មេរៀនស្នេហ៍ ប្រុសកំពូលមារ🖤 [End] ✅

Ch29: យើងនឹងសម្លាប់អូនដោយផ្ទាល់ដៃ

បន្ទាប់ពីបានរបស់ញ៉ាំនៅក្នុងដៃហើយ រាងស្ដើងក៏អង្គុយញ៉ាំវានៅលើភ្លៅជេឃេធ្វើមិនដឹង ដោយមិនប្រកែកអ្វីសូម្បីបន្តិច។ ឲ្យតែគេព្រមទិញឲ្យរបស់ដែលនាយត្រូវការ កុំថាឡើយអង្គុយលើភ្លៅលើសពីនេះក៏នាយរីករាយនឹងធ្វើតាមគេដែរ។
"ឆ្ងាញ់ណាស់ ម៉េចក៏បងរកទិញបាន?"
"យើងស្គាល់កន្លែងម្ហូបកូរ៉េច្រើន"
កាលនៅតូចៗប៉ាម៉ាក់នាយតែងតែនាំទៅហាងកូរ៉េជាញឹកញាប់តែនាយមិនសូវជាបានញ៉ាំអ្វីច្រើនទេ ព្រោះញ៉ាំមិនបាន ញ៉ាំអីបន្តិចក៏អាចធ្វើឲ្យជំងឺធ្វើទុក្ខដែរ។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាយនៅតែទៅព្រោះការញ៉ាំអាហារជុំគ្រួសារជាពេលដែលនាយមានក្ដីសុខបំផុតកាលនោះ។
"ញ៉ាំជាមួយគ្នាណា ហាមាត់"
អ្នកកំលោះមិនទាន់ទាំងយល់ព្រមផង ចំណីក៏មកដល់មាត់ទៅហើយ ទើបមានតែព្រមទទួលយកហ្នឹងឯង។ មីត្រជាក់ដែលគេបញ្ចុកនាយ វាឆ្ងាញ់ ត្រជាក់ដល់បេះដូង មិនគួរឲ្យជឿថាវាឆ្ងាញ់ដល់ថ្នាក់នេះ។
"ឆ្ងាញ់ណាស់មែនទេ?"
"អឹម! ប្រឡាក់មាត់អស់ហើយ ញ៉ាំឲ្យស្រួលបួល"
នាយចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់ថេយ៍ឲ្យងើយមើលមកខ្លួន រួចទើបទាញយកកន្សែងដៃមកជូតមាត់ឲ្យគេតិចៗ។
ដោយសារទង្វើយកចិត្តទុកដាក់បន្តិចបន្តួចនោះ វាធ្វើឲ្យរាងស្ដើងបើកភ្នែកព្រិចៗសម្លឹងគេទាំងមុខមាត់ចាប់ផ្ដើមឡើងកម្ដៅ បេះដូងក៏លោតខុសចង្វាក់ មើលឃើញមារដូចជាគេប្រៀបដូចជាឃើញទេវបុត្រ។ កាន់តែមើលគេ នាយកាន់តែយល់ថាគេសង្ហារ មានមន្តស្នេហ៍ សង្ហារយ៉ាងនេះ មិនគួរមានចិត្តឃោរឃៅទាល់តែសោះ។
រវល់តែភ្លឹកមើលមុខរបស់គេ បរបូរមាត់របស់ខ្លួនក៏ត្រូវគេឆ្មក់ ថើបបឺតជញ្ជក់តាំងពីពេលណាក៏មិនដឹង។ គេនៅតែចូលចិត្តថើបនាយខ្លាំងៗ បឺតច្បូតមិនឲ្យនាយដកដង្ហើមបានស្រួលនោះទេ ប៉ុន្តែហេតុអីឥឡូវនាយពេញចិត្តនឹងភាពព្រៃផ្សៃរបស់គេដែរ? ទោះគេធ្ងន់ដៃបន្តិចក៏នាយព្រម ព្រមបណ្ដោយខ្លួនឲ្យគេទាំងងងឹតងងុល។
"ឆាប់ញ៉ាំឲ្យហើយទៅប្រញាប់ឡើងទៅបន្ទប់"
មិនទាន់ដឹងអីផង គេបបួលនាយឡើងបន្ទប់ទាំងថ្ងៃទៀតហើយ ម៉េចក៏ញឹកញាប់យ៉ាងនេះ?
