មេរៀនស្នេហ៍ ប្រុសកំពូលមារ🖤 [End] ✅

Ch43: ចាស់ហើយពាលទៀត!

ឬព្រោះតែនាយក៏នឹករសជាតិរបស់គេដែលមែនទេបានជាថើបតបស្នងនិងឱបគេមិនលែង? គឺរាងកាយហាប់ណែនមួយនេះហើយដែលធ្លាប់ធ្វើទុក្ខម្នេញនាយជារៀងរាល់យប់តែនាយនៅតែនឹកគេ ស្រលាញ់គេអស់ពីបេះដូងមិនថាពេលវេលាហួសទៅយូរប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។
"អាស... លោកប្ដី"
ជើងស្រឡូនទាំងគូលើកខ្ពស់ពាក់លើស្មារឹងមាំដោយស្វ័យប្រវត្តិសម្រាប់ត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចដើម្បីទទួលភាពមហិមាររបស់គេ។ នាយដឹងថាវាធំហួសមាឌ បើនាយមិនធ្វើខ្លួនរួចរាល់ វាប្រាកដជាឈឺណាស់។
"អឹស... មិនកើតទេ  ចូលមិនបានទេ អាក៎"
ថេយ៉ុងប្រឹងដោយខ្លួនគេចពេលគេប្រឹងញ៉ុករបស់មានជីវិតចូលក្នុងខ្លួនដែលវាពិតពិបាកនឹងចូលខ្លាំងណាស់ នាយគិតថាមិនអាចទៅរួចទេ តែគេនៅតែប្រឹងរុកចូលទាល់តែបានពាក់កណ្ឌាល។
"អាស...ថ្នមៗ លោកប្ដី"
"ម៉េចក៏ថាមិនចូល? កូនបីទៅហើយ មិនមែនមិនធ្លាប់ស្គាល់វាឯណា?"
ចង់បោកនាយថាមិនចូលយ៉ាងម៉េចបានបើនាយធ្លាប់ចូលឡើងសឹកទៅហើយ។ ទោះវាពិបាកចូលបន្តិច តែនាយនឹងប្រឹងរុករានវារហូតទាល់តែស៊ុប។
"អឹស... កុំ... កុំទាន់កម្រើក"
ខំប្រាប់ថាមិនទាន់កម្រើក តែគេនៅតែកម្រើកដោយការដកចេញដាក់ចូលមកចេះថមថយ បើនាយអាចឃាត់មនុស្សដូចគេបាន ប្រហែលជាមេឃភ្លៀងបាក់មេឃមិនខាន។
ប្រហែលមកគេខានយូរ ឬមកគេតែងតែឃោរឃៅដាក់នាយតែបែបហ្នឹង បានជាប្រឹងសម្រុកដូចជាដាច់ដាបមកពីណា។
"អាស... ហាស"
"ហាមសន្លប់!"
ព្រោះតែខានយូរទើបនាយត្រូវលេងឲ្យចាស់ដៃ និងស៊ីថេយ៍ឲ្យសុះសាច់។ មិនស្មានថាប្រពន្ធកូនបីរបស់នាយនៅតែទាក់ទាញ នៅតែរួមរឹតយ៉ាងនេះសោះ វាធ្វើឲ្យនាយសឹងតែផ្ទុះភ្លាមៗ ពេលដែលចូលក្នុងខ្លួនគេ។
"អឹម... ដកចេញទៅ កុំអី"
ដោយសារតែថេយ៍ប្រកែកខ្លាំងពេក ហើយនាយក៏មិនទាន់ចង់មានកូនទៀតនោះ ក៏សម្រេចចិត្តដកវាចេញក្នុងពេលដែលខ្លួនជិតដល់គោលដៅ។
"ហាមាត់មក អូនសម្លាញ់"
"កុំ... អឹម"
