Ben Cemre. Cemre Kentmen. Size aşkla aramdaki bir takım husumetleri anlatacağım. Size altı bomboş olan ve doldurulması teklif dahi edilmemiş masallardan dert yanacağım. Size peri elbiseleri dikerken kalbi kırık peri kızlarından bahsedeceğim. Bir de...
Selamlar!! Bir önceki bölüme yaptığınız yorumlar beni öyle mutlu etti ki. İyi ki varsınız hepiniz.
Bu bölümün ithafı sevgili @degumus e gidiyor. Bir süredir buralarda yoktu, döndüğüne aşırı memnunum 🥹💖
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. 🥹🧚🏻♀️✨
Bölüm Şarkıları: Adamlar-Acının İlacı The National- I Need My Girl Fredrika Stahl- Sweep Me Away
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
La Puerta'da Doruk'la buluşmak için evden çıkmama yaklaşık yarım saat var. Balkonumda günün 4. kahvesini içerek oturuyorum. Bu zamanı gerginliğimi bastırmak için canım defterime yaşadığım ve düşündüğüm her şeyi yazarak dolduruyorum. Bu esnada sanırım sizi de güncelleyebilirim.
Doruk dün gece attığım mesaja saniyesinde yanıt verdi. Onun da bu aradan geçen günlerde beni özleyip özlemediğini çok merak ediyordum. Çünkü ben onu çok özlemiştim.
Ama bir yanımın Doruk'a kırgın hissetmesine engel olamıyordum. Kırgınlığım sandığınız gibi beni malum açıklama için sıkıştırmasına ya da ısrarına da değildi üstelik. Kırgınlığım aramıza böyle kolay mesafe koyabilmesineydi.
Bugüne kadar Doruk'la arama bir defa mesafe koymak durumunda kaldım. On bir yılı geçkin dev bir mesafe. Ama bunu da onun iyiliği için yaptığıma inanıyordum. Bu mesafenin sonucunda da zaten mahvolmuştum.
Halbuki Doruk, mesafeler konusunda her zaman benden çok daha cömert olmuştur. Ona kırgındım, çünkü benden tekrar tekrar kolaylıkla uzaklaşabildiğini görmek canımı yakmıştı. Bana karşı hissettiği şeylerden korktuğu için bu yolu seçtiğini düşünebilseydim eğer bu fikir beni rahatlatabilirdi. Neticede aşk bütün aptallıkları makul kılabilecek bir bahaneydi. Ne yazık ki Doruk'un bana aşık olmadığını biliyordum. Aynı dertten muzdarip olduğunuz birini gördüğünüzde tanırdınız. Bu konuda eşit değildik.
Bense kaçmayı ya da mesafe koymayı hiçbir zaman ilk seçenek olarak görmedim. Hele ki bunca zaman sonra, onu tekrar bulmuşken kendi irademle ondan uzak kalmayı seçmem mümkün değildi. Maalesef ki bu Doruk için her zamanki gibi kolay oldu. Mutfak tezgahına bırakılmış tek bir notla.
İşin benim açımdan en acınası tarafı da Doruk'u tekrar gördüğümde bütün bu kırgınlığımın eriyip gidecek olmasıydı. Kalbim yine bana ihanet edercesine hızlanacak, Doruk'u ilk gülümsemesinde koşulsuz bir şekilde affedecekti. Ona asla küs kalamazdım. Çünkü bize biçilmiş zamanı bilmiyordum ve bunu küslükle, uzak kalmakla ya da gereksiz tartışmalarla harcayamazdım.
Buluşacağımız günden önceki gece, ertesi günü düşünmekten neredeyse hiç uyuyamadım. Buzdolabım dinlenmeye bırakılmış cheesecakelerle dolup taşmıştı. Çıkarmam gereken bütün kostüm kalıplarını çıkarmıştım. En önemli kostümlerin birleştirmelerini yapmaya başlamıştım. Etraftaki küçük kağıt ve iplik parçalarını temizlemiş, çiçeklerimle ilgilenmiştim. Kısacası yapılabilecek her şeyi yapmıştım ve binbir güçlükle uykuya dalabildiğimde gün doğmak üzereydi.