"អត់ទេ នៅញ៉ាំការ៉េមទៀតសិន ក្រែងបងបានទិញមកឲ្យអូនដែរហេស?"
"បង្កកវាទុកសិនទៅ ការ៉េមហ្នឹងមិនឆ្ងាញ់ទេ នៅក្នុងបន្ទប់មានការ៉េមឆ្ងាញ់ជាង ធំជាងហ្នឹងទៀតផង"
"មិនញ៉ាំទេ ការ៉េមហ្នឹងញ៉ាំហើយហើមពោះ"
ហើមពោះម្ដងរាប់ខែ នាយមិនចង់ញ៉ាំទៀតទេ រាងចាលនឹងការ៉េមគេហើយ។
"បើមិនព្រមតាមសម្រួល មានតែបង្ខំ"
"ជេ... កុំអីៗ អូនព្រមក៏បាន"
"ឆ្លាត!"
នរណាទៅសុខចិត្តឲ្យគេបង្ខំទៀតនោះ ត្រូវគេធ្វើបាបម្ដងៗនាយឈឺសព្វសាច់ សឹងងើបដើរមិនបានរួច បើយល់ព្រមប្រហែលជាអាចទទួលបានការថ្នាក់ថ្នមខ្លះ។
ទោះពួកគេនៅជាមួយគ្នាយូរ ថែមទាំងស្និទ្ធិស្នាលផ្លូវកាយរហូតមានកូនប៉ុន្តែពេលវេលានៅក្បែរគ្នា បាននិយាយ ត្រូវរ៉ូវគ្នាដូចថ្ងៃនេះវាជារឿងកម្រណាស់ ព្រោះជេឃេជាមនុស្សម្នាក់ដែលចចេស ផ្ដាច់ការ មិនព្រមឲ្យនរណាម្នាក់ចូលមកក្នុងជីវិតនាយងាយៗឡើយ។ ជាពិសេស គឺមនុស្សដែលដូចបេះបិតនឹងម៉ាក់នាយទៀត នាយកាន់តែទទួលយកមិនបាន។
បើគេពិតបង្ហាញថា គេមិនអាចចាកចោលនាយ មិនក្បត់នាយ នាយប្រាកដជាអាចទុកគេឲ្យនៅក្បែរខ្លួន។
...
មេឃកាន់តែងងឹត ខ្យល់កាន់តែត្រជាក់ ក្នុងចិត្តថេយ៉ុងចេះតែបារម្ភពេលឃើញមេឃដូចមិនសូវស្រួល ខ្លាចថាវាភ្លៀងអាចធ្វើឲ្យរាងក្រាស់ដែលកំពុងនៅបន្ទប់ធ្វើការមានអារម្មណ៍មិនល្អ។ នាយដើរទៅជិតបង្អួច ឈរសម្លឹងទៅឆ្ងាយទៅលើមេឃក៏ឃើញដួងតារាជាច្រើនរះ លំអរព្រះចន្ទ្រា មើលទៅមេឃស្រលះល្អណាស់ថ្ងៃនេះ វាស្រស់ស្អាតគួរឲ្យគយគន់។
កាន់តែមើល វាកាន់តែធ្វើឲ្យនាយស្រង៉េះស្រងោច នឹកឃើញដល់ពេលដែលខ្ចាត់ព្រាត់នៅក្នុងមណ្ឌលកុមារកំព្រារតូចមួយ បើគ្មានអ្នកម៉ាក់និងបងប្រុសជួយផ្គត់ផ្គង់និងយកទៅចិញ្ចឹម នាយមិនដឹងថាជីវិតមួយនេះទៅជាយ៉ាងណានោះទេ តែគួរឲ្យស្ដាយដែលក្ដីសុខទាំងប៉ុន្មានវាមិនអាចនៅគង់វង្ស។ ទោះដឹងថាខ្លួនកំពុងត្រូវម៉ាក់និងបងប្រុសប្រើប្រាស់យ៉ាងឈាមត្រជាក់ ក៏នៅតែមិនអាចភ្លេចគុណបំណាច់របស់ពួកគាត់បានដែរ។