មនុស្សកំពុងតែដេកអស់កម្លាំងងើបមិនរួចផង បែជាត្រូវគេចាប់បោចសក់ឲ្យងើយឡើងហាមាត់លេបត្របាក់នាគរាជរបស់គេដែលកំពុងព្រួសពឹស។ នាយតូចព្រមលេបគ្រប់យ៉ាងដែលគេផ្ដល់ឲ្យ ទោះមិនសូវពេញចិត្តតែនាយស៊ាំទៅហើយនឹងរឿងបែបនេះ នៅជាមួយគេរឿងអ្វីក៏នាយធ្លាប់ជួប ជាពិសេសគឺកំឡុងពេលដែលគេចង់បានកូនប្រុសខ្លាំង នោះជាពេលដែលនាយរងទុក្ខបំផុត។
"អូនពូកែណាស់ យើងបង្រៀនមិនខកបំណងទេ"
"អឹក... មនុស្សយកតែចិត្តខ្លួនឯង"
រសជាតិវាមិនពិបាកលេបដូចពេលដំបូងទេ តែថេយ៍នៅតែក្រញ៉ាំក្រញ៉ូវដាក់គេត្រង់គេចូលចិត្តបង្ខំ ឲ្យនាយស្របតាមជានិច្ច។
"កុំរអ៊ូ យើងទុកឲ្យអូនរស់សោយសុខជាយូរមកហើយ ចាំពីពេលនេះទុក អូនត្រូវបម្រើយើងម្ដង"
គេគិតថាអវត្តមានគេធ្វើឲ្យនាយមានក្ដីសុខឬ? អត់ទេ! តាមការពិត នាយនឹកគេរាល់ថ្ងៃ ចាំផ្លូវគេនិងកូនស្រីគ្រប់ពេលវេលា។ ត្បិតខ្លួនទឹកភ្នែកឈឺចិត្តសឹងរាល់ថ្ងៃពេលនៅជាមួយគេ តែអ្វីដែលខ្លួនចង់បានមិនមែនចង់ឲ្យគេចាកចេញ គឺគ្រាន់តែចង់ឲ្យគេថ្នាក់ថ្នម និងធ្វើល្អដាក់នាយប៉ុណ្ណោះ។
"អូនគ្មានក្ដីសុខទេ តាំងពីបងយកកូនស្រីអូនចេញទេ ហេតុអី? ហេតុអី បងមិននាំនាងមកផង?"
"កូនពីរទើសទែងទៅហើយ យកមកធ្វើស្អីទៀត?"
"មើស៎ លែងអូន!  អូនមិនឲ្យបងប៉ះពាល់ទៀតទេ!"
"ប្រកែកធ្វើស្អី  នាំតែអស់កម្លាំងទរទេៗ ដែលប្រកែកនឹងយើងបានម្ដងឬនៅតាំងពីនៅជាមួយគ្នាមក?"
ថេយ៉ុងទាញភួយមកបិតបាំងខ្លួនប្រាណ និងជូតមុខជូតមាត់ដែលប្រឡាក់ចេញ បែខ្នងមិនខ្ចីមើលមុខគេ។ មនុស្សទើបតែផ្អែមមុននេះទៅណាបាត់ហើយ? ឬគេមិនអាចល្អនឹងនាយរហូតទេឬ?
"គួរឲ្យស្អប់ មិនគួរឲ្យស្រលាញ់ត្រង់ណាសោះ"
"លួចជេរប្ដីមិនល្អទេ ហើយមិនព្រមលើកជើងឲ្យប្ដីក៏មិនល្អដែរ"
"ឈ្លើយ! ចាស់ហើយពាលទៀត!"
សម្ដីស្មោគគ្រោគបែបនេះក៏អាចនិយាយចេញមករួចដែរ ឯណាទៅរូបភាពកំពូលអ្នកជំនួញថ្លៃថ្នូររបស់គេនោះ? ឬកាលដែលបានឃើញនៅលើសារពត៌មានទាំងប៉ុន្មាន វាសុតសឹងតែជាការសម្ដែង?
"បានតាស៎! ចាំយើងនឹងពាលឲ្យអូនមើល ហើយចាំមើលថាចាស់ដូចយើងពាលខ្លាំងប៉ុណ្ណា?"
"អាស... លែង!"
