"Başkalarıyla göremeyeceğimi bildiğin renkleri gösterdin bana."
"Sen de başkasıyla konuşamayacağım gizli bir dil öğrettin."
***
Lisyantus: Teşekkürün ve saygının sembolü olarak görülen bir çiçektir.
***
1#klausmikaelson - 17.08.2023
1#elijahmikaels...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎶 Ruelle, Storm
"Ne oluyor?" Klaus kapıyı arkasından kapatırken ben çoktan merdivenleri çıkıyordum.
"Sorunun amacını anlamadım?"
"Bataklıktaki o hâlinde neydi öyle? Elijah bana çocuğum hakkındaki düşüncelerimin saf olmadığına dair şeyler söylerken onu ısırmam gözüne battı. Neden acı çekmesine izin vermiyorsun Haelyn söylesene?"
Elimi trabzandan çekerken yüzümü ona döndüm.
"Çocuğumuz bir savaşın içinde Klaus. Cadılar, vampirler, kurt adamlar ve belki de daha bilmediğimiz bir sürü manyak topluluklar çocuğumuzun iblis olduğunu düşünüyor. Ben çocuğumu bunların arasında güvende tutmak istiyorum anladın mı beni?"
Klaus öfkeli yüzümün sadece çeyreğini görmüş olsa da çekinmişti bu da şimdilik yeterliydi.
"Üzgünüm sadece..."
"Kalbin kırık!" Klaus gerçeği bir başkasından duymanın şokunu yaşıyordu. "Elijah kuyunu kazıyor. Rebekah kuyunu kazıyor. Ortak nokta ne?"
Klaus öfkeyle soludu.
"O ikisi kendi kanları varken başkalarına bel bağlıyor. Ne hâlleri varsa görsünler. Umrumda bile değiller. Hançerler kayıp olmasaydı birkaç yüzyıl onların yükü omzumda olmadan yaşayabilirdim."
Çalışma odasına girdiğinde merdivenleri inip arkasından gittim.
"Sorun da bu işte." içeri girdiğimde kendine viski katıyordu.
"Şu anda gördüğüm tek sorun lanet olası kardeşlerim Haelyn!"
"Hayır!"
Klaus dediklerimi umursamadan bir viski daha doldurdu.
"Sen anlamak istemiyor olabilirsin ama ben de anlatmaktan vazgeçmekten vazgeçtim Klaus."
Klaus sinir bozukluğundan gülerek viski bardağını duvara fırlattı.
"Anlatma o zaman. Anlatma Haelyn görmüyor musun? Kardeşim seni baştan çıkarmaya çalışıyor anlasana! Gözümün önünde sana kur yapıyor ve sen de ona sınır çizmiyorsun! Hâtta bir gün çocuğum da ona baba diyecektir!"
Ona sert bir tokat attım. Yanağına inen tokatın yüzünü çevirdiği taraftan dönerken gözleri kapalıydı. Dudaklarını sımsıkı birbirine bastırırken gözlerini açtı.
"Sorun bu mu yani? Geride bırakılacağından mı korkuyorsun? Aptal! Ben seni ömrümün başından beri kendi önümde tutuyorum! Paranoyaların yüzünden kimseye güvenemiyorsun ve halâ sana ihanet edeceğimden korkuyorsun! Kendi mutsuzluğunun mimarı sensin Klaus! Ben değilim!"
"Ben hiçbir şeyden korkmuyorum!"
Söylediğim onca şeyden cımbızla bunu çekmişti. Sinirden gülüyordum.
