Ben Cemre. Cemre Kentmen. Size aşkla aramdaki bir takım husumetleri anlatacağım. Size altı bomboş olan ve doldurulması teklif dahi edilmemiş masallardan dert yanacağım. Size peri elbiseleri dikerken kalbi kırık peri kızlarından bahsedeceğim. Bir de...
Selam geldiiiimmm🌝🌝 Geçtiğimiz bölümü yazmak benim için duygusal anlamda çok zordu, şiddet sahneleri yazmak da okumak da oldukça tetikleyici olabiliyor.
Yine de http://anitsayac.com u hatırlatmadan geçmek istemiyorum. Kadınlar olarak hayatımızın tümü bir mücadele ve hepinize kocaman sarılıyorum💖💖
Yorumlarınız için çok teşekkür ederim bu bölümün ithafı, yorum yaptığını her gördüğümde mutlu olduğum sevgili @ballerinesreves e gidiyor. İyi ki varsın! 🥹💕
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum ✨🌟
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Doruk Kayalı
Cemre'yle nihayet buluşacağım gün, vakit bir türlü geçmek bilmiyor. Zamanın biz hızlanmasını istediğimizde ekstra yavaşlaması belki de uzun süredir ilk defa bu kadar canımı sıkıyor. O gün, günboyu yapacağım bütün işlere beni akşam 8'e ulaştıracakları için minnet duyarak girişiyorum. Kendi zihnimde kaybolmadan ne kadar vakit geçirebilirsem o kadar iyi olacağına eminim.
Ege'ye sabah konuşmamızda Cemre'yle nihayet buluşacağımızı söyledim. Benim adıma çok sevindi. Binbir nasihatle Cemre'yi üzmememi, uzak kalmanın bana da iyi gelmediğini ona mutlaka anlatmamı ve gerekirse ilanı aşk etmemi önerdi. Söylediklerini kısmen de olsa ciddiye aldığımı itiraf etmem gerek.
Aklımı işgal eden bir diğer konu da Cemre'nin etrafında dolandığını düşündüğüm o yabancı. Bu korkumun gerçek bir dayanağı olup olmadığını bilmiyorum. Ama yolunda olmayan bir şeyler varmış gibi hissetmekten de kendimi alamıyorum. Cemre'yi korkutmadan önce, Tolga'yı arayıp bu şüphemden bahsetmeyi bile düşündüm; ama elimde hiçbir kanıt yok. Yine de sabah çok erken bir saatte çıkıp işlerimi Cemre'nin apartmanını gören o üçüncü nesil kahvecide hallediyorum. Cemre 08.30 gibi evden çıkıp önce evinin karşısındaki pastaneye uğruyor. Sonra da taksiye binip uzaklaşıyor. Saat 12'ye kadar etrafı gözetlemeye devam ediyorum. Hiçbir şüpheli durumla ya da kişiyle karşılaşmıyorum. Yine de aramızı düzelttikten sonra, bir süre Cemre'ye eklemlenmiş gibi yaşamayı planlıyorum. Sadece güvende olduğundan emin olabilmek için. İnanırsanız tabi.
Saat nihayet bir kara kaplumbağası hızında yediyi buluyor. Üzerime güzelce ütülenmiş krem rengi bir keten gömlek giyiyorum. Cemre'nin liseden beri, beni gömlekle gördüğünde gözlerinin beğeniyle ışıldadığınım farkındayım. Hedefim yine aynı ışıltıyı yakalamak. Saçlarımı hizaya sokma konusunda da hatrı sayılır bir çaba gösterdikten sonra hazırım. Daha fazla evde bekleyemeyeceğim için kaskımı da alıp La Puerta'ya doğru yola çıkıyorum.
Oraya vardığımda saat yedi buçuğu biraz geçiyor. Cemre'ye geldiğimi haber veren bir mesaj atıyorum. Mesajımın tek tikte kalması içimde uyanmaya hazır endişe isimli canavarı küçük küçük dürtüyor. Son görülmesi yaklaşık yarım saat önce olduğu için iyi olmasını umarak kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum. Bir kahve söyleyip kahve bitene kadar beklemeye karar veriyorum. Kahvem bittiğinde de tek tikte kalırsa Cemre'yi aramayı kafama koyuyorum.