ភួយដែលខំតោងជាប់ត្រូវគេទាញក្រវាត់ចេញពីខ្លួន ហើយក៏លោតមកសង្គ្រប់នាយសាជាថ្មី តែម្ដងនេះវត្ថុរឹងមាំរបស់គេវានៅក្បែរច្រកចូលល្អាងស្នេហ៍នាយទៅហើយ។
"ព្រមតាមសម្រួល ចាំយើងនាំកូនមកលេង ល្អទេ?"
"មិនជឿ! អាស"
ឲ្យនាយព្រមតាមសម្រួលតែគេបែជាឆ្លៀតឱកាសដាក់វាចូលដោយមិនប្រាប់ទៅវិញ។ មនុស្សប៉ិនបោក ឲ្យនាយជឿយ៉ាងម៉េចបាន?
"យ៉ាងម៉េចហើយ? ស្រួលពេករហូតបាត់មាត់?"
បានខ្លួននាយហើយ គេនៅញញឹមចំអកឡកឡឺយឲ្យនាយដែលកំពុងត្រូវគេធ្វើបាបឲ្យស្រួលផង ឈឺផងដល់ថ្នាក់បាត់មាត់បាត់ក។ ពេលគេចូលមកម្ដងៗ ខ្លួននាយសឹងតែរហែកជាពីរ ហើយពេលគេដោលចូលខ្លាំង វាក៏លូនចូលជ្រៅរហូតប៉ះនឹងក្រពះរបស់នាយ ធ្វើឲ្យនាយចង់ផុតដង្ហើមម្ដងៗ។
"អឹម... ហឹក"
"កុំយំ! កូន៣ហើយនៅរំអួយទៀត"
គ្រប់ពេលដែលមានអីជាមួយគ្នា គេតែងតែហិង្សាដាក់នាយ មិនធ្វើឲ្យនាយទឹកភ្នែកម្ដង គេមិនស្កប់ចិត្តទេ។
"តិចៗមិនបានឬ? ហាស... ហឹក"
"យើងចូលចិត្តបែបនេះ អូនក៏ដឹង"
ពេញមួយយប់ នាយតូចមិនបានដេកមិនបានពួនព្រោះតែត្រូវមនុស្សចិត្តកំណាចតាមធ្វើទុក្ខបុកម្នេញមិនចេញធូរស្បើយ។ គេមិនទាំងចេះហត់ អស់កម្លាំងដូចជានាយនោះទេ។ អស់ពីមួយទឹកក៏ចូលមួយទឹកទៀត ទោះជាប្រឹងស្រែកឃាត់យ៉ាងណាក៏មិនស្ដាប់ គិតតែសម្រុកចូលមួយមុខគិត មិនដឹងថាស្វាមីនាយទៅដាច់ដាបមកពីណានោះទេ។
អាធ្រាតកន្លងផុតទៅ ថេយ៉ុងក៏ត្រូវគេដោះលែងឲ្យបានគេងលក់ស្រួលបួលនៅពេលព្រឹកក្នុងរង្វង់ដៃរឹងមាំ។ ពេលនៅក្បែរគេ នាយពិតជាបានភ្លេចអ្វីទាំងអស់ ភ្លេចគិតថាកន្លងមកធ្លាប់ចង់រត់គេចពីគេជាច្រើនព្រោះតែទ្រាំមិនបាន ភ្លេចការឈឺចាប់ដែលគេធ្លាប់បន្សល់ឲ្យ ភ្លេចទៅហើយថាគេមិនបានស្រលាញ់ និងស្អប់នាយហៅមិនលឺ។
រវល់តែគេងលក់ស្កប់ស្កល់ជាមួយគ្នានៅក្នុងបន្ទប់ នៅខាងក្រៅក៏កំពុងចលាចល ព្រោះកម្លោះតូចទាំងពីរ ក្រោកឡើងក៏បាត់ប៉ាដើររកពេញផ្ទះ រកនៅឯណាក៏មិនឃើញ នៅក្នុងបន្ទប់ក៏អត់មាន។ តើគាត់នៅឯណាទៅ បើថាចេញទៅក្រៅមិនអាចទេ ប៉ាមិនអាចចេញទៅក្រៅងាយៗទេ។
"អ្នកប្រុសតូច មកញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកវិញល្អជាង ម្ចាស់តូចមិនបាត់ទៅណាទេ"
ហាន់ណាព្យាយាមនិយាយលួងលោមអ្នកប្រុសតូចទាំងពីរក្រោយពីពួកគេមិនព្រមនៅមួយកន្លែង គិតតែពីចង់ទៅរកប៉ាមួយមុខគត់។
"ពួកយើងដើររកសព្វកន្លែងអស់ហើយ នៅមិនឃើញគាត់សោះ"
"ចុះអ្នកប្រុសតូចបានទៅរកក្នុងបន្ទប់លោកម្ខាស់ធំហើយឬនៅ?"