"អូនគ្រាន់សង្ឃឹមថា ពេលនេះបងនឹងអាចមានក្ដីសុខពេលគ្មានអូននៅរំខាន... ជុងហ្គុក"
គ្រប់យ៉ាងវាអាចមកពីវាសនាដែរ ពុំនោះទេនាយមិនមែនរស់នៅជាមួយគេរាប់ឆ្នាំតែចុងក្រោយបែជាក្លាយជារបស់ជេឃេត្រឹមមួយយប់នោះទេ។
"កំពុងតែធ្វើស្អី?"
"អុ៎ ជេឃេ? អូនគ្រាន់តែមកឈរមើលព្រះចន្ទប៉ុណ្ណោះ"
រាងស្ដើងប្រែស្ងៀមត្រឹង ពេលគេលូកដៃមកឱបចង្កេះនាយពីក្រោយយ៉ាងស្អិតរមួត សារភាពថារង្វង់ដៃរបស់គេវាកក់ក្ដៅជាងនរណាទាំងអស់។
"មិនមែនកំពុងនឹកប្រុសផ្សេងទេហេស?"
ព្រះអើយ! គេចេះអានចិត្តនាយឬយ៉ាងម៉េច ហេតុអីក៏ដឹងថានាយកំពុងនឹកអ្នកផ្សេង?
"គឺ... អូនមាននរណាទៀតក្រៅពីបង?"
"ក្រែងលោនៅនឹកប្ដីចាស់ក៏ថាបាន"
"អូនគ្មានទេ បងជាប្ដីតែម្នាក់គត់របស់អូន... អឺ!"
ថេយ៉ុងភ្លេចខ្លួននិយាយអ្វីដែលមិនគួរនិយាយទើបដឹងខ្លួនមកវិញក៏ប្រញាប់យកដៃខ្ទប់មាត់ ឱនមុខចង់គេចមុខពីគេតែបែត្រូវគេគេទាញទៅប្រឈមមុខនិងឱនមកជិតថ្ពាល់នាយព្រមជាមួយស្នាមញញឹមដ៏គួរឲ្យខ្លាច។
"និយាយថាម៉េច?"
"អូន...អូនមិនបាននិយាយអីទេ អាស"
"និយាយម្ដងទៀត?"
"និយាយអី?"
"ប្ដីរបស់ឯងជានរណា?"
"អូនមានប្ដីមកពីណា... គ្មានទេ"
"ចុះអាម្នាក់នៅចំពោះមុខនេះជាស្អីវិញ?"
គេនិយាយហើយ ក៏ចាប់មុខនាយតូចឲ្យសម្លឹងមុខគេ តែនាយនៅតែរកនឹកមិនចេញពីទំនាក់ទំនងពួកគេ។
"អូនមិនហ៊ានទេ..."
ថេយ៍តបតទាំងគេចភ្នែកចេញមិនព្រមមើលគេចំ ព្រោះស្គាល់ស្ថានភាពខ្លួនឯងច្បាស់ថាខ្លួនឯងមានឋានៈជាអ្វីនៅក្នុងភ្នែករបស់គេ។
"មិនហ៊ាន ព្រោះគ្មានចិត្តស្មោះត្រង់នឹងយើង?"
