yapan kişi odur, onun özür dilemesi gerekiyor müdür bey!" yaşına göre bir hayli olgun konuşan çocuğun cümlelerine mi yoksa ters tepki almasına mı şaşıracağını bilememiş bir şekilde izliyordu Yağmur.