"Başkalarıyla göremeyeceğimi bildiğin renkleri gösterdin bana."
"Sen de başkasıyla konuşamayacağım gizli bir dil öğrettin."
***
Lisyantus: Teşekkürün ve saygının sembolü olarak görülen bir çiçektir.
***
1#klausmikaelson - 17.08.2023
1#elijahmikaels...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
🎶 Lana Del Rey, National Anthem
Mezarlığın üzerine gece çökmüştü ve yıldızlar ben arabanın kapısını kapatırken bana göz kırpıyorlardı.
İnsanların gökyüzünün bu parçasını görmek için mezarlığa uğramaması mümkündü, keşke ne kaçırdıklarını bilselerdi?
Neyse dedim. Işıl ışıl bir geceyi taşıyan şehrin içinden daha parlak daha doğal olabilen yerin bir mezarlık olabileceğini kim aklına getirirdi ki zaten?
İleride Sabine arkasını bana dönük olmak üzere Sophie'de karşısında bulunmaktaydı.
Sophie'nin gözleri benimle buluştuğundan kısa bir süre sonra Sabine kafasını bana çevirdi. Dudakları aralanırken elleri de boşanmıştı.
"Merhaba Sabine?" kollarımı iki yana açarak onlara yaklaşmaya başladım.
"Akşam akşam mezarlık buluşmasının altından bir şey çıkmayacağını düşünmemeliydim zaten." dedi Sabine öfkeli bile olsa sakin kalmıştı.
Gözlerimi kısıp dikkatle süzdüm. Mezarların arasından sarkan meşalelerden bazıları yanıyordu. Az ışığın yansıttığı kadarıyla hafif karartılar görüyordum.
Karartıları oluşturabilecek nesneler gölgenin tam tersinde olduğuna göre bu, Sophie Deveraux bana ihanet etmiş demekti.
"Sanırım neden burada olduğumu anlamışsın." dedim, Sabine gözlerini kısınca ben de içten gibi görünen ama hiç benlik olmayan bir gülümseme yaptım.
Gülümsemekten omuzlarım içe dönmüştü bunu hemen sonlandırıp özenle iki adım attım. Ellerimi ceplerime sokup etrafımı kolaçan edermiş gibi yaptım.
"Doğrusu tam bir sürpiz oldu." diye karşılık verdi Sabine.
"Değil mi? Tyler Lockwood nasıl bu arada?" ciddiyetle sorduğum soru ona, ne saçmalıyorsun, ifadesi kazandırmıştı.
"Demek istediğim topluluğun biliyor mu bir melezle yatıp kalktığını?"
