Ben Cemre. Cemre Kentmen. Size aşkla aramdaki bir takım husumetleri anlatacağım. Size altı bomboş olan ve doldurulması teklif dahi edilmemiş masallardan dert yanacağım. Size peri elbiseleri dikerken kalbi kırık peri kızlarından bahsedeceğim. Bir de...
Selammm geldim ❤️🥹 Zor bir haftaydı aşırı hasta bir şekilde yazdım bölümü, umuyorum beğenirsiniz. Yorumlarınız için çoook teşekkürler. İyi ki varsınız🤍 Bölümün ithafı hikayenin başından beri yanımda olan @dumanzm1 e gidiyor. Teşekkür ederim desteğin için, iyi ki varsın!! İyi okumalar dilerim💖💖💖
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Doruk Kayalı
Kendimi anda tutabilmek ve öncelik sıramı hatırlamak için sık sık kendime sorduğum iki soru vardır: 1- Şu an ne yapıyorum? 2-Şu an aslında ne yapmam gerekiyor?
Bu iki soruya verdiğim cevaplar arasında uyumsuzluk varsa, ki çoğu zaman yoktur, kafamı toplamak ve esas yapmam gereken şeye dönmek için kendime 8 dakika veririm. Bunun 1 dakikasında kapsül bir kahve demler geri kalan 7 dakikasında da o kahveyle bir sigara içerek kendime doğru motivasyonu sağlamaya çalışırım.
O gün, Cemre'yi aradığımda telefonu Tolga açmış, Cemre'nin bir randevuya çıkacağını söylemişti. Kiminle çıkacağını bilmediğini söylüyordu-ki bal gibi bildiğine emindim. Cemre'nin yılmaz müttefiki sadece bu bilgiyi benimle paylaşmıyordu.
Cemre Kentmen bir randevuya çıkıyordu ve ben anda kalmakta hayatımda ilk defa bu kadar zorlanıyordum. Kapısının önüne gitsem, onu kucaklayıp bu randevudan alıkoysam kim ne diyebilirdi ki? Az önce gurur duyduğum mantıklı düşünme yetimin iflas bayrağını çektiğine de şahit olduk böylece.
Cemre kaybettiğimiz yıllar içerisinde bana bile söylemediği her şeyi Tolga'ya anlatır olmuştu. Bu sinir bozucu derecede yakışıklı adamı Cemre'yle ilk gördüğümde deli gibi kıskansam da Tolga açık ve net bir şekilde, iyi biriydi.
Cemre'yi çok seviyordu; ama hiç sahip olamadığı bir kardeşi gibi sevdiğini gözlerinde görebiliyordum. Onu gerekirse benden bile korurdu. Bu da haliyle benim de Tolga'yı sevmeme ve ona güvenmeme sebep olmuştu. Yine de, artık Cemre'nin her şeyini anlattığı o kişi olamamanın verdiği burukluk yerli yerindeydi. O allahın cezası adamın Cemre'ye yaşattıklarını bilmiyordum. Zamanında Cemre'nin yanında olamamıştım. Yokluğumda açılan boşluğu Tolga doldurmuştu.
Cemre'nin bu zor süreçte yalnız kalmamasına elbette memnun olmuştum ama yine de... Her şekilde en yakınında ben olmak istiyordum ve eğer doğru zamanda doğru şeyleri yapabilmiş olsaydım, bu arzum gerçekleşecekti. Onu korkularım sebebiyle kendimden uzaklaştırmamış olsaydım, her şey bambaşka olacaktı.
Üstelik hala üst üste hatalar yapıyordum. Cemre'ye ona nasıl aşık olduğumu anlatmam gerektiğini biliyordum. Zaten artık bu duygu bir canavara dönüşmüş, çıkmak ve kendini göstermek için göğsümü parçalıyordu. Fakat hala daha, şaşırırsınız ki, emin olamadığım şeyler vardı. Öncelikle acele etmek istemiyordum. Üstesinden çok iyi gelse de, Cemre aşırı zor bir dönemden geçiyordu. Bu dönemin bütün duygusal yüklerinin üzerine 'Ben hep sana aşıktım, hem de deliler gibi.' diyerek ondan bir karşılık beklemek bana oldukça büyük bir bencillikmiş gibi geliyordu.