"ទេ! ឲ្យនិយាយបែបណាទើបបងជឿអូន? ទោះអូនមកទីនេះមិនមែនតាមចិត្តចង់ តែអូនមិនដែលគិតមានគំនិតក្បត់បង ចង់បានផលប្រយោជន៍ពីបងទេ"
"មែនហេស?"
"ពិតមែន បើមិនជឿទេ បងពិសោធន៍ទៅ បងពិសោធន៍អូនរួចម្ដងហើយ បងប្រាកដជាអាចធ្វើម្ដងទៀតបាន ដើម្បីឲ្យដឹងថាអូនស្ម័គ្រស្មោះនឹងបងឬមួយក៏អត់?"
រាងក្រាស់សម្លឹងមុខស្រស់ស្អាតមិនដាក់ភ្នែក ទាំងនឹកគិតពិចារណាសម្ដីរបស់គេ។ បើការពិសោធន៍លើកមុន បើវាបរាជ័យ នាយអាចនឹងខាតបង់ពេលវេលានិងទ្រព្យសម្បត្តិមួយចំនួន តែបើលើកនេះបរាជ័យមែន នាយអាចនឹងបាត់បង់ខ្លួនឯងតែម្ដង។
"បាន! តែត្រូវចាំថា បើឲ្យយើងចាប់បានថាអូនក្បត់ យើងនឹងសម្លាប់អូនដោយផ្ទាល់ដៃ"
ខ្សែភ្នែកថេយ៍ប្រែជាញ័រទទ្រើកពេលបានស្ដាប់សម្ដីផ្ដាច់ការរបស់គេ តែនាយនៅព្រមទាំងធ្វើចិត្តក្លាហាន បើនាយពិតជាមានចិត្តសាមានបែបនោះមែន នាយមិនខ្លាចនឹងទទួលទោសទាន់ពីគេឡើយ។
"បងក៏ត្រូវចាំដូចគ្នា ថាបើអូនចាកចេញពីបងមែននោះ វាមិនមែនព្រោះអូនមានថ្មីតែវាព្រោះអូនមិនអាចទ្រាំនឹងបងទៀតបាន... អាស អឹម"
ទ្រាំនឹងពាក្យចាកចេញរបស់រាងតូចមិនបាន នាយក៏សង្គ្រប់ខាំបរបូរមាត់ទន់ល្មើយជាការដាក់ទោស។ ឲ្យដឹងផងថា គេមិនអាចសូម្បីតែនិយាយរឿងចាកចេញជាមួយនាយ។
"យើងនឹងចាំមើលថាអូនអាចទៅណាបាន"
ថាហើយអ្នកកំលោះក៏ចាប់លើករាងស្ដើងសម្ដៅទៅលើគ្រែដើម្បីផ្ដល់មេរៀនឲ្យគេ តែគេក៏តាំងចិត្តរៀនដោយតោងកនាយជាប់មិនលែង។
~ផឹប
រាងកាយតូចស្ដើង សក្បោះត្រូវគេលើកដាក់ទៅលើគ្រែ រួចសំលៀកបំពាក់នៅលើខ្លួនទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវទាញបណ្ដាច់ម្ដងមួយៗ ពេលនេះនាយគ្មានសល់អ្វីទេក្រៅពីខ្លួនប្រាណស្រឡូនស្អាតបង្ហាញពេញភ្នែកគេ។ ក្នុងភ្នែកគេ នាយប្រៀបដូចជាចំណីនៅលើចាន ទើបគេចាប់ស្រាតគ្រប់យ៉ាងនៅលើខ្លួន ហើយមកចាប់សង្គ្រប់នាយ។
"អាស កុំ... កុំទាន់ដាក់ចូល"
នាយតូចស្រែកតវ៉ាពេលគេមិនចោលចរិតព្រៃផ្សៃចង់ចូលរុករាននាយទាំងគំហក មិនទាន់ទាំងបំបោសអង្អែលអីបន្តិច។
"ចាំបន្តិច"
គេឈោងដៃទៅយកដបអីមិនដឹងនៅថតតុ ដែលសូម្បីតែនាយជាម្ចាស់បន្ទប់ក៏មិនដឹងឡើយថាវាមកពីកន្លៀតណា។
គេទាញនាយតូចឲ្យគេងផ្កាប់មុខរួចក៏ចាក់ជែលត្រជាក់ៗលើល្អាងស្នេហ៍ដែលវាមិនត្រឹមធ្វើឲ្យត្រង់នោះរអិលនោះទេ ថែមទាំងបង្កើនភាពស្រៀវស្រើបឲ្យថេយ៍ទៀតផង។
"អា៎... ត្រជាក់ណាស់"
ម្រាមដៃក្រាស់លើកទះគូទទន់រលោងប៉ុន្មានដៃដោយភាពខ្នក់ខ្នាញ់ធ្វើឲ្យម្ចាស់ខ្លួនចាប់ផ្ដើមចាប់ផ្ដើមឈឺស្កៀប សម្រក់ទឹកភ្នែកម៉ាត់ៗ។
"អាស... ជេ..."
