Ben Cemre. Cemre Kentmen. Size aşkla aramdaki bir takım husumetleri anlatacağım. Size altı bomboş olan ve doldurulması teklif dahi edilmemiş masallardan dert yanacağım. Size peri elbiseleri dikerken kalbi kırık peri kızlarından bahsedeceğim. Bir de...
Merhabalar, size bol bol Cemre-Doruk ihtiva eden yeni bir bölüm getirdim 🥹💖Yorumlarınız ve oylarınız için çook teşekkür ederim. İyi ki varsınız. Bu bölümün ithafı encokbensabrettim e gidiyor. Kendisine verdiğim sözü de unutmadım, ilk fırsatta Kuzeyin Şarkısı hikayemi en baştan düzenlemeye başlayacağım. 🥹🌸
İthafları yorumlardan seçiyorum, oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum 💖💖
Aşk, Gurur ve Modern Zamanlar da hazır, maksimum iki gün içinde sizlerle olacak. Keyifli okumalar💖
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
Cemre Kentmen
Elimdeki playstation kolunu öfkeyle koltuğa koyup 'Sürekli Scorpion'la aynı komboları yapıp beni yenmen aşırı sinirime dokunuyor!' diyorum. 'Bunubiliyorsun, değil mi Doruk?'
Doruk'la, benim atölyemde playstationda Mortal Kombat oynuyoruz. Sizin de anladığınız gibi, yeniliyorum. Akabinde de çirkin yüzüm ortaya çıkıyor.
Şimdi size olayların nasıl bu noktaya geldiğini anlatıyorum. Sabah Tolga bize kahvaltı hazırlarken Doruk buraya geldi, bu kısmını zaten biliyorsunuz. Akabinde Tolga'yla tanıştılar ve kaçınılmaz bir şekilde çok iyi anlaştılar. Doruk önce her yeni tanıştığı insana olduğu gibi soğuktu, ama ben üstümü değiştirip hazırlanmak için yanlarından ayrıldığımda odadan benim beklediğim nemrut sessizliğin aksine kahkaha sesleri geliyordu. Tolga sete gitmek için çıkarken de mutlaka ve kesinlikle kelimelerini bolca kullanarak tekrar görüşme konusunda anlaştılar.
Tolga'nın ardından biz de atölyeden çıktık. Saat daha Erdal Abi'nin yanına gitmem için erkendi. Doruk da stüdyoya geçecekti. Ben de bu boş vaktimi Özgür'le yaşadığımız evden eşyalarımı toplayarak geçirebilirdim.
Orada kalan bütün kıyafetlerim bir adet büyük valize sığdılar. Ne zamandır aklımda olan birkaç mutfak eşyamı, odamdaki geniş televizyonu ve playstationı da aldıktan sonra tamamdım. Her şeyimi toparlayıp bir taksiye yükleyip atölyeye getirmem yaklaşık iki saatimi almıştı. Eşyalarımı düzgünce dolaplara yerleştirdikten sonra televizyonu duvara sabitledim. Matkap kullanmadan geçirdiğim günleri yaşanmamış saysam kim ne diyebilirdi ki.
Her şey kabul edebileceğim sınırlarda düzenli göründükten sonra cidden yorulmuş ve çok sıcaklamış halde kendimi duşa attım. Akşam Fahrenheit için çizdiğim kıyafetleri sunacak olmak hareketlerime ekstra bir hız katmıştı.
Bundan iki sene önce diktiğim japon stili, hakim yaka, kırmızı mini elbiseyi giydim. Dalgalı koyu renk saçlarımı açık bırakmaya karar vermiştim. Hafif bir makyajla tamamen hazırdım.
Çizim tabletimi ve ne olur ne olmaz diye laptopumu çantama yerleştirdikten sonra kapıyı kilitleyip atölyeden çıktım. Yolda heyacanımı bastırmak için Doruk'u aradım. Ki aslında bu da; kendime itiraf ettiğim son duyguların ışığında, bende bambaşka bir heyecana sebep oluyordu. En azından odağımın dağılacağı kesindi. Doruk beni hiç bekletmeden aramamı hızlıca yanıtladı.