"បន្ទប់ឌែតឌី?"
ពេលនិយាយដល់ចំណុចនេះ ជេយ៍និងជែកក៏ក្រវីក្បាលព្រមគ្នា ព្រោះខ្លួនមិនបានភ្លឹករឿងនេះមិនមែន ណាមួយមិនទាន់ទម្លាប់ដែលមានឌែតមកនៅជាមួយ។
"គាត់ទៅទីនោះធ្វើអី?"
"មែនហើយទៅតាំងពីពេលណា?"
សំណួររបស់បងប្អូនទាំងពីរ សូម្បីតែមនុស្សចាស់ដូចជាហាន់ណាក៏ឆ្លើយមិនចេញដែរ គឹបានតែញញឹម មិនដឹងថាគួរចាប់ផ្ដើមពន្យល់ពីណាទៅណា។ បើប្ដីប្រពន្ធនៅបន្ទប់ជាមួយគ្នាពិរនាក់បែបនេះ ច្បាស់ណាស់វាគេចមិនផុតពីរឿងនោះទេ ហើយម្យ៉ាងទៀតពួកគាត់ក៏បានឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នាយូរដែរ សមហើយដែលនៅសម្ងំជាមួយគ្នាដល់ថ្ងៃរះ។
"គឺអ្នកប្រុសតូចសួរលោកម្ចាស់ដោយខ្លួនឯងប្រសើរជាង លោកម្ខាស់ចុះមកហើយចាស"
"ប៉ាៗ/ប៉ាៗ"
កូនចង់រត់ទៅរកប៉ាខ្លួនដើម្បីឱបថើបដែរ ថែពេលក្រឡេកទៅក៏ឃើញប៉ានៅលើដៃឌែតឌីនៅឡើយ ទើបពួកគេបានតែធ្វើមុខឆ្ងល់ មិនដឹងថាប៉ាកើតអីឲ្យប្រាកដ?
"ប៉ាកើតអី?"
"ប៉ាមិនអីទេជេយ៍"
យប់មិញឃើញនៅធម្មតា តែព្រឹកឡើងបែជាឃើញឌែតឌីបីមកទៅវិញ បើមិនឆ្ងល់ទើបចម្លែក។
"បងដាក់អូនចុះបានហើយ អូនចង់ញ៉ាំអីជាមួយកូន"
"អង្គុយជិតយើងញ៉ាំមិនកើតហេស?"
នាយមិនដឹងគេត្រឡប់មកវិញលើកនេះ គិតអ្វីឲ្យប្រាកដទេ បានជាចេះតែរករឿង និងចង់ឈ្លោះគ្នាជាមួយកូនមិនឈប់។ កូនខ្លួនឯងសោះ មិនមែនប្រុសក្មេងមកពីណាឯណា? ហេតុអីខំកាងនាយយ៉ាងនេះ?

To be continue 💗

វគ្គក្រោយៗនេះ មិនសូវទឹកភ្នែកទេ ព្រោះមានកូនយោង😂😂
និយាយអ៊ីចឹងរឿង #star in the dark admin នឹងធ្វើ pdf លក់ សម្រាប់អ្នកចង់ស្រួលមើល ដោយសារមើលតាមនេះពាណិជ្ជពេក 1-2$ អីហ្នឹង😂 រឿងនោះសម្រាប់អ្នកចូលចិត្តបែបសុភាពបុរស ឥតខ្ចោះអីចឹង 🥱🥱 រឿងនេះវិញ សម្រាប់អ្នកចូលចិត្តតួប្រុសបែបចរិតធូរៗ 😛💗