"ទយគូទមក ហើយកន្ធែកជើងឲ្យធំទើបមិនឈឺ"
ទោះមិនចង់ក៏ត្រូវស្ដាប់តាមគេ ទើបថេយ៉ុងព្រមច្រត់កែងដៃនឹងពូកសម្រូតខ្លួនលើកត្រកៀកឲ្យគេទាំងគ្មានភាពខ្មាសអៀន។
"យើងនឹងធ្វើឲ្យអូនឡើងឋានសួគ៌"
នាយចូលទៅខាងក្រោយចាប់ទាញត្រកៀកជាប់ឲ្យពិតមករកនាយ ទើបដៃម្ខាងទៀតច្បូតភាពរឹងមាំដែលកំពុងឡើងកដាក់ចូលទៅក្នុងច្រកស្នេហ៍សន្សឹមៗ តែលើកនេះវាចូលបានរលូនល្អណាស់ទើបនាយចូលម្ដងកប់ដល់គល់។
"អឹស... អាស"
ខ្លួនប្រាណថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមយោគទៅមុខទៅក្រោយតាមកម្លាំងបុកអង្រួនរបស់គេ។ ឯឈើរីទាំងគូក៏ត្រូវគេលូកដៃមកច្របាច់ខ្ញាំតាមអារម្មណ៍ដែលត្រូវការ។
"អាស... ជេឃេ... ខ្លាំងៗមក"
ពេលគេអាណិតសម្រុកចូលមួយៗ នាយតូចក៏អង្វរសុំឲ្យគេលេងខ្លាំងៗ បែបនេះកុំថាគេតែម្នាក់ដែលព្រៃផ្សៃ ថេយ៍ក៏ចូលចិត្តពេលគេព្រៃផ្សៃដូចគ្នា។
បានលឺគេសុំហើយ នាយក៏មិនអសិទ្ធា ព្រមជូនតាមសំណូមពររបស់គេ ដោយចាប់ចង្កេះនាយតូចជាប់បោលសម្រុកទៅមុខដូចជាសេះចំបាំងល្មមធ្វើឲ្យអ្នកខាងក្រោមស្រែកថ្ងួចថ្ងូរក្រលួចពេញបន្ទប់។
"ក្នុងខ្លួនអូនអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់ អូនសម្លាញ់"
នាយចាប់ដៃស្រឡូនទាំងគូឲ្យព័ទ្ធទៅក្រោយត្រឹមដៃម្ខាង ហើយចាត់ការបំបោលថេយ៍ប្រៀបដូចជាការជិះសេះនៅលើសមរភូមិ។
សម្លេងអុករវាងសាច់និងសាច់លាន់លឺពេញផ្ទៃបន្ទប់ក្នុងរាត្រីដ៏ត្រជាក់ ដរាបណារាងក្រាស់មិនទាន់ចង់ឈប់ ថេយ៍ក៏មិនអាចឈប់បានដូចគ្នាគឺត្រូវតែនៅស្រែកថ្ងូរកំដរគេសិន។
"បងបានហើយ... អាស"
រាងស្ដើងស្រែកមួយវ៉ាសរួចក៏ស្ងាត់បាត់សម្លេងជាមួយនឹងការអុកលើកចុងក្រោយ ហើយក៏ទម្លាក់ខ្លួនគេងទាំងល្ហិតល្ហៃ គ្មានកម្លាំងសូម្បីបន្តិចក្នុងខ្លួន។
ខ្លួនប្រាណមិនសូវជាទក់ទីដូចរាល់ដង តែច្រកស្នេហ៍ដែលជោគជាំដោយទឹកមន្តរបស់គេនៅតែក្រហម ហើមតិចៗព្រោះទំហំនោះ។
"នៅឲ្យស្ងៀម យើងសម្អាតឲ្យ" គេសម្អាតឲ្យ? មានន័យថាយ៉ាងម៉េចទៅ?
