LİSYANTUS

sahne yetmiş. illüzyon

🎶 Lorde, Yellow Flicker Beat

Gün ışığının sol bacağımı kızartmaya başladığını hissettiren rahatsızlıkla gözlerimi açtım. Işığa alışır alışmaz yavaşça yatakta doğrulduğumda yatarken yukarıya çıkmış tişörtümü düzeltip ayağa kalktım.

Yüzümde nedensiz bir tebessüm oluşmuştu. Aklıma hiçbir şey gelmemesine rağmen gülümsemiştim. Elim yavaşça göbeğimin altında yer edinmişti yine.

Yataktan kalkıp dünkü kıyafetlerimi giymek için yerdeki elbiseyi alırken kapı çaldı. Önce yataktaki Klaus'a göz attım yaklaşık iki saat önce uyuduğu için kapıya tıklatılmasına rağmen uyanmamıştı.

Kapı bir kez daha tıklatıldığında parmak uçlarımda yürüdüm.

"Geliyorum!" Gürültülü bir fısıltı çıkarmıştım.

Kapıyı yavaşça açtığımda beni Caroline karşılamıştı. Caroline gülümseyip odaya şöyle bir göz attıktan sonra hemen başını çevirdi.

"Evet?"

"Sana yeni kıyafetler getirdim! Sığar mısın bilmiyorum gerçi." Son söylediklerini biraz boğuk çıkarmıştı ağzından.

"Teşekkürler." Kıyafetleri elinden alıp kapıyı suratına kapattım. Bunu Klaus'un çıplak vücuduna göz attığı için bir ceza olarak saymamalıydı bile.

İçimde arsız bir kıskançlık baş göstermişti ancak genel olarak Caroline'a karşı nötrdüm. Patavatsız bir kızdı ama zekiydi.

Şu aylarda pantolona kıyasla elbiseyle daha rahat ediyordum ve Caroline'ın bunu düşünmüş olması beni yumuşatmıştı.

Hızlıca üstümü giyip saçlarıma küçük bir ayar çektikten sonra banyodan çıkıp yavaşça yatağa çıktım. Klaus'un yanına uzanmadan önce şöyle bir yüzüne baktım.

İnsanlar her şeye rağmen uykusunda masum durabiliyordu. Yaptığımız onca şeye rağmen hâlâ masum bir yüz elde edebilmek garip ve ironikti.

Saçlarının arasını öpmek istesem de onu uyandırma ihtimalim ağır bastı ve geri çekildim. Dikkatlice yanına uzandım.

O yanına uzandığımı hissetmiş gibi yüzünü çevirip burnunu saçlarıma daldırdığında ağzım kulaklarıma varmak üzereydi. Başparmağımı ağzıma götürüp heyecanımı bastırmaya çalıştığım anda derin derin nefes alınca uyanmak üzere olduğunu fark ettim.

Yanına uzandığım için pişman olup dudaklarımı kemirdiğimde Klaus burnundan güldü.

"Caroline'ı öldürmeyecek misin yani? Çok tatlısın." Klaus'un söyledikleriyle kaşlarım çatılırken onu benim uyandırmadığımı da anlamış oldum.

Kafamı göğsünden kaldırıp yarı kapalı gözlerine, mahmur yüzüne sahte bir sinirle baktım.

"Demek duydun?" Gözlerimi belerterek söyledim ve kahkaha attı. Sinirle göğsüne bir tane vurdum. "Gözlerini üzerinde de hissettin mi bari? Ha?" Klaus gülmeye devam edince dudaklarımı kemire kemire yataktan kalkmaya çalıştım.