Dinle Beni Bi' -Texting-

2.8

Yazardan

Olayın gerçekliğini idrak etmekte güçlük çeken aileler tek tek sarsılmış ve oldukları yere yığılıp kalmışlardı. Birbirlerine destek verecek güçleri yoktu.

Yağmur delirmiş gibi ağlarken saçlarını çekiştiriyordu.

"Allah'ım, hayır. Olamaz, lütfen ölmesin Allah'ım!" nefesi kesilir gibi olmuştu. Derisini yırtarcasına tırnaklarken hiçbir şeyin farkında değildi.

Kendini kaybetmişti.

Ruhu Arasla birlikte çekip gitmiş gibiydi, deliriyordu yavaş yavaş. Kanlanan gözleriyle abisine bakıp çöktüğü yerden kalkıp yakasına yapıştı.

"Her şey senin yüzünden!" deli gibi sarsarken Hakan ağlıyordu.

"Nefret ediyorum senden!" Yağmur gözü dönmüş bir şekilde abisini sarsmaya devam ederken abisi omuzlarından tutup salladı.

"Yağmur." Yağmur kendinde değildi.

"Yağmur." gözlerine perde inmiş gibiydi.

"Güzelim, kendine gel." duyduğu boğuk ve anlaşılmaz sesle kaşlarını çattı.

"Bebeğim aç gözlerini." Yağmur kendini kasmayı bıraktığı anda gözlerini açmış ve neler olduğunu anlamaya çalışmıştı.

Yerde oturduğunu yeni yeni anlarken abisi omuzlarından sarsmayı bırakmış ve yüzünü elleri arasına almıştı.

"Kabus görüyordun, iyi misin şimdi?" dediğinde hızla yerinde doğrulup sırtını duvardan ayırırken daha da abisine yaklaştı yerde sürünerek.

"Ö-Ölmedi mi?" dediğinde Hakan kaşlarını çattı.

"Hayır, Allah korusun. Bir şey yok sen sakin ol."

"A-Ama öldü dedi, duydum. Çok gerçekti."

"Kabustu sadece. Korkma, kötü giden bir şey yok. Kan verildi zaten sen de biliyorsun, iyi olacaklar inşallah." kardeşine sarıldığında Yağmur hâlâ şaşkınken abisine sardı kollarını.

"Babamlar kantine gitmişti su almak için. Getirsinler iç biraz." kardeşinin alnına yapışan saçlarını arkaya atarken kurduğu cümleye kafa salladı Yağmur.

Hakan karşıdan gelen babasını gördüğünde yerden kalkıp suyu almıştı elinden. Yağmur'a içirdikten sonra alnını öpüp geri kalktı.

O sırada ameliyathane kapısı açılmış ve doktor çıkmıştı. Herkes yanına gittiğinde ilk doktor konuşmuştu.

"Aras Bey'in yakınları mısınız?" dediğinde onaylamışlardı.

"Öncelikle geçmiş olsun. Ciddi bir kaza geçirmiş kendileri. Geldiğinde nabzı çok düşüktü ayrıca fazla kan kaybetmişti. Kan takviyesi yaptık, nabzı normale döndü. Durumu gayet iyi. Birazdan normal odaya alınacak, hâlâ uyuyor. Uyanması vakit alabilir, uyandıktan sonra kontrollerini yapacağız. Sonrasında görüşebilirsiniz." doktorun cümlesinden sonra herkes şükretmişti.

"Peki ya diğer araçtaki şahıs, o nasıl?" Hakan korkarak kurduğu cümleden sonra doktor tebessüm etti.

"Şükür ki iyi, o da normal odaya alınacak."

"Çok şükür, tekrar teşekkürler." doktor orayı terk ettiğinde herkesin içi rahatlamıştı. Yağmur hâlâ gördüğü rüyanın etkisinde kalırken yine de bu habere çok sevinmişti.