Dinle Beni Bi' -Texting-

1.1

Yazardan

Mahalleye dönen Aras Hakanlara geçmek üzereyken annesi seslendi.

"Oğlum, iki dakika bakar mısın?" annesini duyan Aras arkasını dönüp yaklaştı annesine.

"Efendim annem?"

"Oğlum ne zaman döneceksin?" dediğinde Aras gözlerini gezdirdi etrafta.

"Babam biraz daha yalnız kalsın öyle anne."

"Baban gayet sakin, sen çok tepki gösterdin bu sefer."

"Ama defalarca aynı konuyu konuştuk ve konuşuyoruz anne. Asla pes etmiyor."

"Tek evladı sensin, emanet edeceği tek kişisin. Sen de onu anla."

"Annem, anlıyorum zaten. Arada sırada gider kontrol ederim şirketi dedim kabul ederse bu şekilde olur. Ben polisim ve ölene kadar da öyle olacak. Gerekirse en iyi adamları şirketin başına geçiririm ama mesleğimden vazgeçmem bunu da siz anlayın." annesinin ellerine öpücük kondurup doğruldu.

"Bunu son kez babanla akşam konuşun lütfen oğlum." dediğinde Aras nefesini bıraktı.

"Eve dön demek mi oluyor bu?"

"Ben açıkça da dön diyorum."

"Tamam anne, akşam olsun hele bir."

"Aklıma ne geldi bak. Şöyle yapalım, akşama Asyalar dönüyor şehir dışından. Evlerinde yemek hazırlığı da yapılmamıştır akşama, o yüzden sen git Hakanlara akşam yemeğine bize gelecekleri haberini ver. Sen de bu maksatla evine dönmüş olursun." dediğinde kafa salladı.

"Tamam, söylerim anne." dediğinde Büşra Hanım evine girerken Aras da kapıyı çaldı. Kapı Yağmur tarafından açılırken içeri girdi.

"N'aber evin beslemesi?" deyip saçını karıştırdığında Yağmur bacağına tekme attı.

"Çek lan elini kolunu." dediğinde kapıyı kapatıp içeri geçen Aras'ın peşinden yürüdü.

"Hakan nerede?" derken evin içinde gezdirdi gözlerini.

"İşten aradılar bir mevzu varmış, çıktı."

"Ne zaman?"

"Valla sen sabah çıktıktan bir saat sonra falan. Toplantısı mı ne varmış. Şu uzun zamandır üzerinde çalıştığı projeyi de götürdü muhtemelen önemli bir işi var. Sizin de bugün önemli işleriniz olası tuttu sanırım."

"Yapacak bir şey yok, abini bilmem ama ülkenin güvenliği bizden sorulur biliyorsun." dediğinde kafa salladı.

"Öyle öyle, eksik olmayın aslanlarım." deyip güldüğünde Aras da güldü.

"Eyvallah." deyip sustuğunda aklına gelenle konuştu Aras.

"Senin işler nasıl gidiyor diyeceğim de yattığın yerden bayağı iyi gidiyor gibi görünüyor."

"Sorma benim işlerim de zor. Sabah dükkânı kalfalara açtırıyorum akşama kadar kasada biriken paraları da akşamüstü uğrayıp alıp geliyorum." çok zor bir işmiş gibi konuşması Aras'ı güldürmüştü.

"Ben de mi eczacı olsaydım diye sorgulatıyorsun adama."

"Gel yarın kalfa olarak işe başla aslanım, tanıdıksın diye kıyak da geçerim sana."