ក្រោយនាយធំដកអាវុធចេញពីក្នុងខ្លួនរាងតូចក៏ឃើញថាត្រង់នោះ ប្រឡាក់ជោគជាំដោយសារតែនាយអស់ទៅហើយ ថែមទាំងមើលទៅហើមទៀតផង ទើបលើកនេះនាយចង់មើលថែគេដោយខ្លួននឯង។ ម៉េចក៏នៅហើមទៀត បើនាយខំប្រើរបស់ជំនួយទៅហើយ ឬក៏របួសចាស់?
ចំណែកថេយ៉ុងក៏ត្រូវដេកត្រាំត្រែង រង់ចាំគេមួយសន្ទុះទើបគេត្រឡប់មកវិញជាមួយកន្សែងសើមនិងថ្នាំមួយប្រអប់។
"អា៎ បងធ្វើអី?"
"គេងឲ្យស្ងៀមទៅ"
នាយមិនត្រឹមតែជួយជូតសម្អាតវាទេ ថែមទាំងជួយលាបថ្នាំត្រង់ចំណុចនោះឲ្យទៀតផង។
"រាល់ដងឈឺបែបនេះដែរហេស?"
"អត់ទេ គឺ... ឈឺជាងនេះ"
រឿងអាក្រក់ដែលនាយធ្វើចំពោះគេ នាយដូចជាមិនសូវចាំ បើចាំក៏គិតថាវាជារឿងធម្មតា។ ឱ្យធ្វើយ៉ាងម៉េចរឿងលើគ្រែ វាត្រូវតែឈឺអញ្ចឹងហើយបើគេខ្លួនតូចតែមួយ។
"លើកក្រោយនឹងលែងឈឺហើយ យើងនឹងប្រើជែល"
"វានៅតែឈឺ... វាធំពេក"
"ជួយមិនបានទេអ៊ីចឹង ទ្រាំៗទៅ"
នាយញញឹមមានក្ដីសុខពេលឃើញគេនៅស្ងៀមលែងតបត រួចក៏លួចឆ្មក់ថើបថ្ពាល់អ្នកដែលគេងងង៉ក់ដោយអត់ខ្នាញ់មិនបាន។
"កុំឲ្យសោះ! បើអូនហ៊ានតែជូតស្នាមថើបយើងចេញ យើងនឹងរំលោភអូនទៀត"
"ប្រុសចិត្តមារ!"
ថេយ៉ុងព្យាយាមរើដែរតែនៅតែត្រូវគេទាញទៅឱបថើបខ្សឺតៗទាំងមុខក្រាស់។ ទីបំផុតនាយក៏ទោរទន់ឲ្យបណ្ដោយឲ្យថ្នាក់ថ្នម ថើបផង លូកមុខក្រោយផងរហូតគេងលង់លក់ជាមួយគ្នាទល់ភ្លឺ

To be continued 💗